Als afsluiting van de blogserie over ziel en gezondheid hierbij een gouwe ouwe column van mijn hand.
Ze hield me aan voor de ingang van de supermarkt. Echt erg vond ik het op dat moment niet, want zo bleef ik even uit het zicht van de man met de Straatkranten die ik deze week al drie keer had proberen te ontwijken.
“Mensen kunnen zich zo slecht concentreren tegenwoordig” luchtte ze haar hart. “Telefoontjes hier en computers daar, er zoekt altijd wel iemand contact. Er wordt getwitterd en gemaild maar een echt luisterend oor is moeilijk te vinden.” Ik deed m’n uiterste best me te concentreren op haar uitgebreide relaas, maar mijn gedachten dwaalden langzaam maar zeker af terwijl ze vrolijk door kwetterde. Ik kon er geen woord tussen krijgen en daardooor verloor ik uiteindelijk de draad van haar verhaal.
Nou ja, misschien toch niet helemaal want haar woorden zetten me later wel aan het denken. Een luisterend oor is soms moeilijk te vinden, of we nou op school, op ons werk of gewoon thuis zijn. We moeten daartoe natuurlijk ook de hand in eigen boezem steken. Hoevaak gebeurt het niet dat we ons met knikken of mompelen van al te ingewikkelde of diepgaande gesprekken af willen maken.
Hoe anders is dat bij God zeg. Hij is namelijk niet alleen een luisterend oor, Hij verwacht datzelfde van ons! Zoals gewoonlijk neemt Hij de voorbeeldrol op zich zodat we van Hem kunnen leren. Ik zal opmerkzaam zijn en luisteren naar de gebeden die vanaf deze plaats tot mij worden gericht, zegt Hij tegen koning Salomo (2 Kronieken 7:15). Wat een belofte van trouw: Hij zal opmerkzaam zijn en luisteren. Ook de Psalmist wist als geen ander dat Hij in God altijd een luisterend oor had. Mijn roepen bereikte zijn oren, schrijft hij in Psalm 18:7. Heerlijk om te weten dat onze God ernaar verlangt om ons te horen, om te luisteren naar ons hulpgeroep, naar onze problemen maar ook naar ons zingen van vreugde.
God is een luisterend oor, altijd. Maar laten we er wel voor waken dat onze communicatie met Hem niet een eenrichtingsverkeer wordt, zoals in de ontmoeting hierboven beschreven. Als we alleen maar praten, missen we het allerbelangrijkste in ons samenzijn met God: Zijn respons. Ja, Zijn antwoorden op onze vragen en verlangens en Zijn leiding in ons dagelijks leven. Hij wil heel graag dat wij zelf ook een luisterend oor zijn; in de eerste plaats naar Hem toe maar ook naar de mensen om ons heen. De profeet Jesaja begreep dit, hij zei: elke ochtend wekt hij mijn oor, zodat het toegerust is om aandachtig te horen (Jesaja 50:4).
Wow, toegerust om aandachtig te horen. Kunnen we dat zeggen over onze eigen oren? Is er stilte temidden van de woorden- en gedachtenstroom waarmee we vaak naar God gaan? Is er ruimte op ons gebedenlijstje voor God om te reageren? Luisteren is veelal belangrijker dan spreken. In staat zijn om waar te nemen wat de Geest tegen ons zeggen wil. Een luisterend oor zijn temidden van een lawaaierige wereld waarin de krantenkoppen schreeuwen, de televisie op volle toeren draait, de radio schalt en de mensen vaak gedachtenloos kleppen over niets.
Dat wij een luisterend oor zouden zijn was ook het diepe verlangen van de Here Jezus. Hij zegt het steeds weer: wie oren heeft om te horen, moet goed luisteren! (Markus 4:23). Als we er oprecht naar verlangen om te horen wat de Geest tot ons te zeggen heeft, zullen we stil moeten worden en Hem een luisterend oor bieden!