Frisse kijk op drie-eenheid (1)

Uit reactie en mailtjes blijkt steeds weer dat jullie de blogseries over allerlei uiteenlopende Bijbelse onderwerpen erg waarderen. Nu zag ik dat ik na mijn zomervakantieleesplankje geen serie meer heb geplaatst. De hoogste tijd dus!

Binnen het Christendom worden veel termen gebruikt die niet in de Bijbel voorkomen (noem het maar vakjargon), maar in het 'Christelijk' wereldje als heel gewoon worden beschouwd. Als nieuwe gelovige krab je dan weleens achter je oren; ik herinner me dat nog goed :)

Maar het kan ook best zijn dat je al jaren Christen bent en nog steeds moeite hebt om bepaalde concepten of principes te begrijpen. De drie-eenheid is zo'n onderwerp waar heel veel Christenen mee worstelen. Hoe zit het precies en hoe leg je het uit aan een ander? Mooi onderwerp voor een frisse blogserie dus.

Om maar met de deur in huis te vallen: de term drie-eenheid komt niet in de Bijbel voor, er is dus geen heldere Bijbelse definitie. De term is een samenvoeging van twee woorden: 'drie' en 'eenheid' en heeft betrekking op God. God is drie en tegelijkertijd één.

Het Christendom behoort, samen met het Jodendom en de Islam, tot de monotheistische wereldreligies, dat wil zeggen: zij erkennen slechts één God. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Hindoeisme en Boeddhisme die veel verschillende goden erkennen. Als Christenen en Joden het over God hebben, bedoelen zij de God van Abraham, Izaak en Jacob, de Schepper van het Heelal.

De Bijbel zegt duidelijk dat God één is, bijvoorbeeld in Deuternonomium 6:4 (de sjema): Luister, Israël! De HEERE, onze God, de HEERE is één! Toch zien we vanaf het eerste Bijbelboek al dat God over zichzelf spreekt als 'wij'. Heel duidelijk is dat te zien in Genesis 1:26: En God zei: Laten Wij mensen maken naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis. 

Drie keer gebruikt God hier de meervoudsvorm (wij, ons en onze) om aan te geven wie Hij is en ook om aan te geven hoe Hij de mens ziet. Daarover gaat het volgende blogje. Lezen jullie weer mee?