Schatkamer

Hoofdstuk zes uit het evangelie van Lucas... Ja, ik ben er nog steeds :) Wat een prachtige, eenvoudige, moeilijke, mooie dingen staan daar in zeg. Ik noem het de schatkamer van het onderwijs van Jezus.

Over schatkamers gesproken... Jezus legt in dat hoofdstuk uit dat een boom aan zijn vruchten te herkennen is. Heb je wel eens goed naar fruitboompjes gekeken voordat ze vrucht dragen? Je moet echt wel een beetje verstand van bomen hebben om te kunnen zien of iets een appel-, pruimen- of perenboom is. Zodra er vruchten aanhangen is dat ineens veel makkelijker. Zo is het ook met mensen. Een goed of slecht mens herken je niet aan z'n uiterlijk, maar aan de vrucht die zijn leven voortbrengt.

Maar goed, over schatkamers dus. Ik citeer even vanaf vers 45, waar Jezus zegt: Een goed mens brengt uit de goede schatkamer van zijn hart het goede voort, maar een slecht mens brengt uit zijn slechte schatkamer het kwade voort; want waar het hart vol van is daar loopt de mond van over. Het eerste wat mij opvalt in deze tekst is dat Jezus spreekt over een slechte schatkamer. Zou zoiets bestaan? Een schat is toch eigenlijk iets goeds, bestaan er slechte schatten? Blijkbaar wel...

Het tweede waar ik over na wil denken, is een vraag die ik mezelf stel en die ik jullie wil stellen: waar is mijn hart vol van? Aan de woorden die uit iemands mond komen kunnen we weten wat er in zijn of haar hart is. Het maakt tegenwoordig niet uit of ik mensen aanspreek in de supermarkt, op de sportschool of in de kerk... overal hoor ik dezelfde woorden: financiële crisis, economische situatie, werkloosheid, angst, ziekte, kanker, politiek, het weer. Waar het hart vol van is....

Zelden, heel zelden kom ik iemand tegen die woorden van bemoediging, van moed, van vertrouwen en geloof uitspreekt. Zijn er nog mensen wiens hart VOL is van vreugde over God, de Bijbel, de Here Jezus? Niet zo'n leuke vraag misschien, maar als we werkelijk beweren een hart voor God en Zijn Woord te hebben, zullen we ook zo moeten spreken!