Over doelen en deadlines

In mijn vorige blogje schreef ik over mijn #oneword voor 2020: Expectation, oftewel verwachting. Ik wil opnieuw leren bidden met een hart vol verwachting, zoals een kind eigenlijk.

Dat betekent overigens niet dat ik op mijn stoel blijf zitten in de stille hoop dat er iets bijzonders gaat gebeuren.

Ik geloof echt dat er een gezonde balans moet zijn tussen bidden en werken :)

Nadat ik mijn #oneword voor 2020 ontvangen had, ben ik voor mezelf wat doelen gaan opstellen wat schrijven betreft. Want ja, wat werk betreft heeft het ontbreken van duidelijke doelen en deadlines meestal als gevolg dat er ook geen resultaten zijn.

👉Graag wil ik in de zomer van 2020 het vierde deel in de Frisse Kijk serie uitbrengen. Opnieuw heb ik 12 onderwerpen verzameld waar ik prikkelende columns over heb geschreven. Die columns vormen de onderlegger voor studie- en discussiepunten die zich goed lenen voor gebruik in kleine groepen en huiskringen. Hou deze blog dus in de gaten! Hieronder een citaat van een lezer:

"Wij hebben al 30 jaar een Bijbelstudiegroepje met elkaar, maar we hebben nog nooit zulke discussies gehad als nu met Frisse Kijk. Het is echt heerlijk verfrissend."

👉Verder werk ik aan nieuw engelstalig boek en wel het achtste deeltje in een serie over de Tien Geboden in de 21e eeuw. Dit boekje wordt een studie over het tweede gebod (geen afgoden aanbidden) en de geestelijke vervulling daarvan voor gelovigen vandaag: de Vader aanbidden in geest en waarheid. Hou deze blog dus in de gaten!

👉Dan ben ik achter de schermen ook nog bezig met wat buitenlandse edities van voorgaande boeken. Onder andere een Slovaakse editie van My Neighbor's House, Russische edities van Breath of Life en Ín My Name en een Italiaanse editie van In My Name. Dat is best spannend!

Hebben jullie nog schrijfdoelen voor je blogs of boeken gesteld?

Mijn #oneword for 2020

Over het algemeen doe ik niet mee met online spelletjes en hypes, maar de #oneword uitdaging vind ik wel leuk. In het verleden heb ik er op mijn Engelstalige blog aan mee gedaan, maar de laatste jaren gunde ik me niet de tijd om over een woord na te denken of op een woord te wachten (herkenbaar?).

Aan het begin van dit nieuwe jaar kreeg ik echter wel heel sterk een woord voor 2020 op mijn hart (van de Heilige Geest): expectation oftewel verwachting. De vraag die ik mijzelf daarbij stelde was: bid ik nog wel met verwachting, verwachting dat God iets gaat doen, dat omstandigheden zullen veranderen en mensen aangeraakt zullen worden? Verwacht ik nog wel nieuwe dingen, in mijn werk, mijn familie en mijn roeping?

De tekst die bij mijn #oneword in gedachten kwam, is Psalm 5:4: In de morgen al hoort u mij roepen, in de morgen al leg ik alles aan u voor en ik wacht op uw antwoord. In mijn Engelse Bijbel staat zo krachtig: In the morning, Lord, you hear my voice; in the morning I lay my requests before you and wait expectantly.

Misschien moet ik wel opnieuw leren om zo te bidden, met verwachtig dat er daadwerkelijk iets gaat gebeuren. Ik ben blij met dat woord voor een nieuw jaar, het maakt iets los!

Hebben jullie een woord voor 2020?

Licht van de wereld (4)

In mijn vorige blogje haalde ik de lofzang van Simeon aan. In zijn lied verwees hij naar de woorden uit Jesaja 49:6, waar God zelf spreekt, Ik zal u stellen tot een licht voor alle volken van de wereld om ook hen te laten delen in mijn heil. Mijn heil zal tot aan de einden der aarde reiken. 

Een licht voor alle volken, niet alleen voor Israël dus. Dat gaat duidelijk over Jezus. Hij kwam voor de hele wereld, voor alle mensen. De eerste volgers van Jezus begrepen goed dat zij de opdracht hadden om niet alleen hun Joodse vrienden maar de hele wereld over dat licht te vertellen. Lees maar eens mee in Handelingen 13:47 waar Paulus en Barnabas aan het woord zijn: Want dit heeft de Here ons opgedragen. Hij zei: 'Ik heb U gemaakt tot een licht voor de niet-Joodse volken, om redding te brengen tot in de verste uithoeken van de aarde.' En daarmee citeerden zij ook weer Jesaja 49:6.

Ja poeh, een moeilijke opdracht zou je zeggen, de wereld is namelijk nogal donker. Deed Jezus er niet een beetje te makkelijk over toen Hij tegen de mensen zei 'jullie zijn het licht van de wereld' (Mattheus 5:14). Hoe kunnen wij dat licht verspreiden, hoe kunnen we licht in de wereld zijn? Ik denk dat de eerste volgelingen van Christus zich dat ook af hebben gevraagd, Maar zij kwamen wel tot een ontdekking en die wil ik graag delen:

Want God die gezegd heeft "Laat er licht in de duisternis zijn", heeft in de duisternis van onze harten geschenen en ons doen inzien dat Zijn heerlijke glans van Jezus Christus afstraalt (2 Corinthiërs 4:6). God wil in de duisternis van je hart schijnen, als je dat toelaat natuurlijk. Nodig Hem uit om dat te doen als je dat nog nooit hebt gedaan. Toe, vraag het maar.

Daarna kan je daadwerkelijk zeggen 'mijn hart is vol van het licht van de Heer' (Efeziers 5:8).

Licht van de wereld (3)

'Licht schijnt in de duisternis, we doen ons best met alle lampjes en kaarsen. Maar het echte licht, dat is Jezus!' Zo eindigde ik mijn vorige blogje.

Hoe geweldig is het als je die openbaring ontvangt. Laten we eens kijken naar iemand die dat overkwam...

In Jeruzalem woonde een zekere Simeon. Hij was een goed en eerlijk man en had een diep ontzag voor de wet van God. Hij was vol van de Heilige Geest en leefde in de stellige verwachting dat de Christus spoedig zou komen. Als hij het kind Jezus in de tempel ziet begint hij te juichen tot God: Met eigen ogen heb ik de Redder gezien, die U aan de wereld gaat geven. Hij is een licht voor de volken; de roem en eer voor Uw volk Israël (Lukas 2:30-32).

Simeon zag de profetische woorden uit de boekrol Jesaja vervuld en hij zingt het uit. Het gaat gebeuren, God heeft Zijn woord gehouden. Het licht is hier! Kunnen wij zingen zoals hij deed? Durven we te zingen zoals hij deed omdat we daadwerkelijk geloven dat Jezus Christus het licht voor de wereld is? Jezus bevestigde die waarheid later overigens zelf: Zolang Ik in de wereld ben, ben Ik het licht van de wereld (Johannes 9:5).