De ene dag kan je je als lezer identificeren met de vreugde van de psalmist, de andere dag met zijn verdriet of frustraties. 👉Hoe dan ook, het uitroepen naar God is de rode draad door alle liederen heen.
Vandaag zijn we aangekomen bij Psalm 42, een gouwe ouwe zou je bijna zeggen. Maar tegelijkertijd zo verfrissend! Vers 3:
Mijn ziel dorst naar God, naar de levende God...
Oh, dat herken ik, dat voel ik ook! Begrijp me niet verkeerd, God kent mij en ik ken Hem. Hij is in mijn leven, Hij is in mijn hart. Maar dat maakt het verlangen naar meer van Hem, naar meer van Zijn Geest, naar meer van Zijn Vaderhart alleen maar groter. Hoe gekker de wereld wordt, hoe meer ik Hem zoek, hoe meer ik van Hem wil leren, hoe meer ik luister...
De psalmist stelt een goede vraag: Wat ben je bedroefd, mijn ziel, en onrustig in mij? Heb jij dat ook, dat je onrust in je ziel ervaart? Ik wel hoor. Maar ik heb ook geleerd (onder andere door de psalmen te lezen!) dat dat niet iets is om je zorgen over te maken. Die onrust, die dorst, in je ziel kan betekenen:
- dat je quality time met de Heer moet doorbrengen, Hij wil met je spreken
- dat je in een seizoen van verandering zit en God je nieuwe dingen of een volgende stap wil laten zien
- dat je eens tijd moet inplannen om te vasten teneinde je focus terug te krijgen
- dat God zichzelf op een nieuwe manier aan jou aan het openbaren is, met andere woorden: dat je iets nieuws over Zijn eeuwige karakter gaat leren
- dat je je aanbidding eens kan verfrissen
- dat je het bidden in tongentaal weer eens op moet pakken of najagen
O ja, prachtige psalm! "Ik zal Zijn lof zelfs in de nacht zingen daarbij Hem verwacht." Zo mooi! Zo'n treffend beeld.
BeantwoordenVerwijderenJa, prachtige psalm. Heb jij er weleens een gedicht over geschreven, vraag ik me af?
VerwijderenIndirect wel, in het volgende gedicht:
VerwijderenFietsen langs de Lindt
Langs het fietspad
droomt "de Lindt"
van helder stromend water.
De zon vormt in
de schrale wind
een stammenschaduwspel;
in lijnen op het grijs
schijnen bomen antraciet.
Langs riet drijft vliezig ijs.
De zingende fietser,
een lint in het haar
plet dromerig de schelpen.
De populieren wiegen
het ritme van haar lied.
Bij het “verlangt
mijn ziel naar U”
mindert ze vaart.
Langs het fietspad
hoort "de Lindt"
een stroom van levend water,
de Zon vormt in
de oostenwind
een pakkend takkenspel;
de lijnen in het grijs
schijnen herten uit het niets,
zich lavende aan smeltend ijs.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Indirect ja, heel mooi... eigenlijk heb je de diepe waarheid van de die psalm in een fietstocht verweven. Dank je wel!
VerwijderenIk luisterde de uitleg van David Guzik. Zo mooi. Hij deelde deze quote: “You have to take yourself in hand, you have to address yourself, preach to yourself, question yourself. You must say to your soul: ‘Why art thou cast down – what business have you to be disquieted?’ (Lloyd-Jones, cited in Boice)
BeantwoordenVerwijderenDat trekt me zo aan in deze psalm, dat David constant zichzelf bij de hand neemt en naar God toegaat met alles wat hij meemaakt, ervaart.
https://www.youtube.com/watch?v=YPa7a1TcE0o
Wat mooi die videos van David Guzik, duren wel wat langer ;) Preach to yourself... dat zeg ik ook meedere keren in mijn filmpjes, gebruik de psalmen daarvoor. Dank je wel voor je commentaar Aritha.
VerwijderenGod zal toch zijn goedheid tonen;
BeantwoordenVerwijderenik kan zingen, dag en nacht.
Hoopvol en kracht gevend.
Ja, prachtig ook die regels, zeer bemoedigend. Dank je wel Hilly!
Verwijderen