Vorige week schreef ik een stukje over gebed en dankbaarheid. We hebben allemaal redenen om dankbaar te zijn, maar vaak vinden we het moeilijk om die gevoelens te uiten tegenover God. Hoe komt dat eigenlijk? We hebben er absoluut geen moeite mee om te lachen of huilen voor de tv, om ons hart te luchten over de telefoon, om onze gevoelens te uiten via sms of chat room, om door het dolle heen te zijn bij een voetbalwedstrijd of keihard te dansen en schreeuwen bij een concert. Maar als het voor God is.... dan weten we ons ineens geen raad met onze houding. Het kan best zijn dat religie ons geleerd heeft dat stilte en verlegenheid de manier zijn om voor God te komen. Het kan best zijn dat traditie ons geleerd heeft dat gereserveerdheid en terughoudendheid manieren zijn om je dankbaarheid te offeren. Maar weet je wat, ik ben dankbaar voor de Bijbel, want daar staat alles in dat ik weten moet over God! De Bijbel vertelt me ook hoe God mijn dankbaarheid graag ziet, bijvoorbeeld in Psalm 149:1-3
Halleluja! Zing voor de Heer een nieuw lied, roem Hem temidden van Zijn getrouwen. Laat Israel [vul je eigen naam in] verheugd zijn over zijn machtige maker, het volk van Sion [vul hier je eigen groep of kerk in] juichen om zijn koning. Laten zij dansend Zijn naam loven, bij lier en tamboerijn voor Hem zingen.
Misschien zeg je, ja maar Marja, als ik dat doe in mijn kerk word ik eruit gezet. OK, ga geen rel schoppen daar, zoek een groepje getrouwe vrienden op en ga gewoon met elkaar doen wat de bijbel zegt dat je moet doen. Het volgende vers zegt dat de Heer vreugde vindt in Zijn volk. Wees niet bang om jezelf te uiten voor Hem. Hij wil niets liever!