Onze rol in de geschiedenis van de mensheidLaatst las ik in een boek van Anne van der Bijl iets over christelijk fatalisme. Dat is een term voor een manier van denken die zo'n beetje als volgt gaat:"...vreselijk, wat er allemaal in de wereld gebeurt, en dan die ziekte... je voelt je zo hulpeloos. Maar ja, God heeft een plan, Hij waakt over alles (God is in control, zeggen ze hier in de USA) en Zijn wil zal geschieden..."
Als Hij inderdaad over alles waakt, waarom is het dan zo'n bende?
Er is iets mis zijn met die manier van denken, ook al klinkt het goed religieus en nederig. We leggen daarmee alle verantwoordelijkheid bij God neer en wassen onze handen in onschuld... sorry, niks aan te doen. Ja, natuurlijk is het waar dat het verhaal van de mensheid al bij God bekend was zelfs voor er een dag begonnen was. Hij is een eeuwig God en niet gebonden aan tijd, in Hem is alles nu en Hij kent de toekomst evenzeer als het heden. God verandert niet (Maleachi 3:6) maar toch reageert Hij wel degelijk op de gebeden van Zijn kinderen. Voor alle duidelijkheid: Zijn karakter en natuur zijn onveranderlijk, zijn beslissingen niet! We vinden daar voorbeelden van in de Bijbel, kijk maar eens in
Exodus 32:14, waar Mozes pleit bij God om geen onheil over de Israelieten te brengen en God verandert daarop van gedachten
2 Koningen 20:2-6, waarin koning Hezikiah het uitroept naar God omdat hij nog niet sterven wil en God verandert van gedachten en geeft hem 15 jaar extra.
Op het eerste gezicht lijken die verhalen in strijd met wat er in Numeri 23:19 staat geschreven,
God is geen mens dat Hij zijn woord zou breken of terug zou komen op zijn besluit. Ik heb dat vers keer op keer gelezen en me afgevraagd waarom er staat dat God niet op zijn besluiten terugkomt terwijl uit een aantal Bijbelverhalen blijkt dat Hij dat wel degelijk doet. Uiteindelijk zag ik dat de nadruk ligt op het eerste gedeelte van die tekst: God is geen mens... met andere woorden, we moeten Hem niet vergelijken met onszelf en de manier waarop wij van gedachten veranderen. Wij doen dat omdat we er zin in hebben, omdat het ons beter uitkomt of omdat we niet stabiel in ons handelen zijn of... nou ja, je kunt zelf wel invullen waarom je de dingen doet die je doet en waarom je niet altijd trouw bent aan je woord.
God, echter, is geen mens. Hij neemt geen beslissingen op basis van emoties en gevoelens. Laten we eerlijk zijn, als Hij dat wel deed had Hij het leed reeds lang uit de wereld verholpen als gevolg van onze tranen. Nee, Hij is God en Hij blijft trouw aan zijn woord. Toch heeft God zelf verzonnen dat het gelovige gebed veel vermag (zie bijv. Jacobus 5:14-15) en dat Hij zal reageren op de smeekbedes van Zijn kinderen. In Psalm 34:16 staat, Het oog van de Heer rust op de rechtvaardigen, zijn oor luistert naar hun hulpgeroep. Het kan best zijn dat bepaalde dingen fataal lijken of onontkoombaar, maar laten we nooit vergeten dat gebed ons wapen is in de strijd!
Dus, wat je zorg ook is, hetzij de wereldgebeurtenissen, de politiek in je land of een persoonlijke strijd, roep het uit naar Hem! Hij zal zich van je bidden niet afkeren (Psalm 102:18).
Opnames audio-versie Grace of Giving afgerond!
