Jarenlang schreef ik van me af in zo'n dagboek. Tijdens de een of andere verhuizing heb ik ze allemaal weggegooid. Wat moet je ermee? Kindergedachten uitlopend in de puberteit, best om te lachen eigenlijk.
Toen ik zo tegen mijn veertigste tot levend geloof kwam, ben ik weer gaan schrijven. 'Journallen' heet dat tegenwoordig. Ik heb al aardig wat schriften vol geschreven. En ja, ik lees zeker weleens terug. Het is best bijzonder om te zien waar ik me tien jaar geleden druk om maakte, waar ik vragen over had of waar ik voor bad. Vaak zijn de dingen allemaal op hun pootjes terecht gekomen 😁
In de loop van de jaren is mijn schrijven eigenlijk praten met God geworden. Het is de liefdestaal tussen Hem en mij. Ik begin met schrijven, met praten over wat me bezig houdt en na verloop van tijd merk ik dat ik niet meer op schrijf wat ik zelf denk, maar wat God tegen mij wil zeggen. Je ziet die verandering van persoonsvorm ook wel terug in de psalmen.
👉 Mijn pen wordt Zijn instrument in mijn handen, als het ware. Als ik Hem moeilijk kan horen, ga ik schrijven. Herken je dat?
Al zou je niet van schrijven houden, alleen al om die mooie journals van Flame Tree zou je ermee moeten beginnen!