Al jaren probeer ik serieus de nederlandse hokjesgeest uit de weg te gaan, iets dat zeker niet altijd makkelijk blijkt te zijn. Hoe snel gaan we immers niet af op uiterlijk, opleiding, kerkgenootschap, of op de mening van anderen. Ik probeer serieus om mensen door de ogen van de Hemelse Vader te zien, iets dat zeker ook niet altijd makkelijk blijkt te zijn.
Vandaag verbaasde ik me over het hokje waarin het Literatuurplein mijn boek (en ik als schrijfster dus ook) heeft geplaatst, ik zou er zelf nooit op zijn gekomen :)
Allereerst vind ik mijn boek Levensadem in de categorie Preken en overdenkingen, een hele eer vind ik zelf. Ik zie mezelf nou niet bepaald als prediker, maar blijkbaar komt m'n schrijverij wel zo over op de lezer.
Vervolgens valt het boek onder het kopje Stichtelijke lectuur. Ook dat vind ik best wel deftig klinken. Stichtelijk, wat betekent dat eigenlijk? Bouwt het boek de lezer op? Leert de lezer nieuwe dingen?
Tenslotte is er, wellicht ten overvloede, een notitie toegevoegd: Overdenking vanuit een orthodox-christelijke invalshoek.
Ik heb daar echt even over na moeten denken hoor. Ik zou mezelf niet zo snel orthodox christelijk noemen... maar blijkbaar vertegenwoordig ik wel de boodschap die daarbij hoort. Hhmmm, prima, dat kan niet anders dan de Bijbelse boodschap zijn, het goede nieuws dat Jezus Christus het antwoord is aan een wereld in nood. Als je dat verkondigt maakt het toch eigenlijk niet uit uit welk hokje je komt?
Ik weet nog steeds niet of ik in zo'n hokje wil, maar nu staat het er... zwart op wit. Mijn naam is ermee verbonden.
Mijn vraag aan jullie is of zo'n hokje je het boek juist wel of niet doet kopen.