Ben je onderweg naar nergens?Als God spreekt over het respecteren van ouders, spreekt Hij tot iedereen; we hebben allemaal ouders (gehad) anders zouden we simpelweg niet bestaan. Wederzijds respect tussen ouders en kinderen klinkt bijna als een ouderwets idee. We leven immers in een tijd waarin veel families verdeeld zijn als gevolg van echtscheiding. Relaties zijn verstoord zijn en om authoriteit wordt vaak gelachen. Voor veel mensen is het moeilijk om respect te tonen voor ouders die hen verlaten hebben of verdriet hebben aangedaan. Verwacht God echt van ons dat we mensen gehoorzamen en respecteren die het niet altijd verdienen? Is dat de juiste houding? Wat betekent respect nog voor ons?
In het 2e hoofdstuk van Respectfully Yours geef ik aan dat onze houding niet langer het gevolg zou moeten zijn van ervaringen uit het verleden, maar de sleutel tot het ontvangen van toekomstige zegeningen. De juiste houding is gebaseerd op God's liefde in ons. Respect is, net als gehoorzaamheid, een karaktereigenschap waar we aan moeten werken. God wil ons helpen. Hij wil ons leiding geven, niet straffen. Hij wil ons leren, niet in verwarring brengen.
Overal om ons heen zien we dat mensen zelf hun wetten maken, zelf hun leefregels verzinnen. Ze geven er geen snars om wat God zegt of zei. Men wil niet begeleid en zeker niet gecorrigeerd worden. 'Ik vind m'n eigen weg wel.' Ik zeg niet dat zo leven onmogelijk is, miljoenen mensen doen het, maar het leidt tot frustratie. Het is een doodlopende weg. Wees eerlijk, hoe weet je of je op de juiste weg zit als er geen borden zijn? Hoe weet je of je ergens verkeerd bent gegaan als er geen kaart is? Hoe weet je of je op de plaats van bestemming bent aangekomen als je niet weet waar je heen gaat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten