De vakantie staat voor de deur. Voor de één tijd om een blogpauze te nemen, voor de andere juist tijd om eens blogjes te schrijven of lezen. Meestal kies ik ervoor om een serie van korte blogjes te publiceren die makkelijk leesbaar en inspirerend zijn. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan mijn Zomervakantieleesplankje van een aantal jaren geleden. Nog steeds leuk!
In de komende weken wil ik schrijven over zielepijn en genezing. Hoe ik daar op kom? We zijn net terug van een bezoek aan Oekraine waar we met heel veel mensen hebben gebeden voor verlossing, bevrijding en genezing. En ik kwam er opnieuw achter dat de meeste pijn die we hebben, niet lichamelijk is, maar emotioneel.
Hoe die pijn ontstaat, is bij iedereen anders. Maar wat we veel tegenkomen is de pijn van afwijzing, verlaten zijn, je niet gezien voelen, misbruik, onderdrukking, teleurstelling en ontmoediging. Al die dingen verwonden onze ziel en dat uit zich, soms jaren later pas, in lichamelijke problemen waar dokters geen oorzaak voor kunnen vinden.
We hebben ook weer ervaren hoe de Heilige Geest juist die dingen (die we ver weg hebben gestopt) naar boven kan halen opdat genezing, heling en bevrijding mogelijk wordt. Ik wil er een paar blogjes aan wijden deze zomer.
Ik hoop van harte dat jullie meelezen en/of commentaar willen geven.
Wat een goed thema Marja, daar heb je inderdaad een punt. Zo is het helemaal.
BeantwoordenVerwijderenIn 2011 kregen we de opdracht van gedichtensite om voor het thema depressie gedichten te schrijven.
Ik zal hier een paar delen.
Gebed in depressie
Trouwe Vader,
zie uw kinderen
verslagen hier
met U bijeen
de hoop op U gericht
de één in bodemloos verdriet
de ander die wil helpen
maar er geen kans toe ziet.
Wij bidden U
die ons omringt,
hoor naar uw vragend kind,
U, voor wie niets onmogelijk is
van U verwachten wij
wat niemand anders biedt,
wij smeken Heer,
maak vrij!
Coby Poelman-Duisterwinkel
Lieve ....
Weet je het nog
hoe tijdens je depressie
je zo bijzonder voor ons werd,
we elke dag jou om de beurt
het bed uitpraatten
en lange wandelingen maakten,
we samen opruimden waar jij
geen moed voor had
en de voldoening die het gaf?
Wat heeft het ons
een levenszin gegeven
toen je depressie voor ons oog
mocht worden opgeheven,
dat je na al die jaren
nog vreugdevol de dag ontmoet
en lieve .....
namens de hele groep,
we danken God
en brengen je Zijn groet.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Wat bijzonder Coby, jij hebt meer onderwerpen in je gedichten bespreekbaar gemaakt dan ik op een blog kan doen :) Dank je wel voor je aanvulling.
VerwijderenIk lees weer mee Marja, ik ben erg benieuwd naar je blogs en ervaringen.
BeantwoordenVerwijderenFijn Wendy, altijd goed als jij een oogje in het zeil houdt ;)
VerwijderenIk lees heel graag mee! Liefs: Aritha
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Aritha, als ik weet dat je meeleest ben ik meestal wat milder :)
VerwijderenIk lees mee Marja.
BeantwoordenVerwijderenMooie reactie van Coby hierbij!
Dank je wel Hilly, ook jouw input is zeer gewaardeerd.
VerwijderenIk ben ook nieuwsgierig. Veel zegen bij het schrijven.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, ik ben zelf ook benieuwd wat ik ga schrijven :)
VerwijderenWat een belangrijk thema! Ik lees weer graag mee!
BeantwoordenVerwijderenWat leuk Sjaan, dat je meeleest!
VerwijderenKan het goed gebruiken Marja en dankjewel Cobie voor je mooie gedichten
BeantwoordenVerwijderenIk bid ervoor dat het een bemoedigende blog wordt, dank je wel voor het meelezen,
VerwijderenMooi thema, ik lees graag mee.
BeantwoordenVerwijderenFijn, een bemoediging voor mij weer :)
VerwijderenBoeiend thema Marja. Mijn ervaring is dat emotionele pijn moeilijker is dan lichamelijke pijn. Toen ik kanker had was dat erg bijvoorbeeld, maar relationele dingen vind ik heftiger. Beetje moeilijk uit te leggen, soms begrijp ik het zelf niet. Ik ervaar bijvoorbeeld afwijzing en conflicten die niet uitgesproken worden in de kerk, als zwaarder dan lichamelijk pijn. Misschien moeten jullie weer eens komen (s)preken :). Omgaan met afwijzing is ook niet mijn sterkste kant, en is ook hechtingspijn.
BeantwoordenVerwijderenIk weet nog dat ik tijdens een chemokuur tegenover je moeder in het ziekenhuis lag. Mijn vader was de week ervoor plotseling overleden aan een zware hersenbloeding en ik zat er helemaal doorheen. Ik herkende jullie en vertelde het en je ging voor me bidden. Dat vond ik heel fijn. Dat soort dingen zijn 'genezend', ondanks lichamelijk ziek zijn.
Ik ga je blogserie volgen iig.
Boeiend thema ja, ik kan maar net de tip van de sluier oplichten in een paar blogjes. Fijn dat je meeleest Heleen. En ja, ik herinner me die ontmoeting in het ziekenhuis zeker. Mijn moeder is in oktober 2015 overleden.
VerwijderenHopelijk gaat het met jou goed!