maandag 24 september 2018

Waarom hebben jullie zo weinig moed?

Hoogste tijd weer voor een column uit de oude doos. Deze keer eentje die in 2012 in Opwekking Magazine verscheen, het gaat over moed...

Ze had zich opgegeven voor de training en kwam aarzelend binnen. Haar verslagen houding ademde zichtbaar teleurstelling en ontmoediging uit. Ik sloeg haar een paar minuten nieuwsgierig gade; eerst met verbazing, toen met medelijden en uiteindelijk met liefde. Later op de avond vertelde ze mij stukje bij beetje over haar leven, over haar ziekte en haar vervlogen dromen.

In mijn grenzeloos optimisme en verlangen een bemoedigend woordje te spreken probeerde ik haar wat ideeen aan te reiken. Ik wilde haar zo graag laten weten dat haar leven nog niet voorbij was, dat er zeker nog wel een lichtpuntje aan de horizon zou verschijnen. Ik deed m’n best haar op te beuren, maar uiteindelijk schudde ze haar hoofd en zei zacht de woorden die tot het schrijven van deze column zouden leiden: ‘nee, ik heb de moed opgegeven.’

Met zekere regelmaat kom ik ze tegen, mensen die de moed hebben opgegeven. Helaas moet ik bekennen dat zich daaronder nogal eens Christenen bevinden. Misschien moet ik zelfs zeggen dat zich daaronder juist nogal eens Christenen bevinden. Mensen die, ondanks de beloften in de Bijbel, ondanks de bemoedigende woorden van anderen, uiteindelijk de moed hebben opgegeven. Misschien is het jou ook wel overkomen, heb je de moed opgegeven dat het ooit nog goed komt, dat genezing ooit nog zal komen of dat een geliefde ooit nog eens zal gaan geloven.

Misschien ben jij het wel die de moed heeft opgegeven als het om verandering in een bepaalde situatie gaat of om een project of plan dat succes had moeten voortbrengen. Hoe vaak gebeurt het niet dat we vol enthousiasme ergens aan beginnen en een aantal jaren later moet afhaken omdat schijnbaar alles tegen zit. Met zulke situaties krijgen we allemaal vroeg of laat te maken, zeker als we uitstappen in geloof. Bijbels gezien is er, ook in dit opzicht, natuurlijk niets nieuws onder de zon 🌞. Om de haverklap zat er wel iemand snotterend op zijn of haar knieën voor de Heer, ervan overtuigd dat het allemaal nooit meer goed zou komen, ervan overtuigd dat de situatie onomkeerbaar was.

Gelukkig wist God al eeuwig dat we met teleurstellingen, moeilijkheden en ontmoedigingen te maken zouden krijgen en daarom is er door de hele Bijbel heen een strijdkreet te vinden: houd moed! Geen slap advies of een goedbedoelde suggestie, zoals ik aan de hierboven beschreven dame probeerde te geven, maar een gebod: Ik gebied je dus: wees vastberaden en standvastig, laat je door niets weerhouden of ontmoedigen (Jozua 1:8). Straffe woorden tegen Jozua die voor een onmogelijke opgave stond. Durven wij die woorden persoonlijk te nemen?

Eeuwen later sprak Jezus erover met zijn beste vrienden. Hij verbaasde zich over hun angst en twijfel die steeds weer opdook en vroeg hen op de man af, Waarom hebben jullie zo weinig moed? (Matteus 8:26). Persoonlijk vind ik dat een van de meest uitdagende vragen van de Heer aan ons, een vraag die je hart als het ware kan doorboren. Wat zouden we zeggen als Hij die vraag vandaag aan ons stelde? Wat maken we voor excuses? Vlak voor zijn kruisiging profeteerde Jezus, Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed... (Johannes 16:33). Als gelovigen nemen we Zijn woorden serieus, willen we leven naar zijn voorbeeld. Waarom doen we dan soms zo verbaasd als het tegen zit? Waarom komt het soms in ons op om de moed op te geven?

Ik ken je situatie niet, maar ik zou een Bijbelse oproep willen doen om de moed niet op te geven! Wees waakzaam, volhard in het geloof, wees moedig en sterk (1 Korintiers 16:13).

10 opmerkingen:

  1. Dankjewel voor deze mooie, leerzame column over moed houden!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Anja, wat leuk je hier te 'zien' en dank je wel voor je lieve woorden... dat geeft weer moed :)

      Verwijderen
  2. Ja Marja, heel bemoedigend, ook die woorden in Jozua. Al lezend dacht ik aan een gebed dat ik ooit schreef. Een gebed om moed. Zal ik het hier maar weer delen? Het sluit zo op jouw herkenbaar schrijven aan.

    Gebed om moed

    Heer,
    geef mij moed
    om in vrijmoedigheid
    te zeggen dat ik van U houd
    ook als dat niet in liefde
    door de ander wordt ontvangen.
    Geef mij de onbevangenheid
    om te getuigen van Uw kracht
    die in mij leeft
    als ik ontmoedigd wordt.

    Moedig mij aan
    om over U te schrijven
    en richt mij op
    als ik mismoedig ben.

    Help mij
    om te bemoedigen
    wie moedeloos geworden zijn
    of door teleurstelling de moed opgaven.
    Behoed mij echter voor de overmoed.

    Heer,
    zo met U,
    gesterkt door Uw nabijheid
    durf ik het aan
    om in een wereld vol beproeving
    blijmoedig en ontvankelijk
    Uw weg te gaan.

    Coby Poelman - Duisterwinkel

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat mooi geschreven weer Coby, een schitterende aanvulling op de column. Dank je wel!

      Verwijderen
  3. Soms verlies je de moed, door dingen die je meemaakt, begrijpelijk ook.
    Om daarna weer door te kunnen gaan vergt nieuwe moed, die moet je ergens vandaan halen.
    Als er dan ergens een lichtje is, een arm, een lied, een gedicht, kan het zomaar zijn dat de moed er weer is.
    Op die momenten denk ik dat je wel aan kunt nemen dat Hij er voor je is.

    Weer een nadenkende column Marja.


    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Hilly, voor je woorden. Nieuwe moed oppakken ja, we krijgen het van Hem. Het viel me op dat in de NBV moed staat, in andere vertalingen staat waarom zijn jullie bang, heb je zo weinig geloof?

      Verwijderen
  4. Oh zo waar. Dit stukje moest ik lezen vandaag.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Elke dag is een goede dag voor bemoediging, denk ik :) Blessings Anita!

      Verwijderen