Al enige tijd loop ik met het idee rond om een blogserie te schrijven over Efeziƫrs 4:11-13. Dat is het Bijbelgedeelte waarin (kort maar krachtig) het doel van de kerk wordt beschreven.
Ik heb het, om diverse redenen, steeds uitgesteld. Ten eerste omdat ik niet de indruk wil wekken dat ik antwoorden heb op de vragen die er zijn rondom het reilen en zeilen in onze kerken en gemeentes. Ten tweede omdat ik met het schrijven van zo'n serie ongetwijfeld heilige huisjes omver moet werpen. En ten derde omdat ik er zelf nog niet helemaal uit ben hoe een kerk gezond zou moeten functioneren.
Toch wil ik een poging wagen om eens een frisse kijk op ons 'kerkje spelen' te werpen. De kerk is namelijk van groot belang in de samenleving, meer dan we misschien zelf durven geloven. Dat blijkt uit een onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) dat eind vorig jaar werd gepubliceerd. Ik citeer:
"Religie is een belangrijke factor in de samenleving. De religieuze binding wordt vaak in verband gebracht met het participeren in de samenleving, zoals hulp verlenen aan anderen, de inzet als vrijwilliger, het geven aan goede doelen en het stemmen bij verkiezingen (Bekkers en Schuyt, 2010; De Hart, 2014; Putnam en Campbell, 2012; Schmeets, 2015). Veelal komt naar voren dat religieuze personen meer meedoen met de samenleving dan niet-religieuzen....Religie is ook bevorderlijk voor het welzijn. Zo geven frequente, wekelijkse, bezoekers van religieuze diensten aan meer gelukkig en tevreden te zijn dan degenen die minder vaak naar een dienst gaan (Coumans, 2014)."
Er is regelmatig kritiek op de kerk en misschien hebben we als Christenen nog wel het meest kritiek op onszelf. Maar laten we niet vergeten dat hoe meer drama en onrust er op aarde is, hoe groter de behoefte wordt aan zekerheid, veiligheid en toekomstperspectief. Ik denk dat we als kerk (ook wel 'Het lichaam van Christus genoemd) meer dan ooit herkenbaar moeten zijn, bijvoorbeeld aan licht in de duisternis, aan veiligheid in gevaar, aan vrede temidden van oorlog en aan liefde temidden van geweld.
Ik hoop dat jullie weer meelezen en zoals altijd zijn jullie reacties van harte welkom.
Lees mee!
BeantwoordenVerwijderenFijn, ik waardeer je!
VerwijderenIk wil graag mee lezen. Komt het ook op twitter?
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je weer meeleest Eveline, alle post komen ook (meerdere malen) op twitter hoor en Google+
VerwijderenNatuurlijk ga ik weer meelezen Marja. Ik ben heel benieuwd naar je berichten over dit onderwerp.
BeantwoordenVerwijderenIk ben zelf ook benieuwd Wendy, want ik schrijf ze gaandeweg. Fijn dat je meeleest.
VerwijderenIk probeer om mee te lezen Marja.
BeantwoordenVerwijderenGroet,
Hilly
Dank je wel Hilly, je bent een trouwe lezer!
VerwijderenPrachtig onderwerp. Ik ben benieuwd naar meer.
BeantwoordenVerwijderenGezellig dat je meeleest Antia, thanks.
VerwijderenIk ben wel benieuwd....naar meer....
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor het meelezen Yvonne!
VerwijderenMooi Marja, wat de kerk voor je betekent besef je het beste wanneer je een tijd niet kunt gaan.
BeantwoordenVerwijderenIk herinner me dat lege gevoel toen ik enkele maanden niet kon zitten vanwege een hernia.
Ik kon dus ook niet naar de kerk. Dat miste ik. De casettebandjes die ik kreeg konden het gemis maar gedeeltelijk wegnemen.
Ooit schreef ik dat gevoel op in een gedicht. Ik zal het hier onder plakken.
Kerkgang, feest van verbondenheid
Die maanden
dat ik niet kon gaan
besefte ik ten volste het gemis,
geen bandje kon
de liefdesband vertolken
van tekstbelevend zingen
op echo’s van ons voorgeslacht
in een doorlevende bezieling,
het vreugdevol
de Levende ontmoeten,
de warmte van
Zijn woord over je
heen gespreid
de liefdevolle ogen
van wie om je geven,
de vrede in de dienstbaarheid.
Een hand van heimwee
had me in de greep,
ik wilde me zo graag
weer onder hen begeven,
lag vurig wachtend
in gedachten dicht bij Hem.
Het was een feestdag
toen ik weer kon gaan,
blijde gezichten
die de liefde Gods
uitstraalden,
ik mocht weer
rond mijn broeders
en mijn zusters ademhalen,
me overgeven aan de
luister van Zijn stem!
Coby Poelman - Duisterwinkel
Ha Coby, jij kunt ook werkelijk overal een gedicht over schrijven :) Leuk! En ja, we beseffen pas dat we iets missen als het er niet meer is, ook al was dat tijdelijk in jouw geval.
Verwijderen