vrijdag 30 januari 2015

Eigen gebouwen syndroom

Ik ben op reis; dat is meestal een goed moment om weer eens een gouwe ouwe colum te plaatsen. Een column van mijn hand zoals eerder verschenen in Opwekking Magazine...

"Het half uur zingen zat er weer op. De gemeenteleden gingen braaf zitten en rommelden in hun zakken en tasjes ter voorbereiding op de collecte. Ik knikte vriendelijk naar mijn buurvrouw en nam de omgeving verder in mij op. Mijn man en ik zijn nogal eens op reis en we hebben het voorrecht in verschillende erediensten te komen. De spreker van die morgen nam de tijd om het een en ander te vertellen over de kerkelijke ontwikkelingen. Eerlijk gezegd zat ik een beetje weg te dromen toen ik opgeschrikt werd door zijn woorden: we zijn op zoek naar een eigen gebouw.

Sorry dat ik het zo cru schrijf, maar wat heb ik geleerd die woorden te vrezen!  Een eigen gebouw! Het zijn niet zomaar woorden, het is inmiddels een waar fenomeen binnen het evangelische wereldje geworden. Ho ho, niet gelijk opstandig reageren... ik heb niets tegen samenkomsten en ik begrijp heus wel dat het heel spannend is om als gemeente uit te kijken naar een nieuw of eigen gebouw. Maar het lijkt inmiddels wel een modegril geworden dat we als gelovigen massaal onze aandacht op onroerend goed hebben gericht. Wellicht geinspireerd door televisie verlangen we naar grote zalen met multi media faciliteiten, enorme tv schermen en een heus podium.

Van dat verlangen begrijp ik maar weinig. Eerlijk gezegd word ik onwel als er weer eens wordt verkondigd dat er nog tweehonderdduizend euro in een bouwfonds moet komen. Naar mijn weten ben ik nog nooit een kerkdienst binnengestapt waar vanaf de preekstoel werd gevraagd om een groot, heel groot offer te brengen voor broeders en zusters die helemaal geen gebouw hebben, voor een gebouw waarvan het dak lekt of half is weggeblazen door een bom. Nee, helaas zijn wij maar al te vaak bezig met bouwen aan ons eigen koninkrijkje.

Het nieuwe (eigen) gebouw... Ongemerkt gaan de bidstonden, de mededelingen en de nieuwsbrieven over de plannen. Je zou bijna denken dat we God een enorm plezier doen met onze verhuizing naar een mooiere, grotere, betere, duurdere en vooral hippere lokatie. Ik vraag me echt wel eens af waar we mee bezig zijn. God verkiest te wonen in huizen die Hij zelf bouwt; met de mens als levende stenen. Het maakt niet uit waar we samenkomen. In veel landen komen gelovigen bij elkaar in kelders, schuren, zolderkamertjes en huiskamers, in gevangenissen, ziekenhuizen en op legerbasissen. De Bijbel is er zo duidelijk over: Toch woont de Allerhoogste niet in een huis dat door mensenhanden is gemaakt, zoals de profeet zegt: “De hemel is mijn troon, de aarde mijn voetenbank. Hoe zouden jullie dan een huis voor mij kunnen bouwen – zegt de Heer –, een plaats waar ik kan rusten? (Handelingen 7:48-50). 

Is een nieuw, eigen, ander, groter en beter gebouw echt een zaak van de hoogste orde? Voor het helpen van daklozen, verslaafden, armen en ontheemden is een gelikt pand toch helemaal geen vereiste? Is het niet veel belangrijker dat onze samenkomsten plaatsen van gebed voor de natiën worden (Jesaja 56:7)? Mag ik eens vragen, is het echt zo dat we eerst een ander gebouw nodig hebben om te kunnen doen wat Jezus ons heeft opgedragen? Is het echt zo dat we eerst twee ton aan onszelf uit moeten geven eer we twee tientjes in de collectezak kunnen gooien voor een ander?

Sorry als ik hiermee de christelijke bouw- en vergadercommissies op hun teentjes trap, maar laten we nu eens tevreden zijn met het dak boven ons hoofd en ons gaan concentreren op de zaken die écht van ons gevraagd worden. Wellicht kunnen we het later dan nog eens over een ander gebouw hebben."

vrijdag 23 januari 2015

Goed nieuws uit Frankrijk

"Frankrijk is een van de meest geseculariseerde landen van Europa. Desondanks wordt er elke tien dagen een nieuwe gemeente gesticht..." Zo kopte het Reformatorisch Dagblad eerder deze week. Over goed nieuws gesproken!

