vrijdag 17 februari 2012

Gereserveerd

Zoals beloofd, een column uit de oude doos, zoals ik die eerder schreef voor Opwekking Magazine.

'Mevrouw, mevrouw.' Haastig stevende ze op me af, het kaartje om haar nek wapperde als een vlag achter haar aan. 'Organisatie' stond er kortweg op, een simpel woord maar met een diepe betekenis, zo zou blijken. 'Mevrouw, u mag daar niet zitten. Deze plaatsen zijn gereserveerd.' Onthutst keek ik haar aan. Eerlijk gezegd voelde ik me een beetje schuldig, alleen wist ik niet precies waarom.. De dame van de organisatie gebaarde met beide armen en lichtte me verder in, 'al deze rijen zijn gereserveerd voor de leiding.'

Ik moet haar dom hebben aangekeken, want ze voegde er ietwat schoolmeesterachtig aan toe: 'je weet wel, voor leiders, oudsten en voorgangers.' Met het schaamrood op m’n kaken sloop ik zo voorzichtig mogelijk weg, op zoek naar de achterste rij, hopend dat niemand mijn fout had opgemerkt. Uiteindelijk kwam ik helemaal links acher in de zaal terecht, alwaar ik het gebeuren via een televisiescherm braaf kon volgen. Ik moet toegeven dat ik een beetje mokte, eigenlijk had ik net zo goed thuis kunnen blijven. 

Wellicht herken je zo’n situatie. Ruim drie uur van te voren wandel je de conferentiezaal in, je hebt je voorgenomen om recht voor het podium te gaan zitten, dicht bij het vuur zogezegd, want je wil niks missen. Je hebt maanden naar deze dag uitgekeken en de Heer uitbundig gedankt voor de mogelijkheid het evenement bij te wonen. En dan is er ineens dat woord: gereserveerd. Maar niet voor jou. Het lijkt een onschuldige gewoonte te zijn die langzaam de christelijke wereld is ingeslopen. Ik hoor en zie dat woord namelijk in kerken, op conferenties, op gebedsbijeenkomsten, op festivals en seminars. Steevast zijn de beste plaatsen gereserveerd.

Ja, ik moet natuurlijk ook mijn hand in eigen boezem steken en toegeven dat dringen om vooraan te kunnen zitten ook niet echt netjes is, ik had beter moeten weten. Toch word ik er wel eens verdrietig van en vraag ik mij af hoe het zo ver heeft kunnen komen met ons. Hoe is het mogelijk dat we gewoontes hebben ontwikkeld waar Jezus tweeduizend jaar geleden al tegen waarschuwde? In Mattheus 23:6 kunnen we lezen hoe Hij de geestelijk leiders van Zijn tijd beschimpte en ze in het openbaar terechtwees omdat ze altijd de beste plaatsen op feestjes wilde hebben en de belangrijkste stoelen in de synagoge. En wij? Wij zijn niet veranderd, we doen Hem nog steeds verdriet in ons streven om belangrijk te zijn. 

Daar achter in die zaal kreeg ik een goed idee. Wellicht kunnen we in het vervolg de voorste rijen reserveren voor de prostituees, alcholisten en drugsverslaafden. Of zouden die liever achterin zitten? Speelt het ware gebeuren zich misschien juist daar af? Ik stel me zo voor dat Jezus niet met veel bombarie en fanfare met een microfoon in z’n handen het podium opkomt. Ik zie Hem er gerust voor aan door een zijdeurtje naar binnen te sluipen en zich te voegen bij de laatsen. Zo was zijn hele leven, zo begon het al in Bethlehem! Geen voorste rij, maar een voederbak!

13 opmerkingen:

  1. Kunnen we dit stukje maar opsturen naar iedereen met bv een leidersfunctie binnen en buiten de kerk, als geheugensteun!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik weet niet of ze daar blij mee zullen zijn Ted; ik maak er dan vast geen vrienden mee :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vrienden of niet, ik vind het een prachtstuk. Al zou ik in eerste instantie al op de achterste rij zijn gaan zitten ;o)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha Marja, dat heb ik me ook wel es afgevraagd, moeten de oudsten niet lekker tussen het publiek gaan zitten ipv met de rug ervoor.
    Op de vrouwenochtend reserveren we tegenwoordig de achterste 2 banken, anders is het zo ongezellig leeg vooraan, (blijkbaar willen toch veel mensen ongezien blijven)en als het drukker wordt halen we het bordje eraf. Even wat anders en ook wel leuk voor een column, zondag zat links achter me de "amen" groep en rechts voor me de "hallelujah" groep, misschien een kreet die we aan onze colums kunnen toevoegen ipv *bedankt of *inspirerend;)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Monique, da's een goede eigenschap, zit je altijd goed :) Ik ben meer het haantje de voorste type... moet ik ook afleren.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mirjam, goed idee, ik heb 'amen' direct onder aan m'n blogposts toegevoegd :)

    Ik ben trouwens altijd opzoek naar onderwerpen/woorden/cliches voor m'n Opwekking columns!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dan voel je je ook niet welkom! Zeker in de kerk, vind ik het heel onprettig als dit gebeurt. Meestal ga ik daarom zelf maar vast achterin zitten...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi stukje Marja, ook al is het uit de 'oude doos', het is nog steeds actueel.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dat 'zelf achterin gaan zitten', dat is de les ik die dus blijkbaar moet leren :)

    Wendy, sommige onderwerpen zijn altijd actueel denk ik!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. voor mij is het een nieuw stukje,en ik herken er de mens in,ook bij niet christelijke evenementen kom je dezelfde houding tegen,onverbeterlijk lijkt de mens.liefs van sjanie.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Onverbeterlijk lijkt de mens... ja, zo is het vaak Sjanie!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hahaha eigenlijk niet om te lachen maar diep triest. Een beetje het gevoel van:"Maar Heer U kunt hier niet zitten deze plaatsten zijn alleen voor "speciale" mensen. Eigenlijk zijn we op dat vlak geen haar beter dan de mensen die Hem niet kennen. Wat denk je van vroeger die speciale plaatsen in de kerk voor de ehhh....rijke mensen. Of dat lampje bij de zware kerken dat je als gast pas je plekje in de samenkomst mag innemen als het uitgaat want dan komen de vaste bezoekers niet meer om het op de eisen. Het is dieptriest....

    BeantwoordenVerwijderen