Als kind (en soms nog weleens) vond ik het best moeilijk om geheimen te bewaren. Soms barstte ik bijna uit elkaar, zo graag wilde ik iets doorvertellen dat ik te weten was gekomen. Geheimen zijn er om onthuld te worden.
De apostel Paulus kende dat gevoel wel, denk ik. In zijn relaas over de gebeurtenissen die zullen plaatsvinden als de laatste bazuin zal klinken, zegt hij, Zie, ik vertel u een geheimenis: Wij zullen wel niet allen ontslapen, maar wij zullen allen veranderd worden, (1 Korintiërs 15:51, HSV). In de NBV staat: Ik zal u een geheim onthullen... Ik kan me zo voorstellen dat hij het ook niet langer voor zich kon houden.
Paulus onthulde nog veel meer geheimenissen tijdens zijn leven. Hoe kwam hij aan die wijsheid, hoe kreeg hij openbaring? Ik denk omdat hij meer dan wie dan ook in klanktaal of tongentaal sprak. In 1 Korintiërs 14:2 staat, Wie namelijk in een andere taal spreekt, spreekt niet tot mensen, maar tot God, want niemand begrijpt het, maar in zijn geest spreekt hij geheimenissen.
Hoe geweldig spannend is dat? Geheimenissen spreken in je geest. Tsja, zou je misschien zeggen, daar heeft niemand toch wat aan? Geen mens begrijpt het! Maar Paulus gaat verder, in vers 6 schrijft hij: Broeders en zusters, welk nut zou ik voor u hebben als ik bij u in klanktaal zou spreken zonder u tegelijk iets te openbaren, zonder kennis door te geven of iets te profeteren, of zonder u te onderwijzen? Dat is wel weer logisch toch? Klanktaal zonder openbaring heeft geen nut voor anderen.
Paulus maakt het daarom praktisch toepasbaar in vers 13, Daarom moet iemand die in klanktaal spreekt bidden om de gave die te kunnen uitleggen. Zo worden Gods geheimenissen blijkbaar onthuld. Geen wonder dat we 'beheerders' van de geheimenissen Gods worden genoemd. Ik vind het erg jammer dat heel veel Christenen niet geloven dat er tegenwoordig nog in klanktaal gesproken, gezongen of gebeden kan worden. We missen dan wel heel veel van de onthullingen die God voor Zijn kinderen klaar heeft liggen en we bedroeven daarmee de Heilige Geest.
Ik heb zelf geen ervaring met klanktaal, of mijn soms niet te onderdrukken geneurie moet als zodanig beschouwd worden.
BeantwoordenVerwijderenWel krijg ik soms gedachten binnen die ik opschrijf.
Als ik ze lees zijn het zinnen die iets in me teweeg brengen, die me bemoedigen en troosten.
Op deze manier zijn al vele gedichten ontstaan.
Je hoeft dus niet in klanktaal te kunnen spreken om iets van Zijn geheimenissen te ervaren denk ik.
De heilige Geest
Er is een stem ergens in mij,
Hij bidt iets dat ik niet versta
maar Hij vult aan wat ik vergeet
of als ik even niets meer weet
vertelt Hij wat er in mij leeft.
Hij is niet enkel Plaatsvervanger
van Jezus die ten hemel ging
maar brengt ook in herinnering
bij Hem wat ik niet zei,
in mijn gebed vervangt Hij zo ook mij.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Mooi gedicht weer Coby, prachtig verwoord. We kunnen allemaal iets van de geheimenissen ontdekken als we gaan zoeken en daarnaar verlangen, denk ik. Klanktaal is slechts een van de manieren waarop God ze wil onthullen.
VerwijderenEr zijn dingen die ik niet begrijp, niet zal begrijpen en die een geheimenis zullen blijven.
BeantwoordenVerwijderenWat ik wel zie is Zijn openbaring, Zijn liefde in de schepping.
Het roodborstje dat in zijn eigen klanken een bewondering in me los maakt...
Nee, begrijpen doen we lang nog niet alles, maar stukje bij beetje merk ik dat er steeds dingen worden geopenbaard door Zijn Heilige Geest, daar hoort het wonder van Zijn schepping zeker bij! Dank je wel voor je commentaar Hilly.
VerwijderenBedankt!
BeantwoordenVerwijderenGraag gedaan :)
Verwijderen