maandag 25 juli 2016

Vereenzelviging

Ofschoon hij de Zoon van God was, heeft hij door alles wat hij geleden heeft, gehoorzaamheid geleerd.

Het is voor ons een raar idee dat Jezus gehoorzaamheid moest leren door te lijden. Toch is dat wat de Bijbel zegt. Zijn lijden had een doel en heeft de wereld veranderd. Gelukkig maar dat Hij gehoorzaamheid op jonge leeftijd had geleerd. Als kind was Hij gehoorzaam en groeide in gunst bij God en mensen. Geen wonder dat God dan ook gehoorzaamheid voor ons in gedachten heeft, daar zal een grote zegen uit voortkomen.

Misschien denk je wel dat het makkelijk was voor Jezus om Zijn ouders en hemelse Vader te gehoorzamen. Het is immers niet zo moeilijk om iemand te gehoorzamen die aardig tegen je is en die van je houdt. Maar hoe moet dat als we ons niet zo geliefd en correct behandeld voelen? Laten we nog eens een Bijbelgedeelte lezen waar Jezus te maken krijgt met een ouder-kind situatie, deze keer een situatie waarin Jezus veel pijn ervoer. Matteüs 26:36-46 vertelt ons over het verdriet van Jezus op de avond van Zijn arrestatie in de hof van Getsemane. Droefheid en angst kwamen over Hem en Hij vertelt Zijn vrienden: Ik ben diep bedroefd, tot stervens toe.

Geen wonder dat de pijn en angst Zijn zweet in bloed veranderden. Hij had het enorm zwaar. Hij voelde zich verlaten door Zijn vrienden én Zijn Vader. In vers 39 kunnen we lezen hoe Hij de Vader bijna smeekt om de situatie te veranderen. Met Zijn gezicht dichtbij de grond fluistert Hij: Vader, als het mogelijk is, laat dan deze beker aan mij voorbijgaan. Maar: niet zoals ik wil, maar zoals u wilt.

Hij blijft gehoorzaam. Het was heel erg moeilijk, maar in Zijn geval ook noodzakelijk. Denk vervolgens eens na over dat gebed in de hof van Getsemane en de uiteindelijke kruisiging. Daartussen zaten uren en uren van ondervraging en marteling. Uren waarin Hij zich verlaten en verloren voelde, waarin Hij de pijn van afwijzing tot in het diepst van Zijn ziel ervaren moet hebben. Het wordt zo moeilijk dat Hij het uitschreeuwt tot de Vader. We lezen mee in Matteüs 27:46: Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?

Heb je je ooit zo gevoeld misschien? Heb je dat ooit uitgeschreeuwd tot je vader of moeder of tot God? Misschien schreeuwde je in stilte. Misschien was je bang om je mond open te doen. Hoe verlaten je jezelf ook voelde en hoe ernstig jouw situatie ook was of is, Jezus kent je pijn.

Ik heb me lang afgevraagd waarom Jezus door die fase heen moest waarin Hij zich verlaten voelde door de Vader.  Misschien loop jij met diezelfde vraag als je terugkijkt op je leven. Waarom voelt het soms of God ons de rug toe heeft gedraaid? Waarom draaide God Hem de rug toe? Hij hield toch van Zijn Zoon, waarom beschermde Hij Hem niet tegen de pijn? Is dat niet wat ouders behoren te doen? 

Ik denk dat Jezus daar doorheen moest, opdat Hij zich zou kunnen vereenzelvigen met jouw situatie. Hij wist al dat we te maken zouden krijgen met gevallen van incest, misbruik, verlating. Jezus wilde zelf al die pijn en eenzaamheid dragen. Hij moest onze pijn dragen om ons genezing te kunnen brengen! 

[uit: Ik eer jou, ISBN 978-90-821092-4-5, verkrijgbaar in de chr. boekhandel]

10 opmerkingen:

  1. Het moment dat Hij de hemelse heerlijkheid verliet - om neer te dalen in deze met zonde overladen wereld - begon al het gescheiden zijn van de Vader en het lijden van de Heilige vanwege de onheiligheid van deze wereld. Onbegrijpelijk dat Hij deze weg wilde gaan. Wat een diepe troost dat Hij daarbij ieder van ons op het oog had. Dank je Marja.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Onbegrijpelijk ja. Ik vind het zelf weleens on begrijpelijk dat het mij zolang geduurd heeft eer ik dat besefte....

      Verwijderen
  2. De pijn die Hij moest dragen en het verlaten zijn, onbegrijpelijk...
    Dat Hij het kon dragen, welk een kracht!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo bijzonder wat Hij voor ons (mij) deed. Ik wordt daar heel stil van...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Aan de ene kant iets om over te jubelen en zingen, maar zeker ook een daad van liefde om stil van te worden Yvonne. Mooi!

      Verwijderen
  4. Dit is altijd zo bemoedigend om te weten. In welke situatie we ons ook bevinden, Hij kent onze pijn!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dat was ook echt het punt dat ik in dit hofdstuk van het boekje wilde maken... er is niets dat Hij niet kent...

      Verwijderen
  5. Dit is altijd zo bemoedigend om te weten. In welke situatie we ons ook bevinden, Hij kent onze pijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dankjewel Marja voor het delen van dit gedeelte uit je boek. Tijdens het lezen van je boek raakte het mij intens en nu opnieuw. Het is goed om dit te lezen en herlezen.

    BeantwoordenVerwijderen