Reizen helpt vaak ook om dingen in het juiste perspectief te plaatsen. In zekere zin zijn we allemaal pelgrims in deze wereld. De Bijbel zegt: Want we hebben hier geen eigen stad, maar we kijken uit naar de stad die nog zal komen (Hebreeën 13:14).
Onze eigen plek
We hebben hier geen eigen stad. Deze wereld is niet ons permanente thuis. Hoe komt het dan dat we vaak doen alsof dat wel zo is? We besteden immers heel veel van onze tijd en ons geld aan het creëren van onze 'eigen' plek, een plek die op een dag over zal gaan in de handen van een ander.
Het is een van de eerste levensbehoeften om ons veilig te voelen en een dak boven ons hoofd te hebben. Ieder mens zoekt een stuk stabiliteit, veiligheid en vrede. Daarom doe het ook zo'n pijn als de wereld in beroering is, we voelen dat in ons hart, we voelen het in onze ziel. We hebben pijn omdat de wereld maar door draait terwijl wij even willen rusten.
Leven als een pelgrim
Konden we maar leren om te leven als een pelgrim. Ik bedoel niet dakloos of zonder bezittingen; maar in staat om steeds weer vol goede moed verder te gaan, ondanks omstandigheden. In staat om vooruit te kijken met de verwachting dat er iets goeds aan de horizon gloort.
We kunnen een les leren van Abraham. Door geloof vestigde hij zich in het land van de belofte, maar hij leefde als een vreemdeling in een vreemd land. Hebreeën 11:10 zegt: Want hij verwachtte de stad die fundamenten heeft, waarvan God de Ontwerper en Bouwer is.
We moeten voor deze aarde zorgen, het is onze opdracht om haar te onderwerpen en te cultiveren en haar hulpbronnen gelijkmatig te verdelen. Maar we moeten ook uitkijken naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar elke traan zal worden weggeveegd, waar geen dood, rouw of pijn meer zal zijn (Openbaring 21:1-4).
Leven als een pelgrim, onderweg zijn naar het beloofde land. Ervaar je het leven zo?
⚫ ⚫ ⚫
[Jesaja 30:29]
➤Lees voor meer over mijn reizen mijn boek 'No other gods' en/of luister naar dit pelgrimslied.