Leven in de schuilpaats

In mijn vorige post (Vertrap die slang!) schreef ik dat Psalm 91 een van mijn favoriete psalmen is. Ik blijf daar nieuwe inzichten, waarheden en wijsheid in vinden 😁. Geweldig als dat gebeurt.

Laten we vers één eens bekijken... Als je de Bijbel regelmatig leest, zou je dit vers moeten kennen.

Wie in de schuilplaats van de Allerhoogste is gezeten, zal overnachten in de schaduw van de Almachtige.

Sommige vertalingen zeggen 'kan rustig slapen...' Het is een vers van belofte, troost en veiligheid. Ik vind het heerlijk om op die woorden te mediteren.

Toen ik dat weer eens deed, kwam deze gedachte bij me op: 👉De schuilpaats van de Allerhoogste is geen plek waar we naartoe rennen als we in de problemen zitten, als we bang zijn of als er paniek toeslaat.

Nee! Het is een plek waar we gezeten zijn, een plek waar we continu vertoeven. In het engels staat er 'waar we leven'. Het is een vaste plek. Het is de enige plek waar we rust kunnen vinden, maar niet als we de gewoonte hebben om steeds in en uit te rennen.

In moeilijkheden, gevaar of pijn roept iedereen God aan (zelfs als het om scheld- of vloekwoorden gaat) en Hij is zo liefdevol en genadig dat Hij te hulp komt. Maar Zijn ware wil voor ons is dat we in Zijn beschutting leven, dat we in Zijn aanwezigheid wonen.

Het is eigenlijk een beetje wat ik een paar weken geleden schreef in mijn post Haasten of vertoeven?  Die gedachte wil ik je (weer) achterlaten: heeft Hij een vaste plek in je leven?