Roep vanuit de baarmoeder

Enkele jaren geleden schreef ik een engelstalig boekje, Breath of Life, over de schepping van het menselijk leven in de baarmoeder. Het boekje was toendertijd een roep tegen abortus in de USA (waar wij toen verbleven). In 2011 kwam het boekje ook in Nederland uit onder de titel Levensadem en op dit moment wordt er gewerkt aan een Duitse en Italiaanse vertaling.

Het onderwerp is helaas niet minder actueel geworden. Integendeel, het debat over abortus laait weer op, in de USA, in Nederland... over de hele wereld eigenlijk. Misschien bemoei je je er niet zo mee, en is het in jouw kringen helemaal geen discussiepunt... Toch wil ik Levensadem weer eens in de spotlight zetten op deze blog. Wellicht ken je iemand in je omgeving die worstelt met levensvragen, of misschien heb je dit bijzondere verhaal zelf nog niet gelezen. Hier volgt zomaar een stukje uit de 25e week van de zwangerschap:

"Ik voel me klein en tegelijkertijd toch ook heel belangrijk als ik besef dat mijn bestemming, mijn doel, onderdeel is van zijn eeuwig plan. Wat kan het zijn? Zal ik, net als David, de wereld ingaan en de mensen vertroosten met mijn liederen? Zal ik een troubadour worden in een vermoeide en belaste wereld? Zal ik staat zijn om vreugde in eenzame en verzwakte harten te brengen? Ik weet zeker dat dat God zal behagen. Hij weet precies wat mensen nodig hebben, misschien mag ik Hem helpen. Het lijkt me geweldig om medearbeider te zijn met Hem!

Of zal ik misschien de wereld ingaan en de mensen leren over zulke dingen als de hemelen en ware aanbidding, over het licht dat me omringt en voedt of over de taal van de engelen. Zullen mensen me geloven als ik over zulke dingen praat? Ik vraag me trouwens af of ik me alles nog wel in detail kan herinneren. Ik heb opgemerkt dat dit lichaam, klein als het nu nog is, al heel veel aandacht van me vraagt. Zoveel aandacht dat ik mijn geestelijk bestaan nu al een beetje heb versloft. Dit lichaam, met groeipijnen en vele onderdelen die om zorg vragen, heeft mijn geestelijke bewustwording de laatste tijd echt overschaduwd. Ik heb geen idee of dat zo blijft als ik hier eenmaal uit ben. Ik ga er maar vanuit dat ik de tijd zal hebben om voor mijn geestelijk wezen te zorgen, dat is tenslotte de echte ik, altijd in contact met de Schepper en gevoelig voor gevaar en geluk. Ik wil zeker niet mijn binnenste verwaarlozen nu ik eindelijk een buitenste heb gekregen."

PS: Laat ik er een give-away aan vast plakken. Laat je commentaar hieronder achter en deel deze blogpost op je Facebook, Twitter of Blog, dan maak je kans op een gratis exemplaar van Breath of Life of Levensadem (jouw keus).

Nacht van gebed

Afgelopen vrijdagnacht vond de Nacht van Gebed plaats die ieder jaar door Open Doors wordt georganiseerd. Op meer dan 300 plaatsen in Nederland en België kwamen mensen bij elkaar om te bidden voor de vervolgde Christenen.

Bij ons in het dorp wordt dat ook al jaren georganiseerd en het is altijd heel bijzonder om samen met Christenen uit allerlei verschillende kerken en genootschappen te bidden. Zo´n nacht wordt verdeeld in vier blokken van twee uur, en elk blok is weer in drie stukken verdeeld, waarin de nadruk steeds op een bepaald land ligt. Wij bidden meestal van 22.00 tot een uur of 03.00 en worden dan weer afgelost door vroege vogels die de laatste twee of anderhalve blok voor hun rekening nemen.

