maandag 3 december 2012

Je vrijheid vasthouden (5)

In deze serie kijken we als het ware door een vergrootglas naar de vrijheid waar de Bijbel over spreekt, de vrijheid die Jezus ons belooft. Dat is niet de vrijheid om te doen en laten wat we maar willen, maar vrij zijn van zonde, schuld, schaamte en wetticisme, maar ook de vrijheid om keuzes te maken. Die vrijheid is een geschenk van God, maar het is onze verantwoordelijkheid om het vast te houden. In Galaten 5:1 staat: Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen.

Stand houden! Hoe doen we dat? In de vorige post heb ik geschreven dat een 'heilig leven' leiden daartoe een belangrijke sleutel is. Ervoor kiezen om de Heilige Geest te gehoorzamen en niet onze eigen wil. Als we dat meer en meer gaan oefenen zullen we echt vrijheid ervaren, want waar de Geest is daar is vrijheid. (2 Corinthiërs 3:17). Een andere belangrijke sleutel tot het behouden van onze vrijheid is het ontvangen en schenken van vergeving en belijden van onze zonden.

Jezus heeft ons vrijgezet van zonde, schuld en schaamte, toch voelen we ons soms bezwaard. We laten ons, soms ongemerkt, weer een slavenjuk opleggen. Soms worden zonden en schuldgevoel zo groot in onze gedachten dat we er onder gebukt gaan. Het is een stok waarmee de vijand ons wil slaan en klein wil houden, zodat we niet naar God durven gaan. Juist om deze reden is het zo belangrijk dat we met zekerheid kunnen zeggen dat we vergeven zijn. De volgende stap is dan dat we anderen ook moeten vergeven. Doen we dat niet dat leggen we onszelf weer een slavenjuk op: Want als u de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader u ook vergeven. Maar als u de mensen hun overtredingen niet vergeeft, zal uw Vader uw overtredingen ook niet vergeven (Matteus 6:14-15).

Daarmee komen we eigenlijk gelijk aan bij het belang van het belijden van onze zonden, niet zozeer aan God, maar aan elkaar. Zonden, vergeven, genezen, belijden en bevrijden... op een of andere manier staat het allemaal met elkaar in verband. We hoeven niet alles te begrijpen om het te kunnen geloven. Ik heb er eerlijk gezegd zelf ook nog genoeg vragen over... Maar laten we eens goed kijken naar wat er in Jakobus 5:14-16 staat: Is iemand onder u ziek? Laat hij dan de ouderlingen van de gemeente bij zich roepen en laten die voor hem bidden  en hem met olie zalven in de Naam van de Heere. En het gelovig gebed zal de zieke behouden en de Heere zal hem weer oprichten. En als hij zonden gedaan heeft, zal hem dat vergeven worden. Belijd elkaar de overtredingen en bid voor elkaar, opdat u gezond wordt. Een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand.

In deze verzen zien we prachtige sleutels om stand te houden en onze vrijheid te bewaren. We kunnen, mogen, ja moeten zelfs, elkaar vergeven. En als we elkaar onze zonden belijden en voor elkaar bidden zullen we gezond worden. Wow, heerlijk toch, wie wil dat nou niet? Ik vraag me af waarom we dat niet veel vaker praktiseren; in de kerk, maar ook in kleine kring. We kunnen vandaag nog in actie komen:
  1. Geloof je echt, diep in je hart dat Jezus jouw zonden heeft vergeven? Zeg het
  2. Zijn er mensen die je moet vergeven? Geef het
  3. Is er een vertrouwenspersoon aan wie je je zonden kunt belijden? Doe het
  4. Ga samen met die persoon bidden. Vraag het
PS: Is het ook mogelijk om vrijheid van ziektes en kwalen te ervaren en daarin stand te houden? Is Jezus ook daarvoor gestorven? Daarover meer in de volgende post.

11 opmerkingen:

  1. Goed dat je dit schrijft...nu ik dit lees krijg ik iemand op mijn hart waar ik denk ik nog iets mee moet bespreken.
    Dank weer voor je stukje!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind punt twee moeilijk! Ik wil de gezindheid hebben om te vergeven maar vind het moeilijk om te doen omdat de persoon blijft roddelen over mij ( bijvoorbeeld). je posten zijn erg leerzaam.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tsja, niemand zegt dat die punten makkelijk zijn. Maar noodzakelijk zijn ze wel. Als we iemand niet vergeven hebben we uiteindelijk niet die persoon daarmee, en ook God niet, maar alleen onszelf. Zeker als mensen roddelen of negatief praten of me belachelijk maken, probeer ik het meestal zo snel mogelijk te doen. Ook al wil ik het niet of voel ik het niet, dan zeg ik het gewoon hardop: ik vergeef zo en zo... en als ik er weer aan denk dan zeg ik dat weer, en dan weer. etc. 7x70 maal als het nodig is... ik wil mijn vrijheid niet verliezen!
      Sterkte hoor, je kunt het vast.

      Verwijderen
    2. Smile. Dank je voor de oppepper!

      Verwijderen
  3. Wat ik zo mooi vind aan dit stukje is je onderstreepte zin: 'Belijd elkaar uw zonden'. Vooral bij het zalven met olie is mijn ervaring dat er alleen gevraagd en gekeken wordt naar de zonden van degene die gezalfd wil worden, maar nooit van degene die zalft; terwijl er toch duidelijk staat belijdt elkaar uw zonden. Het is nog niet zolang geleden dat ik me dit pas goed realiseerde en ik vind het bijzonder dat jij dit nu net schrijf.
    Dank je wel voor je mooie, leerzame stukjes.
    Gods zegen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Rita, dank voor je reactie. En ja, zo ervaren wij dat ook, niemand is zonder zonden, dus we hebben altijd wel wat aan elkaar te belijden, de zieke en de gezonde mens!

      Verwijderen
  4. Ik vind die foto er bij zo duidelijk. Al die last die we meesjouwen, terwijl het antwoord zo voor handen is. VRIJ door Hem!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat we ons vaak weer bezwaard voelen kot ook doordat we steeds weer zonden doen, ook als we Jezus mogen kennen. Het is hier nog niet volmaakt. Dat houdt ons klein, we hebben niet genoeg aan één keer vergeven, maar steeds weer. En idd, dat geldt ook voor elkaar.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zeker weten, we zondigen steeds weer, we worden ook ziek... maar dat betekent niet dat we daar aan ten onder gaan... we mogen er steeds weer mee bij Hem komen en bij elkaar!

      Verwijderen