Ik heb zelf over de hele wereld gereisd en het heeft me altijd verbaasd hoe gemakkelijk het is om je overal thuis te voelen. Als er eten is en een kussen om mijn hoofd op te laten rusten, dan ben ik blij.
In zekere zin zou het het leven een stuk eenvoudiger maken als we flexibel zouden zijn. De Bijbel zegt:
Wij horen immers niet in deze wereld thuis; wij kijken uit naar de toekomstige stad (Hebreeën 13:14).
Deze wereld is niet ons vaste thuis. Waarom doen we dan alsof het wel zo is? We willen alles wat gebeurt controleren, maar we kunnen het niet. We worden onrustig als de dingen worden geschud, we voelen ons ongemakkelijk als de dingen veranderen, we hebben behoefte te verdedigen wat we denken te bezitten ...
Dat is natuurlijk allemaal begrijpelijk. We willen stabiliteit, veiligheid en vrede. Als er onrust in de wereld is, voelen we het in ons hart, we voelen het in onze ziel. Het is alsof je van binnen bloedt. Het doet pijn omdat we niet kunnen voorkomen dat de wereld maar door draait en draait.
Als we toch eens konden leren om te leven als pelgrims. Ik bedoel daarmee niet dakloos of zonder bezittingen; maar voort kunnen gaan, ondanks omstandigheden. Uitkijken naar verrassingen die om de volgende hoek op ons wachten.
We kunnen een les van Abraham leren. Door geloof vestigde hij zijn thuis in het beloofde land. Toch leefde hij als een vreemdeling in het land. Hebreeën 11:10 zegt: Abraham vertrouwde erop dat God hem zou brengen in de stad met de vaste fundering, waarvan God Zelf de architect en bouwer is.
Ja uiteraard, we moeten voor deze wereld zorgen. Het is onze opdracht om de aarde te onderwerpen en te cultiveren en haar middelen gelijkmatig te verdelen. Maar we moeten ook uitkijken naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar elke traan zal worden weggewist, waar geen dood meer zal zijn, geen verdriet, rouw of pijn (Openbaring 21: 1-4).
Laten we ons tijdens de reis focussen op de zaken die echt belangrijk zijn!
Mooi beschreven weer en helemaal waar. We zijn inderdaad burgers van een rijk in de hemelen en daar mogen we naar uitzien op onze reis hier op aarde.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Wendy, de reis is spannend en we hebben niet alles in de hand wat we onderweg tegenkomen, maar de eindbestemming is zeker! Zo probeer ik te leven, maar dat is niet altijd makkelijk.
VerwijderenOns hele leven zijn we op reis.
BeantwoordenVerwijderenSoms met heimwee...
De mooiste thuiskomst moet nog komen.
Mooi blogje Marja.
Soms met heimwee, naar hoe het was. Maar toch is hoe het zal worden mooier, beter, anders...
VerwijderenDank je wel Hilly.
Ik vind dit een waardevolle blog. Bedankt.
BeantwoordenVerwijderenLief Artitha, dank je wel.
VerwijderenLeven als een pelgrim, doet me denken aan het boek van John Bunyan, Een pelgrims/christenreize naar de eeuwigheid.
BeantwoordenVerwijderenBunyan, dat is een klassieker ja, mooi thema toch?!
VerwijderenMooi blog, het maakt het leven hier voor mij ook zoveel waardevoller als ik me richt op de andere wereld waar we nu al deelgenoot van ben. Ik heb iemand eens heel mooi horen zeggen : we leven met ons hart in de hemel en onze voeten op aarde. Ik ben zo blij dat ik op doorreis ben, deze wereld is niet m'n eindbestemming gelukkig.
BeantwoordenVerwijderenNee, niet de eindbestemming, meer een tussenstop. Ik snap dat jij het snapt :) Danielle Onderweg...
VerwijderenMooi blog. Juist nu, in deze aparte tijd, is dit een mooi uitgangspunt om als een pelgrim, tussen alle geluiden door, verder te trekken.
BeantwoordenVerwijderenTussen alle geluiden door ja, hoe luid die soms ook zijn. Het valt niet mee, maar ik wil het wel! Bedankt voor je bezoek Rinske.
Verwijderen