Het allerbeste nieuws

Wij zijn net weer terug van een reis door midden en oost Europa namens onze stichting Traveling Light. Ik heb dan altijd weer aardig wat werk om alle e-mails en post door te nemen en mijn blogjes te schrijven. Vandaar nu een gouwe ouwe column zoals die enkele jaren geleden in Opwekking Magazine verscheen:

Ze groeien drastisch in aantal. Je kunt ze in elk dorp en in iedere stad tegenkomen. Ze geven hun opinie ongevraagd en hunkeren samen in groepjes. Angst en onzekerheid regeert hun leven en ze trekken daarin dagelijks veel medemensen mee. Ik heb het over mensen die dag in dag uit aan de televisie gekluisterd zitten, de krant van voor naar achter lezen en zich laten leiden door al het slechte nieuws dat de media ononderbroken uitbraakt. Helaas heb ik het dan ook over Christenen. Christenen die vergeten zijn dat wij het het goede nieuws moeten verkondigen in plaats van het slechte nieuws herhalen.

Ja sorry hoor, maar dit moet mij nu eens echt van het hart 💗. Hoe is het mogelijk dat er Christenen zijn die niets liever willen dan vertellen wat er allemaal op het nieuws is geweest en in de kranten staat. Christenen die willen praten over de kritieke toestand in sommige kerken, alsof het Christendom hier een afgedane zaak is. En mocht er dan nog tijd worden genomen om met elkaar te bidden, dan gaan ze God vertellen wat er allemaal gebeurt in de wereld, alsof Hij dat niet weet! Hoe is het toch mogelijk dat er zoveel Christenen zijn die zich laten beheersen door het slechte nieuws?

Ik zeg hiermee niet dat die al die wereldgebeurtenissen niet waar zijn, maar ik zeg hiermee wel dat wij de opdracht hebben gekregen om het goede nieuws te verspreiden. Daarmee treden wij in de voetsporen van onze Here Jezus; Jezus trok rond langs alle steden en dorpen, hij gaf er onderricht in de synagogen, verkondigde het goede nieuws over het koninkrijk en genas iedere ziekte en elke kwaal (Matteus 9:35). Ook destijds was er genoeg slecht nieuws te vertellen, waren er enorm veel dingen om je zorgen over te maken. Politiek en economisch gezien ging alles ook niet bepaald altijd naar wens.

Maar Jezus koos er voor rond te gaan en het goede nieuws te vertellen, ook al wilde de mensen Hem regelmatig overhalen om over politiek of maatschappelijke problematiek te praten.  Hij ging zelfs zover om te zeggen dat:  Pas als het goede nieuws over het koninkrijk in de hele wereld wordt verkondigd als getuigenis voor alle volken, zal het einde komen (Matteus 24:14). Hij had daarmee een groot werk voor ogen dat Hij onmogelijk alleen kon doen. Hij stond immers op het punt om terug naar te gaan naar de Vader, naar Zijn plaats aan de rechterhand van God.

Het is niet meer dan logisch dat Hij na Zijn opstanding die opdracht aan Zijn volgelingen meegaf: Trek heel de wereld rond en maak aan ieder schepsel het goede nieuws bekend (Markus 16:15). Dat kunnen we heel ingewikkeld maken, maar in feite komt het er op neer dat we de juiste keuze moeten maken als we met andere mensen praten: 👉 herhalen we het slechte nieuws of brengen we het goede nieuws? En dat goede nieuws is niet een uit ons hoofd geleerd regeltje of riedeltje, geen cliché en geen preek. Het is geen terechtwijzing en geen veroordeling.

Het goede nieuws dat wij allemaal aan iemand anders kunnen vertellen is dat Jezus de Messias is, dat het Koninkrijk nabij en in ons is, dat Jezus is gekomen om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan blinden het herstel van hun zicht. Dat Hij gekomen is om onderdrukten hun vrijheid te geven en zieken te genezen. Het goede nieuws is dat Hij de zonde van de mensheid op zich nam toen Hij gekruisigd werd en daarmee schonk Hij vergeving aan jou en mij. En weet je wat momenteel het allerbeste nieuws is? Dat er elke dag, over de hele wereld, duizenden en duizenden mensen uit iedere stam en natie zijn die dat gaan erkennen. Hallelujah!