Frisse kijk op kerst

Het lijkt me heel toepasselijk om in deze kerstweek hoofdstuk zes uit Frisse Kijk met jullie te delen, een column uit de oude doos. De studievragen en discussiepunten die erbij horen laat ik op deze blog maar even achterwege, die vind je in Frisse Kijk zelf. Ik kan ze je desgewenst ook per email toesturen. Daar gaat ie:

Het is inmiddels meer dan twintig jaar geleden dat we voor het eerst kerst vierden in de USA. Ik herinner me nog goed dat ik het meer op ons sinterklaasfeest vond lijken dan op de viering van een christelijk feest. Al die kadootjes! Anno 2010 is kerst hier nog steeds een commerciële poespas. Kopen, kopen, kopen heeft het heilige geschal van de engelen al lang overschreeuwd en ieder jaar moeten we toezien hoe de helft van al die dure kado's later ongebruikt in een hoek ligt of in een 2e hands winkel terechtkomt. Het bezit van de zaak is namelijk het einde van het vermaak, zoals mijn moeder vroeger zei als we zeurden om speelgoed of een nieuwe fiets. Bekende woorden die ons een eenvoudige levensles leren.

De consumptiemaatschappij waarin we leven is erop gericht ons te laten denken dat we iets missen, dat ons leven pas compleet is als we een iPhone aanschaffen, een verbouwing van de keuken plannen of een vakantie naar een ver land boeken. Misschien zijn het kleinere dingen zoals nieuwe kleren, een mooie lipstick of een glossy magazine. Alle reclames die we zien of horen, zijn erop gericht een verlangen in ons aan te wakkeren dat er toe zal leiden dat we het bewuste product willen kopen. Als we vervolgens met een lichte huppel in onze stap thuiskomen en onze nieuwste aanwinst uitpakken is er even dat gevoel van euforie: dit wilde ik al zo lang hebben, nu ben ik blij en tevreden. We weten allemaal dat dat gevoel ook weer heel snel kan verdwijnen, overschaduwd door het verlangen naar weer iets anders. Het bezit van de zaak is namelijk het einde van het vermaak, om mijn moeder’s woorden nog maar eens aan te halen.

Ook in onze langetermijnplanning denken we regelmatig volgens dat patroon. ‘Als ik geslaagd ben gaat het leven pas echt beginnen’, ‘als ik verkering heb zal ik pas echt happy zijn’, ‘als ik een gezin heb is mijn levenswens vervuld’, ‘als ik daar kan wonen en werken is alles top’. maar als we heel eerlijk zijn weten we diep in ons hart dat het verlangen naar meer dingen, naar nieuwere spullen en betere relaties oneindig is, een diep gat zonder bodem waarin steeds meer verdwijnt. en dat betreft niet alleen ons geld, maar ook onze vreugde en vrede. Het menselijk verlangen naar geluk en voldoening kan namelijk nooit worden vervuld met de aanschaf van aardse bezittingen.

In onze verwoede pogingen om geestelijke verlangens met natuurlijke zaken op te vullen, lijken we op een peuter die een rond blokje door een vierkant gat probeert te proppen. Dat gaat gewoonweg nooit lukken! Er is wat dat betreft niets nieuws onder de zon, in Spreuken 8:11 staat, ´Alles wat je ooit zou kunnen wensen valt bij wijsheid in het niet.´ Is het dan niet logisch dat ons zoeken daar naar uit zou moeten gaan? Dat het bezit daarvan het pas mogelijk maakt om echt te genieten van al die andere zaken? Misschien wordt wijsheid niet aangeprezen in televisiereclames en de weekbladen, maar ik zou je van harte aan willen raden dat achtste hoofdstuk in het boek Spreuken eens aandachtig door te lezen en uit te vinden waar het hier nou werkelijk over gaat. In vers 35 staat heel mooi: ´Want wie mij vindt, vindt het leven!´ Wijsheid is een zaak van levensbelang! Wijsheid lag al in de kribbe, meer dan tweeduizend jaar geleden. Ik durf te zeggen dat Hij het mooiste kado is dat we als mensen ooit kunnen aannemen.

