Het belang van luisteren (2)

Laat wie wijs is goed naar deze spreuken luisteren en nog wijzer worden. Laat wie verstandig is meer en meer de vaardigheid verwerven (Spreuken 1:5).

Het boek Spreuken gaat net zo goed over wijsheid als over luisteren. En daarmee bedoel ik luisteren naar Gods stem. Zijn stem in het geschreven Woord (de Bijbel) net zozeer als in het gesproken Woord (de Heilige Geest).

Koning Salomo schreef en verzamelde de meeste uitspraken in het boek Spreuken met als doel wijsheid, begrip en discipline te verschaffen. Vaak richtte hij zich tot zijn zoon(s) of zijn kinderen.

Het zou prachtig zijn als we deze woorden zouden lezen alsof God, onze Vader, zich tot ons richt (wat precies het geval is). Elke keer dat een zin begint met 'Mijn kind', moeten we voorover leunen en luisteren.

Het belang van luisteren naar Gods wijsheid is enorm. 👉In 1 Korintiërs 1:30 staat geschreven dat Jezus Christus de wijsheid van God voor ons is. Dus in werkelijkheid spreekt Jezus vanuit het boek Spreuken tot ons. Ik realiseer me dat dit een kleine aanpassing in ons denken nodig heeft, aangezien wijsheid in het boek Spreuken vrouwelijk is. Maar jullie begrijpen hopelijk wat ik bedoel.

Laten we teruggaan naar het eerste hoofdstuk, vers 23. Wijsheid roept, → Jezus roept!

Luister - neem mijn berispingen ter harte, dan stort ik mijn geest over je uit, dan laat ik je delen in mijn wijsheid.

'Kom en luister naar mijn raad. Ik zal mijn hart met je delen en je wijs maken',  staat er in mijn Engelse Bijbel. Jezus wil Zijn hart met ons delen en ons wijs maken.

Wat een uitnodiging om aan Zijn voeten te zitten en te luisteren. Onze reactie zou eigenlijk niets anders kunnen zijn dan: 'Ja, hier ben ik, ik luister.'

Het belang van luisteren (1)

'Te veel opperhoofden en geen indianen'. Oftwel, teveel mensen die orders uit delen en te weinig mensen die het werk doen. Ik zou aan dat gezegde een draai willen geven: teveel praters en te weinig luisteraars.

Als de wereld alleen maar luisteraars kende, zou het akelig stil worden (nou ja, misschien horen we dan eindelijk de vogels!). Er is natuurlijk niets mis met praten... maar we willen wel dat onze woorden van belang zijn, toch?

Laten we eerlijk zijn, er is genoeg dwaas en obsceen gepraat, er wordt teveel gelogen en gemanipuleerd en er worden te vaak nutteloze woorden gesproken. Laten het ons doel zijn om waarheid met kracht te spreken!

👉Ik geloof echt dat invloedrijk spreken, begint met luisteren. Dat wil zeggen, luisteren naar Gods stem, naar Zijn woorden (ik leer iedere dag!). En aangezien we de kunst van het luisteren over het algemeen een beetje aan het verliezen zijn, heb ik besloten een blogserie te maken over het belang van luisteren.

Ik zal deze serie baseren op verschillende verzen uit het boek Spreuken en ik hoop dat je mee wilt lezen. De korte posts zullen je zeker inspireren en bemoedigen en misschien zelfs een dieper verlangen aanwakkeren om aan Zijn voeten te zitten en te luisteren. In Spreuken 1:5 staat:

Laat wie wijs is goed naar deze spreuken luisteren en nog wijzer worden. Laat wie verstandig is meer en meer de vaardigheid verwerven.

Leven in de schuilpaats

In mijn vorige post (Vertrap die slang!) schreef ik dat Psalm 91 een van mijn favoriete psalmen is. Ik blijf daar nieuwe inzichten, waarheden en wijsheid in vinden 😁. Geweldig als dat gebeurt.

Laten we vers één eens bekijken... Als je de Bijbel regelmatig leest, zou je dit vers moeten kennen.

Wie in de schuilplaats van de Allerhoogste is gezeten, zal overnachten in de schaduw van de Almachtige.

Sommige vertalingen zeggen 'kan rustig slapen...' Het is een vers van belofte, troost en veiligheid. Ik vind het heerlijk om op die woorden te mediteren.

Toen ik dat weer eens deed, kwam deze gedachte bij me op: 👉De schuilpaats van de Allerhoogste is geen plek waar we naartoe rennen als we in de problemen zitten, als we bang zijn of als er paniek toeslaat.

Nee! Het is een plek waar we gezeten zijn, een plek waar we continu vertoeven. In het engels staat er 'waar we leven'. Het is een vaste plek. Het is de enige plek waar we rust kunnen vinden, maar niet als we de gewoonte hebben om steeds in en uit te rennen.

In moeilijkheden, gevaar of pijn roept iedereen God aan (zelfs als het om scheld- of vloekwoorden gaat) en Hij is zo liefdevol en genadig dat Hij te hulp komt. Maar Zijn ware wil voor ons is dat we in Zijn beschutting leven, dat we in Zijn aanwezigheid wonen.

Het is eigenlijk een beetje wat ik een paar weken geleden schreef in mijn post Haasten of vertoeven?  Die gedachte wil ik je (weer) achterlaten: heeft Hij een vaste plek in je leven?