Omdenken

In de afgelopen maanden heb ik een aantal blog posts geschreven over mijn reis door het evangelie van Lucas. Steeds weer werd ik geprikkeld door de woorden van Jezus, die het eigenlijk onmogelijk maken om 'normaal' te denken.

Wat is normaal denken eigenlijk? Binnen welk kader vallen normale gedachten? We kunnen soms gekweld worden door negatieve gedachten, door angst, door boosheid, of door zorgen. Anderzijds kunnen onze gedachten soms heel erg oppervlakkig, warrig of zelfzuchtig zijn. Onze gedachten worden bepaald door dingen die we horen, zien en lezen... door herinneringen, trauma's of juist blijde gebeurtenissen. Maar zeker ook door wat we geleerd hebben van onze ouders, op school, tijdens het werk, via de televisie en media. Al die flarden, herinneringen en ook toekomstverwachtingen bij elkaar vormen onze gedachtenwereld.

Met dat volle hoofd lezen we de Bijbel en dan komen we uitspraken van Jezus tegen die alles wat we tot nu dachten te weten omver gooien. Lees maar eens mee, De farizeeën, die geldzuchtig waren, hoorden dit alles aan en ze haalden honend hun neus voor hem op. Maar Jezus zei tegen hen: ‘U wilt bij de mensen altijd voor rechtvaardig doorgaan, maar God kent uw hart. Wat bij de mensen in hoog aanzien staat, is een gruwel in de ogen van God [Lucas 16:14-15].

Nou, ik weet niet hoe het jullie vergaat als je zoiets leest, maar bij mij zet het alles op scherp. Dit is omdenken, 2000 jaar geleden. De meest voor de hand liggende vraag is natuurlijk: wat staat bij mij (ons) in hoog aanzien? Jaag ik dingen na die helemaal niet belangrijk zijn voor God? Hecht ik waarde aan zaken die geen eeuwigheidswaarde hebben? Geld, aanzien, diploma's, carriere, succes, kleding... noem maar op. Zo'n uitspraak zet alles waar we in onze maatschappij mee bezig zijn in een ander licht.

Hoe zie jij dat?