De melding kwam van het Franse persbureau AFP. Het bureau baseert zich op een onderzoek van het Conseil National des Evangéliques de France (CNEF), een organisatie waar zo’n 70 procent van de evangelische groeperingen in Frankrijk bij is aangesloten. Het gaat hier om gemeenten die minstens drie keer per maand bij elkaar komen. Er zijn circa 500 gemeenten die minder vaak samenkomen. Die zijn niet meegeteld, meldt het onderzoek.

Kijk, dat zijn nu van die nieuwsberichtjes die je wel van de daken zou willen schreeuwen!

De enorme ellende en geweldadigheid in de wereld gaat samen met een grote groei van Gods Koninkrijk. Temidden van de enorme pijn en strijd ontdekken mensen in alle uithoeken van de wereld de liefde en genade van Jezus Christus en vinden ze vrede bij hun Schepper.

Het rapport vermeldt verder dat het aantal evangelische gemeenten in Frankrijk in 
45 jaar is verdriedubbeld. Anno 2015 telt het land 2440 gemeenten. In 1970 waren dit er nog zo’n 800.
Klik HIER voor het volledige nieuwsbericht.

maandag 19 januari 2015

Gebed

Vanmorgen las ik in het gebedsboekje DORST, dat in het kader van de week van gebed 2015 uitkwam, een mooi gebed. Mooi om de werkweek mee te beginnen:


God van leven,
Laat onze kracht niet voorkomen uit geweld,
maar uit liefde.
Laat onze welvaart niet voortkomen uit bezit,
maar uit delen.
Laat onze weg niet voeren naar ambitie,
maar naar gerechtigheid.
Dat vragen wij U in de naam van Jezus,
Uw Zoon.
Amen.

dinsdag 13 januari 2015

Groot denken, klein beginnen

De ellende in de wereld komt massaal op ons af. Soms zo massaal dat we door de bomen het bos niet meer zien, en verlamd een pas op de plaats maken. Beelden, woorden, krantenkoppen en hulpacties gaan aan ons netvlies voorbij en de grote vraag die bij onnoemelijk veel mensen rijst is: hoe kan ik hier in hemelsnaam wat aan doen? Waar moeten we beginnen?

Mijn antwoord daarop is: groot denken, klein beginnen. Daarmee doel ik op het voorbeeld van God zelf. Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij... wat? Een leger engelen zond? Een massale betoging organiseerde? De hele globe in één keer aanpakte? Nee! Hij zond één mens, Zijn Zoon. Dat is groot denken (de wereld liefhebben en haar nood zien) en klein beginnen (één mens een opdracht geven).

Ik geloof zeker dat het zo nog steeds werkt. Wij kunnen niet alle ellende in de wereld oplossen, maar ieder mens kan iets doen waardoor een ander wordt aangeraakt en een nieuwe kans krijgt. Dat is de filosofie achter onze Stichting Traveling Light. Op kleine schaal hulp bieden, en zo stap voor stap mensenlevens, gezinnen, straten, dorpen, steden, landen... ja, de wereld veranderen tot eer van de hemelse Vader... die wellicht nog harder huilt dan wij om de toestand op de aarde, die Hij gemaakt heeft.

Zo moeten ook jullie een licht zijn en schijnen voor alle mensen. Dan zien ze de goede dingen die jullie doen. En dan zullen ze jullie hemelse Vader eren.
[Matteus 5:16, Bijbel in gewone Taal].

Momenteel hebben we een super sportieve schaatsactie ten bate van de bouw van een opvanghuis voor meisjes en jonge vrouwen in Moldavë die uit de mensenhandel komen... Kijk maar eens op onze weblog!

Mijn vraag aan jullie is: laat je je in 2015 verlammen door angst of sta je op om je licht te laten schijnen?

woensdag 7 januari 2015

Goed nieuws blog

Een gezond, gezegend, verrassend en inspirerend 2015 toegewenst!

In een wereld waarin je je bewust moet afsluiten voor slecht nieuws, heb ik me wederom voorgenomen bemoedigende, opbouwende, positieve blogjes te schrijven en zo nu en dan ook bestaande positieve nieuwsberichten te delen. Ik wil graag het goede nieuws verspreiden, niet de negatieve berichten (tot vervelens toe) herhalen (dat laat ik aan de seculiere media over). Het is mijn wens dat een bezoek aan deze blog je dag mooier maakt, zodat jij dat weer aan een ander kunt doorgeven...

Als jullie behoefte hebben aan een frisse kijk op bepaalde (bijbelse) onderwerpen, aarzel dan niet en stuur een mailtje naar info@frisse-kijk.nl. Wie weet komt er een interessante blogserie uit voort!

Peter Tetteroo, jij hebt de december give-away gewonnen. Je krijgt de boeken zo spoedig mogelijk toegestuurd. Gefeliciteerd en veel plezier ermee!