Meer van Uw Geest?

Met deze pinkstercolumn uit de oude doos wens ik jullie allemaal een heel fijn weekend toe:

Het is een weg waarop velen mij ongetwijfeld voor zijn gegaan. Opgegroeid in de traditionele kerk, meer dan twintig jaar kerkloos geweest en uiteindelijk thuisgekomen in charismatisch gezelschap. Zo verging het mij en ik ben God eeuwig dankbaar dat ik terechtgekomen ben in kringen waar ze de fijne kneepjes van het pinkstervak kennen, hoe gek ik er in het begin ook tegenaan keek. Wat een opluchting te ontdekken dat Christendom geen religie is, maar een relatie. Wat een opluchting te ontdekken dat God niet veranderd is. Want wat wist ik van huis uit nou echt over persoonlijk contact met Jezus en de Heilige Geest? Het onderwijs over de Heilige Geest heeft mijn leven radicaal veranderd. Toch moet mij iets van het hart. Ik hoop dat ik er geen stroom van boze brieven mee op de hals haal.

Vanaf het prilste begin in mijn nieuwe leven heeft het mij verbaasd dat juist in deze kringen van verlichtte geesten steevast geroepen wordt om meer van Gods Geest. Er heerst een soort gulzigheid terwijl de tafel nog vol staat, als je begrijpt wat ik bedoel. Meer van Uw Geest. Dat verlangen wordt met grote regelmaat eenparig uitgesproken in gebed en liederen. Misschien overdrijf ik het een beetje, maar het is bijna een slogan geworden waarmee we de gemoederen proberen op te porren, een soort strijdkreet zeg maar.  Ik snap daar niks van. Heb ik eindelijk na veertig jaar zoeken ontdekt wat het betekent vervuld te zijn met Gods Heilige Geest, tijdens een Pinksterdienst notabene, kom ik om de haverklap terecht in bijeenkomsten waarin God bijna gesmeekt wordt Zijn Geest uit te storten op mensen die het licht al gezien hebben!

Misschien zie ik de dingen niet in het juiste perspectief, maar mijns inziens betekent vragen om meer dat we tot nu toe met minder genoegen hebben moeten doen. We zeggen daarmee eigenlijk: 'Dank U wel voor minder van Uw Geest, maar nu willen we graag meer. Dank u wel voor een proef abonnement, maar nu willen we het echte, the real thing.' Ik vraag me dan steeds af: Wat hebben we gedaan met wat we reeds van Hem hebben ontvangen? Wat hebben we gedaan met de Geest van de Allerhoogste God die ons alles wil leren en ons te binnen wil brengen alles dat Jezus gezegd heeft (Johannes 14:26)? Hebben we al onze vragen gesteld, hebben we alle antwoorden gekregen? Raakt Gods Geest op of over de datum na verloop van tijd? Is dat een reden om steeds opnieuw om vervulling en uitstorting te vragen? Laten we eerlijk zijn, het is toch bijna lachwekkend dat juist geestvervulde Christenen om vervulling met de Geest vragen? Ik kan me zo’n schrijnend verzoek nog voorstellen in de traditionele kerken waar men op Gods opwekking wacht zoals de Joden op de beloofde Messias. Maar in de bijbelvaste, radicale, levensveranderende charismatische beweging?

Ja natuurlijk zegt de Bijbel ‘Laat de Geest u vervullen’ (Efeziers 5:18). Maar laten we niet vergeten wat Jezus over de Geest zegt in Johannes 14:17 ‘Hij woont in jullie en zal in jullie blijven’. Hij is permanent in ons aanwezig en wil ons hele wezen vullen. De vraag is: Geven wij Hem die ruimte wel? Iedere keer als er weer eens geroepen wordt om meer van Gods Geest bid ik er altijd stiekum achteraan: 'Sorry God, dat we zo hebberig zijn. We leven nou eenmaal in een wereld waarin iedereen altijd meer, meer, meer wil. Ik heb uw bron van eeuwig leven nog lang niet uitgeput. Ik vraag niet om meer van uw Geest, maar simpelweg om minder van mezelf, dan krijgt U vanzelf meer ruimte. Daar wil ik bij stil staan dit Pinksterfeest. Uw Geest is mij genoeg.'