Kan het ook eens gewoon goed zijn?

Vanmorgen zaten we lekker tussen de wapperende was buiten te ontbijten terwijl ik mijn man wees op de weelderig bloeiende tomatenplanten 🍅🍃 in onze tuin. Mijn vroege morgenronde wandelen zat er al op en er stond vandaag niets op de agenda. Niets!

We dronken uitgebreid koffie en evalueerden de afgelopen week. Wat een heerlijk begin van de dag. Het gesprek kwam op de maak- en meetbare wereld waarin we leven. Neem nou het weer... te nat, te droog, te koud, te warm, te wisselvallig. Pfff, het is blijkbaar nooit gewoon goed, bedacht ik me.

Te dik, te dun, te groot, te klein, te verlegen, te druk, te rustig, te langzaam, te weet ik veel wat. Blijkbaar is het nooit eens gewoon goed. Waarom moet alles altijd vergeleken worden met iets wat beter, mooier, groter, meer begerenswaardig is?

Door dat te doen, ben je nooit tevreden, ben je nooit content met hoe de dingen zijn. Je wilt altijd iets anders, iets beters, iets duurders, iets groters. Wat een waanzin eigenlijk. Waarom niet 'gewoon' dankbaar zijn? 👉Waarom niet gewoon genieten van wat elke nieuwe dag te bieden heeft?

Ik zou zeggen, laat je niet gek maken door hoe het zou moeten zijn, hoe het beter zou kunnen of door hoe je je het had voorgesteld. De dag nemen zoals ie komt en dankbaar durven en kunnen zijn, dat is toch eigenlijk een grote rijkdom?

Ik moest zo denken aan wat er in de Bijbel staat, in Kolossenzen 2:7,

Wees in hem geworteld, bouw op hem, houd onwankelbaar vast aan het geloof zoals het u onderwezen is, en laat uw hart overvloeien van dankbaarheid.