De waarheid over onze gebeden
Deze week las ik iets interessants over gebed in Kolossenzen 4:2,
Blijf bidden en blijf daarbij waakzaam en dankbaar.
De nadruk wordt meestal op die dankbaarheid en het aanhoudend bidden gelegd. Deze keer echter viel mijn oog op het woordje waakzaam. Blijf daarbij waakzaam... Ik ben eens gaan letten op m'n eigen gebeden en ook op die van andere mensen en heb me afgevraagd: geloven we eigenlijk wel wat we bidden? Het gebeurt maar al te vaak dat een gebed verhoord wordt en dat mensen uitroepen: ongeloofelijk! Ik kan het niet geloven! etc. Hoe komt het dat we soms verbaasd reageren als iets waarom we gevraagd hebben uitkomt? Waarom gebruiken we dat woord 'ongeloofelijk' zo makkelijk? Bidden is onlosmakelijk verbonden met geloven. Het heeft weinig nut om bijvoorbeeld te bidden om genezing en even later tegen iemand te zeggen dat je iets ongeneeslijks hebt. Het heeft weinig nut om te bidden voor rust in je hart en even later tegen iemand te zeggen hoe gestressed je bent. Dat maakt onze gebeden doelloos. We kunnen niet het een bidden en het ander zeggen. Ik zou willen oproepen om inderdaad waakzaam te zijn als we bidden, weten en geloven wat je zegt en vraagt. Weten en geloven dat alles uiteindelijk door God wordt gehoord! Dat alleen al is een reden om dankbaar te zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten