Inmiddels ben ik een beetje van de schrik bekomen... De ontdekking dat Jezus nooit een preekje aan hoop heeft gewijd was voor mij echt een verrassing. Het was tegelijkertijd aanleiding om het onderwerp verder te bestuderen. Wat is Bijbelse hoop? Of anders gezegd: wat is onze hoop?
Als we het Oude Testament erop naslaan zien we dat de mensen hun hoop op God, Zijn wet, Zijn woord en Zijn beloften stelden. Het thema komt steeds weer terug, zowel in de eerste vijf boeken van Mozes (Thora), de Psalmen en de Profeten. Om maar een paar voorbeelden te noemen:
- Op uw hulp hoop ik, HEER! (Genesis 49:18)
- Want op u, HEER, hoop ik (Psalm 38:16)
- In uw voorschriften stel ik mijn hoop (Psalm 119:43)
- In uw woord heb ik mijn hoop gesteld (Psalm 119:74)
- Op die dag zal men zeggen: ‘Hij is onze God! Hij was onze hoop: hij zou ons redden.' (Jesaja 25:9)
En zo kan ik nog uren doorgaan. Het is prachtig om te lezen hoe de mensen hun hoop niet stelden op geld, status, pensioen of regering... maar op God zelf en op Zijn woorden. De schriften wezen steeds weer naar de verlosser die zou komen, naar de Messias van Israel. Ja, men had zeker ook toen te maken met oorlog, honger, armoede en onrecht. En zo nu en dan is te lezen hoe de mensen het uitschreeuwden: Heer, word wakker! waarom slaapt U? (Psalm 44:24). Ze verlangden naar verlossing uit het aardse lijden...
De hoop die God hen gaf was echter niet gericht op het aardse bestaan, maar op de eeuwige toekomst. Bijbelse hoop is altijd gericht op de Messias, niet op een verbetering van wereldse omstandigheden. Door de geschiedenis heen zien we steeds dat er even een periode van opleving was en vervolgens gebeurde er weer iets ergs. Net als nu eigenlijk... Dat blijft zo. Ook nu moeten wij niet denken (hopen, verwachten) dat het hier op aarde beter zal worden; dat is je kop in het zand steken. Ook onze hoop is in de Messias en Zijn terugkomst.
PS: In de volgende blog post wil ik toch nog even stilstaan bij het feit dat Jezus nooit heeft uitgelegd hoe we in hoop kunnen leven.