Geestelijke navelstreng

In de afgelopen weken kreeg ik ineens een aantal reacties op één van mijn engelstalige boekjes in de Tien Geboden serie: Respectfully Yours. In dat boekje bekijk  ik het aloude gebod om onze ouders te eren vanuit een Nieuw Testamentisch perspectief (Efeziers 6:1-4). Verschillende mensen hebben de vraag gesteld wanneer ik dat boekje nou eens ga vertalen, ook mijn uitgever Merweboek hing aan de bel... 

In Respectfully Yours schrijf ik over relaties; geestelijke en natuurlijke relaties. Een van de meest bijzondere aspecten van het Christendom is wel God's liefde voor de mensheid. God, de Heerser en Schepper van het universum, wil een persoonlijke relatie met ieder mens. Ik dacht altijd dat dat een bespottelijke gedachte was, verzonnen door mensen die eenzaam waren. Nu weet ik gelukkig dat het de waarheid is. Ik heb ontdekt dat de geestelijke relatie met onze Schepper er al is eer we geboren zijn! Het zit in het pakket zogezegd. We zijn gerelateerd aan Christus voordat we daar besef van hebben. In mijn boek Levensadem schrijf ik daar, vanuit het persepctief van het ongeboren kind, uitgebreid over.

Waar haal ik zo'n idee vandaan? Uit Johannes 1:3 bijvoorbeeld, Alle dingen zijn door het Woord [dat is Jezus] ontstaan en zonder dit is geen ding ontstaan dat ontstaan is. Nou, als die woorden je niet aan het denken zetten, weet ik het ook niet meer. Onze relatie met Jezus is er al voor we geboren zijn, of we het nou willen of niet. Zonder Hem zouden we niet kunnen bestaan. Het is aan ons of we dat geloven en accepteren.

In het licht van die waarheid begrijp ik nu veel beter waarom de mens, ieder op zijn of haar eigen manier, op zoek is naar de 'zin van het bestaan'. Het is niets anders dan erachter proberen te komen wat de verbinding is die we voelen, de onzichtbare navelstreng. Helaas rennen velen tijdens die zoektocht vaak verder van de Schepper weg in plaats van dichter naar Hem toe. Gelukkig zijn er positieve woorden van Jezus voor iedereen die nog onderweg is: zoekt en je zal vinden! Dat wens ik de wereld toe in deze Kerst- en Hanukkatijd!

Vrijheid in beeld

"VRIJ" (acryl op linnen) Caroline van de Vate

Nee, niet het vrijheidsbeeld, maar vrijheid in beeld... of uitgebeeld eigenlijk. Na alle drukte deze week rondom de groep Christelijke webloggers die door Wendy Born is opgericht, even een rustpuntje...

Het is trouwens geweldig om te zien dat we allemaal op onze eigen typische manier het Christelijke geloof uitdragen en in woord en beeld proberen weer te geven wat dat geloof voor ons persoonlijk betekent. Er zijn  onder ons schrijvers, dichters, fotografen, schilders, muzikanten... noem maar op. Evenzo: gereformeerden, katholieken, evangelischen, reformatorischen, betweters, theologen, twijfelaars en crtitici... Deze week stonden diverse webloggers in de spotlight, en wel bij de EO, Cafe Tinto en het CIP. De aanmeldingen op Christelijke Webloggers stromen binnen.

Graag wil ik de serie 'je vrijheid vasthouden' afsluiten met een schilderij van Caroline van de Vate. Een paar maanden terug maakte zij dit schilderij voor 'Home of Change', een organisatie die zich inzet voor vrouwen en kinderen in het web van mensenhandel en slavernij.

Titel schilderij ' Vrij', acryl op linnen, 50 x 50 cm.

Je vrijheid vasthouden (6)

In mijn eerste post over vrijheid schreef ik al dat deze serie slechts een samenvatting is van een aantal spreekbeurten die Jan en ik over dit onderwerp hebben gegeven. Wellicht raak ik nog maar de top van de ijsberg. Om ook werkelijk in de vrijheid die we kunnen hebben in Jezus Christus te leven, is het belangrijk dat we standhouden en niet opnieuw slaaf worden... van wie of wat dan ook.