Er heerst altijd een bijzondere saamhorigheid. Tijdens zo´n nacht wordt ook altijd weer duidelijk hoe gezegend we hier in Nederland zijn en hoe makkelijk we het als gelovigen hier hebben. Makkelijk ja, maar dat is meestal niet gunstig voor de groei van de kerk. Heel veel Christenen zijn helaas lauw en zijn meer met hun eigen probleempjes bezig dan met hun broers en zussen in andere landen die enorm moeten lijden om hun geloof.

Bidden voor de vervolgde Christenen zet ons (geloofs)leven weer even in het juiste perspectief. Onze drama's verbleken in het licht van de verhalen uit de vervolgde kerk. Ik heb onlangs Waarom vervolg je mij gelezen, een boek van Open Doors dat ik je zeer zeker kan aanraden.

Eén voor één

Dat er niet altijd veel woorden nodig zijn om iets uit te leggen, blijkt wel uit het volgende filmpje. Denk nooit dat wat jij doet voor een ander geen nut heeft.

Want ik had honger en u gaf mij te eten, ik had dorst en u gaf mij te drinken, ik was een vreemdeling en u verleende mij onderdak...

[Mattheus 25:35]

Meer van Uw Geest?

Met deze pinkstercolumn uit de oude doos wens ik jullie allemaal een heel fijn weekend toe:

Het is een weg waarop velen mij ongetwijfeld voor zijn gegaan. Opgegroeid in de traditionele kerk, meer dan twintig jaar kerkloos geweest en uiteindelijk thuisgekomen in charismatisch gezelschap. Zo verging het mij en ik ben God eeuwig dankbaar dat ik terechtgekomen ben in kringen waar ze de fijne kneepjes van het pinkstervak kennen, hoe gek ik er in het begin ook tegenaan keek. Wat een opluchting te ontdekken dat Christendom geen religie is, maar een relatie. Wat een opluchting te ontdekken dat God niet veranderd is. Want wat wist ik van huis uit nou echt over persoonlijk contact met Jezus en de Heilige Geest? Het onderwijs over de Heilige Geest heeft mijn leven radicaal veranderd. Toch moet mij iets van het hart. Ik hoop dat ik er geen stroom van boze brieven mee op de hals haal.

Vanaf het prilste begin in mijn nieuwe leven heeft het mij verbaasd dat juist in deze kringen van verlichtte geesten steevast geroepen wordt om meer van Gods Geest. Er heerst een soort gulzigheid terwijl de tafel nog vol staat, als je begrijpt wat ik bedoel. Meer van Uw Geest. Dat verlangen wordt met grote regelmaat eenparig uitgesproken in gebed en liederen. Misschien overdrijf ik het een beetje, maar het is bijna een slogan geworden waarmee we de gemoederen proberen op te porren, een soort strijdkreet zeg maar.  Ik snap daar niks van. Heb ik eindelijk na veertig jaar zoeken ontdekt wat het betekent vervuld te zijn met Gods Heilige Geest, tijdens een Pinksterdienst notabene, kom ik om de haverklap terecht in bijeenkomsten waarin God bijna gesmeekt wordt Zijn Geest uit te storten op mensen die het licht al gezien hebben!

Misschien zie ik de dingen niet in het juiste perspectief, maar mijns inziens betekent vragen om meer dat we tot nu toe met minder genoegen hebben moeten doen. We zeggen daarmee eigenlijk: 'Dank U wel voor minder van Uw Geest, maar nu willen we graag meer. Dank u wel voor een proef abonnement, maar nu willen we het echte, the real thing.' Ik vraag me dan steeds af: Wat hebben we gedaan met wat we reeds van Hem hebben ontvangen? Wat hebben we gedaan met de Geest van de Allerhoogste God die ons alles wil leren en ons te binnen wil brengen alles dat Jezus gezegd heeft (Johannes 14:26)? Hebben we al onze vragen gesteld, hebben we alle antwoorden gekregen? Raakt Gods Geest op of over de datum na verloop van tijd? Is dat een reden om steeds opnieuw om vervulling en uitstorting te vragen? Laten we eerlijk zijn, het is toch bijna lachwekkend dat juist geestvervulde Christenen om vervulling met de Geest vragen? Ik kan me zo’n schrijnend verzoek nog voorstellen in de traditionele kerken waar men op Gods opwekking wacht zoals de Joden op de beloofde Messias. Maar in de bijbelvaste, radicale, levensveranderende charismatische beweging?

