'Lees je Bijbel, bid elke dag, bid elke dag... dat je groeien mag.' Kennen jullie dat liedje nog? Als kind heb ik dat vaak gezongen, niet wetend dat die eenvoudige woorden eigenlijk profetisch van aard waren/zijn. Het liedje is een gebed, een proclamatie: lees je Bijbel en GROEI!
Momenteel wandel ik door het boek Handelingen heen en daar neem ik lekker de tijd voor. Het gaat mij niet om het zo snel mogelijk doorlezen van een Bijbelboek, maar juist om het stilstaan bij en nadenken over de gedeeltes die ik lees. Op zo'n manier is een reis door de Bijbel echt een avontuur. Graag wil ik in de komende weken een aantal gedachten met jullie delen, ter meditatie. Ik heb jullie al eens eerder mee op reis genomen, toen ik door het evangelie van Lucas heen wandelde. De blog posts die daar uit volgden waren kort maar krachtig. Ook nu hoop ik weer dat jullie inspiratie zullen ontvangen uit Gods Woord.
Vanmorgen las ik in Handelingen, hoofdstuk 8. Daarin wordt beschreven hoe de vervolging tegen de eerste Christenen begon, Nog diezelfde dag brak er een hevige vervolging los tegen de gemeente in Jeruzalem, zodat allen verspreid werden over Judea en Samaria, met uitzondering van de apostelen. Vrome mannen begroeven Stefanus en hielden een luide dodenklacht voor hem. Saulus probeerde de gemeente te vernietigen door mannen en vrouwen met geweld uit hun huizen te sleuren en hen te laten opsluiten in de gevangenis.
Nou, daar wordt je niet blij van natuurlijk. Stel je toch eens voor dat we in Nederland met geweld uit onze huizen zouden worden gesleurd.... Daar denken we liever niet aan. Toch gebeurt dit nog steeds dagelijks in vele landen in de wereld!
In vers 4 van datzelfde hoofdstuk staat iets heel wonderlijks: Degenen die verdreven waren, trokken rond en verkondigden het woord van God. Wow! De gelovigen werden verdreven en verspreid over het hele land. Gingen ze bij de pakken neerzitten? Kropen ze in een hoekje en voelden ze zich zielig? Klaagden ze bij God over hun moeilijkheden? NEE! Ze maakten van de gelegenheid gebruik om het evangelie te verkondigen, overal waar ze kwamen. Nou, dat noem ik goed gebruik maken van een vervelende situatie. Daar kunnen we echt wat van leren.
De vraag die ik mezelf en jullie hierbij stel is: hoe reageren wij op negatieve omstandigheden? Zijn wij in staat om onze negatieve omstandigheden positief te gebruiken?
Mooi Marja! Ik denk voor mezelf dat het een leerproces is. Negatieve omstandigheden blijven negatief maar God kan je er soms een heel andere kijk op geven. Zo zelfs dat je zegt: Ik had deze ervaring niet willen missen.
BeantwoordenVerwijderenDat klopt inderdaad ja, we kunnnen meestal niet de omstandigheden veranderen, maar wel onze reactie daarop. Dat is een les die we een levenlang kunnen blijven leren denk ik :)
VerwijderenJa, alleen niet als je er middenin zit vaak. Als ik terug kijk naar dingen die zijn gebeurd in mijn leven ben ik er sterker uitgekomen, en juist in de woestijnperiodes had ik God harder nodig dan ooit. Als ik van te voren bedenk dat dit of dat kan gebeuren krijg ik helemaal de bibbers, maar Ik geloof juist dán dat de opstandingskracht openbaar komt. Helaas zijn die negatieve dingen blijkbaar nodig om me dicht bij God te houden, dus ik zie het maar als een blijk van Zijn genade;)
BeantwoordenVerwijderenProblemen bouwen ons karakter,denk ik... althans: onze reactie op die problemen. Groeien kan niet zonder pijn. Maar je hebt gelijk, dat zienw e meestal niet als we middenin de penairie zitten.
VerwijderenHoi Marja,
BeantwoordenVerwijderenHet was de eerste christengemeente, in Jeruzalem, die daar in Handelingen 8 vervolgd werd. De Handelingentijd was een heel bijzondere tijd. De Schrift was nog niet compleet. Saulus, de latere apostel Paulus, die een openbaring van God zou krijgen, veel zou reizen en lijden om het Evangelie te verspreiden, en de verborgenheid bekend te maken, verwoestte ten tijde van deze geschiedenis de nog jonge gemeente van Jezus Christus.
Vandaag de dag is de christenvervolging veel grootschaliger dan destijds, neem bijvoorbeeld eens een land als Noord Korea, wat ze daar met christenen doen.
Wachten op een nare situatie is niet nodig om op wat voor manier dan ook je geloof handen en voeten te geven, of überhaupt tijd met Hem door te brengen.
Het is wel zo dat nare situaties mij persoonlijk dichter bij de Heer hebben gebracht. Ik heb steeds weer ondervonden dat Hij er altijd bij was en is.. Ook in ogenschijnlijk minder belangrijke zaken, en dwars door zorgen, groeipijn en moeite zorgt Hij!
Ja, dat zijn zeker genadeknipoogjes! Ik ben een verwend kind :-)
Als we de geestelijke wapenrusting (Efeze 6) aantrekken, dan houden we stand. De vraag of ikzelf in staat ben een negatieve situatie positief te gebruiken vind ik een moeilijke.
Niet uit eigen (wils)kracht denk ik als ik heel eerlijk ben. Ik ben niet zo sterk. Bij mij is het glas regelmatig meer dan half leeg, maar Hij vult het tot over de rand!
Tot slot: Hij doet alle, echt ALLE dingen medewerken ten goede, voor degenen die Hem liefhebben, dat hebben we zwart-op-wit :-)
Hoi Jaap, bedankt voor je reactie. Het was zeker een andere tijd (2000 jaar geleden), maar de omstandigheden zijn vergelijkbaar met nu denk ik. Er zijn op dit moment miljoenen mensen die het evangelie voor het eerst horen (denk aan de Moslim wereld) en er is hevige vervolging.
VerwijderenDe tekst die jij gebruikt (dat God alle dingen doet mee werken ten goede voor die Hem liefhebben) had ik ook in gedachten om te noemen in deze post... maar ja, ik wil mijn posts niet te lang maken (want wie leest het dan nog?). Dus dank, dat jij het doet :)
Wow.. nou.. om eerlijk te zijn... Mijn tegenslag kan ik gelukkig (alweer) positief bekijken. Niet dat ik het eens ben wat mij en de kids is overkomen/aangedaan, maar het heeft zelfs nu al deuren geopend die anders gesloten waren gebleven!
BeantwoordenVerwijderenVaak zien we het positieve ook pas achteraf, maar persoonlijk wil ik leren om niet gelijk opstandig te reageren... maar God te vragen hoe ik de situatie gebruiken kan.
VerwijderenBedankt voor je commentaar, groetjes,