In Galaten 5:1 staat, Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen. Die vrijheid kunnen we ontvangen door een duidelijke, bewuste keuze te maken om in Jezus te geloven. We moeten vervolgens standhouden en ons die vrijheid niet af laten pikken. Standhouden kan onder andere door 1) de juiste keuzes te maken (heilig leven), 2) vergeving te ontvangen en te geven, 3) onze zonden aan elkaar te belijden en 4) de kracht van het Avondmaal te begrijpen. Daar gaat deze post over.

Jezus kwam naar de aarde om ons vrij te zetten van zonde, maar (en dat vinden we meestal veel moeilijker om te geloven) ook om ons vrij te zetten van ziekte! We lezen dat bijvoorbeeld in Matteus 8:16-17, Bij het vallen van de avond brachten ze vele bezetenen bij hem. Met een enkel bevel dreef hij de geesten uit, en allen die ziek waren genas hij, opdat in vervulling ging wat gezegd is door de profeet Jesaja: ‘Hij was het die onze ziekten wegnam en onze kwalen op zich heeft genomen.’ Jezus vervulde die profetie letterlijk. Hij kwam om een verdorven mensheid te verlossen van hun zonden en dus ook van hun ziekten en kwalen (die veelal het gevolg zijn van de zondeval in het algemeen). In de Bijbel wordt dat steeds weer bevestigd, bijvoorbeeld in Lucas 13:10-12 waar over een zieke vrouw geschreven staat, Toen Jezus haar zag, riep hij haar bij zich en zei tegen haar: ‘U bent verlost van uw ziekte,’ Het maakt niet uit in welke vertaling we dit opzoeken, Jezus gebruikt het woord VERLOSSING ook in verband met ziektes en kwalen.

Als we nog eens duidelijk kijken naar de profetie die Jesaja over Jezus uitsprak, zien we dat hij het verlossende werk van .Jezus heel duidelijk omschrijft: Maar hij was het die onze ziekten droeg, die ons lijden op zich nam. Wij echter zagen hem als een verstoteling, door God geslagen en vernederd. Om onze zonden werd hij doorboord, om onze wandaden gebroken. Voor ons welzijn werd hij getuchtigd, zijn striemen brachten ons genezing (Jesaja 53:4-5). We zien dat hier verschillende facetten van het menselijk lijden worden genoemd: ziektes (fysiek), lijden (psychisch en emotioneel), zonden (fouten, dwaling) en wandaden (terugkerende immoraliteit, ongerechtigheid). Er is NIETS te verzinnen waar Jezus ons niet van wil verlossen! Er is nog een hele mooie Oud Testamentische bevestiging  hiervan te vinden in Psalm 103:1-5, Hij vergeeft u alle schuld, hij geneest al uw kwalen. Jezus wil vergeven én genezen! Halleluja. Het heeft mij persoonlijk zo'n bevrijding gebracht toen ik ging begrijpen dat het verlossingswerk van Jezus zowel zonde als ziekte betreft.

Misschien denk je, 'wat heeft dit met het avondmaal te maken?' Persoonlijk geloof ik dat de twee elementen van het avondmaal (brood en wijn) de twee facetten van het verlossingswerk symboliseren: bevrijding van ziekte en zonde. Je zou zeggen dat alleen de beker met wijn voldoende moet zijn. Jezus' bloed vloeide immers voor een volkomen vergeving van al onze zonden? Waar is dat brood dan nog voor nodig. Is er meer dan vergeving? JA! het brood symboliseert Zijn lichaam, dat gebroken werd voor onze genezing. De apostel Paulus schrijft in 1 Corintiers 11:23-31 uitgebreid over de avondmaalsviering. De Bijbel laat ons daar zien dat mensen ziek werden omdat ze verkeerd aan het avondmaal deelnamen. Ja, zelf stierven... Is het dan niet logisch dat we gezond kunnen worden als we op een JUISTE manier aan het avondmaal deelnemen? Dat we genezing kunnen ontvangen als we de diepe, ware betekenis van die maaltijd gaan begrijpen? Ik weet zeker dat ook dit een belangrijke sleutel is in het behouden van onze vrijheid.

