Waarom laat God lijden toe??

In verband met mijn vakantie plaats ik nog maar eens een gedeelte van een gouwe ouwe column op deze blog. Een column die ik eerder schreef en die werd gepubliceerd in Opwekking Magazine. Het gaat over onze vragen die we, tegen beter weten in, blijven stellen aan God. 

De grote hamvraag is natuurlijk ons eeuwige ‘waarom’. Waarom laat God lijden toe? Waarom is er zoveel ellende in de wereld? Waarom kan het niet makkelijker? Waarom ik?

Het is  niet onlogisch dat we de waaromvraag steeds weer stellen. Dat zit er van kinds af aan al in bij ons mensen. We lachen weleens om kleine kinderen die in de waaromfase zitten, maar als we serieus naar onzelf kijken, dan kunnen we zien dat we onze eigen waaromfase lang niet altijd ontgroeid zijn. We verlangen nog steeds antwoorden, juist voor dingen die nou eenmaal zo zijn. ‘Waarom is het gras groen?’ is geen gekkere vraag dan ‘Waarom heb ik het zo moeilijk?’

Het is vragen naar de bekende weg, want veel dingen zijn nu eenmaal zo. Ze horen bij de schepping of bij de zondeval, en dan zijn er ook nog dingen die simpelweg het gevolg zijn van onze eigen daden. Toch hebben we de neiging om alles te willen begrijpen en te relativeren, misschien zelfs te bespreken in een studiegroepje. De geschiedenis van de mensheid is gevuld met waaroms en we raken geirriteerd als we niet snel het gewenste antwoorden krijgen.

Al bladerend door de Bijbel kom ik erachter dat we onze mond voorbijpraten door altijd maar vragen te stellen. We nemen daarbij de plaats van God zelf in. De Bijbel laat zien dat het juist Jezus is die óns vragen stelt. Hij is het die van ons de antwoorden wil horen. Dat is Zijn manier van lesgeven en leidinggeven. Waarom kijk je naar de splinter in het oog van je broeder? (Matteüs 7:3) Waarom hebt u zulke boosaardige gedachten? (Matteüs 9:4) Waarom heb je getwijfeld? (Matteüs 14:31) Waarom vraag je me naar het goede? (Matteüs 19:17) En zo kan ik nog heel lang doorgaan. Het is God die ons aan de tand voelt, het is God die ons aan ons jasje trekt.

Op de een of andere manier hebben we de onhebbelijke neiging de Allerhoogste op het matje te roepen voor elke ramp, elke pijn, voor alles wat niet naar onze zin gaat, en voor de vele zaken die we met ons beperkte verstand niet kunnen bevatten. Maar als we Zijn woord bestuderen komen we erachter dat God vele vragen aan ons stelt.

Aan zijn voeten

Blogger/schrijfster Wendy Born

Blogger en collega schrijfster Wendy Born heb ik al eens eerder in de spotlight gezet, dat was met haar kinderboek 'Het geheim van de bosvrienden'.

Naast de blogs en FB groepen die ze bijhoudt, heeft Wendy toch tijd gevonden om opnieuw een opmerkelijk boekje te schrijven en uit te geven: Aan Zijn voeten, praktische tips voor een waardevolle stille tijd.

In haar nieuwste boek beschrijft Wendy niet alleen waarom het houden van een 'stille tijd' met God zo belangrijk is, maar ook hoe we die tijd waardevol kunnen maken.

Aan Zijn voeten

Ook mogelijke problemen die het houden van een 'stille tijd' in de weg kunnen staan worden aangehaald in dit praktische boekje: drukte, weinig discipline, concentratieproblemen en ontmoediging... om er maar een paar te noemen.

Aan de hand van diverse teksten en voorbeelden uit de Bijbel houdt Wendy een gepassioneerd pleidooi voor het apart zetten van tijd met God. Iets dat iedere serieuze Christen zou moeten overwegen. Die 'stille tijd' is niet hetzelfde als een Bijbelstudie doen of een preek voorbereiden, maar tijd doorbrengen met lezen, bidden, luisteren en ontvangen.

Aan Zijn voeten is een makkelijk leesbaar en praktisch boekje vol nuttige tips, goede ideeën en nieuwe gedachten. Het zal je zeker inspireren om eens (opnieuw) na te denken over het belang van de tijd die we doorbrengen in Zijn aanwezigheid.

Ik zie eigenlijk maar één minpuntje: de prijs is te hoog in verhouding tot de dikte van het boek. De inhoud maakt dat gelukkig wel weer goed. Het boekje is te bestellen via Wendy's website. Het zal Wendy enorm bemoedigen als jullie die moeite zouden willen nemen.

Geheimenissen onthuld (4)

In mijn vorige blogje haalde ik aan dat de apostel Paulus een goed beheeder was van de geheimenissen van God... hij onthulde ze, hij maakte ze openbaar!

Zelfs vanuit de gevangenis vraagt hij om te bidden voor mogelijkheden om het mysterie van Christus te onthullen: En bid dan ook voor ons, dat God deuren voor ons opent om het mysterie van Christus te verkondigen waarvoor ik gevangenzit, en bid dat ik het mag onthullen zoals het moet (Kolossenzen 4:3-4). Het is niet de bedoeling dat we mysterieus blijven praten/preken/denken/doen als het over God gaat. We moeten Jezus Christus juist bekend maken.

Ik zeg niet dat we alles al begrijpen, maar wat we wel weten moeten we bekend maken. Paulus is zo verrukt over alles wat hij ontdekt, Hij houdt er maar niet over op :)

Met het oog op u heeft God mij die dienende taak toevertrouwd, opdat zijn boodschap in al haar volheid verkondigd wordt: het mysterie dat in alle eeuwen en voor alle generaties verborgen is geweest, maar nu aan zijn heiligen onthuld is. Aan hen heeft God bekend willen maken hoe glorierijk dit mysterie is voor alle volken: Christus is in u, hij is uw hoop op goddelijke luister... (Kolossenzen 1:25-27)

Paulus is de dienende taak toevertrouwd, in de HSV staat 'de beheerstaak', daar heb je dat woord weer. De gelovigen zijn beheerders van de geheimenissen van God. Aan ons de taak om het doek van vaagheid weg te halen en de goede boodschap eenvoudig te delen met een wereld in nood.