Ja natuurlijk zegt de Bijbel ‘Laat de Geest u vervullen’ (Efeziers 5:18). Maar laten we niet vergeten wat Jezus over de Geest zegt in Johannes 14:17 ‘Hij woont in jullie en zal in jullie blijven’. Hij is permanent in ons aanwezig en wil ons hele wezen vullen. De vraag is: Geven wij Hem die ruimte wel? Iedere keer als er weer eens geroepen wordt om meer van Gods Geest bid ik er altijd stiekum achteraan: 'Sorry God, dat we zo hebberig zijn. We leven nou eenmaal in een wereld waarin iedereen altijd meer, meer, meer wil. Ik heb uw bron van eeuwig leven nog lang niet uitgeput. Ik vraag niet om meer van uw Geest, maar simpelweg om minder van mezelf, dan krijgt U vanzelf meer ruimte. Daar wil ik bij stil staan dit Pinksterfeest. Uw Geest is mij genoeg.'

Sta eens even stil

Zo maar, midden in de week...

(Geen) geld als god

De blogreis door het evangelie van Lucas duurt wat langer dan verwacht. Dat geeft natuurlijk niks, want er staan schitterende levenslessen in en ik zou wel een jaar lang kunnen schrijven over de dingen die ik lees en leer en toe kan passen. Hopelijk ervaren jullie het ook zo.

Inmiddels zijn we aangeland in hoofdstuk 16. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet alles begrijp van wat Jezus daar zegt, daarom deze keer een blogje over iets dat we wel kunnen bevatten. Laten we eens kijken naar een heel bekend vers, een beetje uitgemolken ook weer, en te pas en te onpas gebruikt... Geen enkele knecht kan twee heren dienen: hij zal de eerste haten en de tweede liefhebben, of hij zal juist toegewijd zijn aan de ene en de andere verachten. Jullie kunnen niet God dienen én de mammon (Lucas 16:13). Mammon staat daarbij voor geld of geldafgod.

We gebruiken die tekst over het algemeen om aan te geven dat rijke mensen vaak niet zo met God bezig zijn, de zucht naar geld neemt hen in beslag. Het is daarom maar beter om arm te zijn, dan kun je de Heer tenminste zonder afleiding dienen. Toch?

Eerlijk gezegd kan ik het inmiddels ook van de andere kant zien (misschien kom ik wel aan die gedachte door de zogenaamde financiële crisis waar de wereld door bezeten is). Gebrek aan geld kan ook een afgod zijn. Altijd zorgen maken, altijd bang zijn om tekort te komen, altijd tellen, altijd de eindjes aan elkaar knopen... daar gaat heel veel tijd en aandacht in zitten, vaak  veel meer dan we aan de beloftes van God besteden. Waar of niet? Ik geloof echt dat obsessieve zuinigheid, krenterigheid en gierigheid ook de mammon dienen is. Begrijp me niet verkeerd, wij gaan hier thuis heel zorgvuldig met geld om, we geven geld heel bewust uit en verkwisten niet. We leven van dag tot dag in vertrouwen dat God zal voorzien, ook als het heel krap is.

Altijd bezig zijn met te weinig geld is echt niet gekker dan bezig zijn met te veel geld. We kunnen niet met die dingen bezig zijn en tegelijkertijd God dienen. God dienen betekent erop vertrouwen dat Hij ons niet meer zal geven dan we aankunnen. Hoe denken jullie daarover?

Wie bescheiden is en ontzag heeft voor de HEER, wordt beloond met rijkdom, eer en een lang leven (Spreuken 22:4)