PS: In mijn werk- en studieboek Frisse Kijk gaat een van de hoofdstukken over het Avondmaal.

Mijn getuigenis

Pak er even gezellig een kopje koffie bij...

Je vrijheid vasthouden (5)

In deze serie kijken we als het ware door een vergrootglas naar de vrijheid waar de Bijbel over spreekt, de vrijheid die Jezus ons belooft. Dat is niet de vrijheid om te doen en laten wat we maar willen, maar vrij zijn van zonde, schuld, schaamte en wetticisme, maar ook de vrijheid om keuzes te maken. Die vrijheid is een geschenk van God, maar het is onze verantwoordelijkheid om het vast te houden. In Galaten 5:1 staat: Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen.

Stand houden! Hoe doen we dat? In de vorige post heb ik geschreven dat een 'heilig leven' leiden daartoe een belangrijke sleutel is. Ervoor kiezen om de Heilige Geest te gehoorzamen en niet onze eigen wil. Als we dat meer en meer gaan oefenen zullen we echt vrijheid ervaren, want waar de Geest is daar is vrijheid. (2 Corinthiërs 3:17). Een andere belangrijke sleutel tot het behouden van onze vrijheid is het ontvangen en schenken van vergeving en belijden van onze zonden.

Jezus heeft ons vrijgezet van zonde, schuld en schaamte, toch voelen we ons soms bezwaard. We laten ons, soms ongemerkt, weer een slavenjuk opleggen. Soms worden zonden en schuldgevoel zo groot in onze gedachten dat we er onder gebukt gaan. Het is een stok waarmee de vijand ons wil slaan en klein wil houden, zodat we niet naar God durven gaan. Juist om deze reden is het zo belangrijk dat we met zekerheid kunnen zeggen dat we vergeven zijn. De volgende stap is dan dat we anderen ook moeten vergeven. Doen we dat niet dat leggen we onszelf weer een slavenjuk op: Want als u de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader u ook vergeven. Maar als u de mensen hun overtredingen niet vergeeft, zal uw Vader uw overtredingen ook niet vergeven (Matteus 6:14-15).

Daarmee komen we eigenlijk gelijk aan bij het belang van het belijden van onze zonden, niet zozeer aan God, maar aan elkaar. Zonden, vergeven, genezen, belijden en bevrijden... op een of andere manier staat het allemaal met elkaar in verband. We hoeven niet alles te begrijpen om het te kunnen geloven. Ik heb er eerlijk gezegd zelf ook nog genoeg vragen over... Maar laten we eens goed kijken naar wat er in Jakobus 5:14-16 staat: Is iemand onder u ziek? Laat hij dan de ouderlingen van de gemeente bij zich roepen en laten die voor hem bidden  en hem met olie zalven in de Naam van de Heere. En het gelovig gebed zal de zieke behouden en de Heere zal hem weer oprichten. En als hij zonden gedaan heeft, zal hem dat vergeven worden. Belijd elkaar de overtredingen en bid voor elkaar, opdat u gezond wordt. Een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand.

In deze verzen zien we prachtige sleutels om stand te houden en onze vrijheid te bewaren. We kunnen, mogen, ja moeten zelfs, elkaar vergeven. En als we elkaar onze zonden belijden en voor elkaar bidden zullen we gezond worden. Wow, heerlijk toch, wie wil dat nou niet? Ik vraag me af waarom we dat niet veel vaker praktiseren; in de kerk, maar ook in kleine kring. We kunnen vandaag nog in actie komen:

1. Geloof je echt, diep in je hart dat Jezus jouw zonden heeft vergeven? Zeg het
2. Zijn er mensen die je moet vergeven? Geef het
3. Is er een vertrouwenspersoon aan wie je je zonden kunt belijden? Doe het
4. Ga samen met die persoon bidden. Vraag het

PS: Is het ook mogelijk om vrijheid van ziektes en kwalen te ervaren en daarin stand te houden? Is Jezus ook daarvoor gestorven? Daarover meer in de volgende post.