woensdag 4 januari 2012

Wat je zegt ben je zelf!

Graag wil ik het nieuwe jaar beginnen met een gouwe ouwe, een column zoals die eerder verscheen in Opwekking Magazine. Hopelijk inspireert het jullie om 2012 met goede moed in te gaan!

Er is hier in de USA een programma op televisie dat de biggest loser heet. Het is de zoveelste afgezaagde variatie op het afvalrace principe, je begint met z’n tienen en er blijft er maar eentje over die de prijs in de wacht sleept. In de biggest loser moet een groep extreem dikke mensen proberen zoveel mogelijk gewicht te verliezen. De titel van het programma is een woordspeling, het slaat op het verliezen van gewicht maar tegelijkertijd ook op het verliezen van een wedstrijd. Ik heb me regelmatig afgevraagd of het wel leuk is om de titel ‘biggest loser’ te dragen, ook al gaat het hier om gewichtsverlies, zo’n naam wil je jezelf toch niet toe eigenen? Want wat je zegt ben je zelf....

Wat je zegt ben je zelf, woorden die we in mijn schooltijd als pesterij gebruikten. Misschien gebeurt dat nog wel, ik weet het niet, maar bij nader inzien is het eigenlijk een rare pesterij. Bijbels gezien is het namelijk heel normaal om iets over jezelf te zeggen, om je identiteit uit te spreken. Het mooiste voorbeeld komt namelijk van de Allerhoogste zelf. Hij zij: Ik ben die Ik ben. Daar valt geen speld tussen te krijgen. Hoe heeft Hij het verzonnen he? Zijn woorden lijken ten grondslag te liggen aan ons gezegde, wat je zegt ben je zelf! God gaf Mozes de verzekering dat Hij zijn Naam altijd eer aan zou doen. Ik ben wie Ik zeg dat Ik ben, met andere woorden; Ik lieg niet en Ik verander niet!

De Bijbel leert ons verder dat mensen ieder op hun eigen manier, en afhankelijk van hun omstandigheden, met dergelijke proclamatie omgingen. David bijvoorbeeld had het best wel eens moeilijk met wie hij was, ondanks zijn levendige relatie met God. Hij verklaarde zichzelf de ene dag een worm en de andere dag een koning. Job en Jeremia hadden er trouwens ook een handje van om de meest vreselijke dingen over zichzelf uit te roepen en vervolgens, als ze enigzins gekalmeerd waren na zo’n tirade, de Heer te prijzen. Het was uiteindelijk de Here Jezus zelf die het nut en de kracht van postitieve proclamatie als geen ander begreep en toepaste. Hij drukte de veelzijdigheid van Zijn goddelijke karakter steeds in andere vergelijkingen uit. Ik ben het licht van de wereld, ik ben de weg, de waarheid en het leven, ik ben het brood des levens, ik ben de ware wijnstok en ga zo maar door. Hij bevestigde steeds weer zijn identiteit als de Zoon van God en de Zoon van mensen en handelde er ook naar. 

Zeggen wie of wat je bent is helemaal niet negatief als we het doen zoals het veelal in het Nieuwe Testament wordt gebruikt. Paulus deed het bijvoorbeeld steeds als hij zijn brieven schreef, ik ben Paulus, dienaar van Christus, apostel van Jezus, gevangene... Vaak voegde hij daar ook aan toe, ik ben geroepen, ik ben gezonden, ik ben uitgekozen. Hij was zich altijd bewust van zijn positie in Christus en van zijn taak op aarde, zelfs als de omstandigheden hem zwaar op de maag lagen. Misschien juist wel omdat hij het steeds weer Gods beloftes over zichzelf uitsprak.

Mag ik eens vragen wat jouw proclamatie is? Heb je jezelf misschien een negatief stempel gegeven? Ik ben een loser, ik ben een mislukkeling, ik ben zo onzeker, ik ben zoekend... Soms spreken we die woorden onbewust over onzelf uit, steeds weer. Wat je zegt ben je zelf! Laten we ons best doen om het voorbeeld van de Here Jezus en de eerste apostelen te volgen en datgene uit te spreken wat ons verbindt met onze Vader in de Hemel. Petrus geeft daar ook prachtige voorbeelden van. In zijn eerste brief bijvoorbeeld schrijft hij aan de uitverkorenen en bestempelt hen als voorbestemd, geheiligd door de Geest, en gehoorzaam aan Jezus Christus. Dat zijn nog eens krachtige dingen die we over onszelf mogen uitspreken!

22 opmerkingen:

  1. Prachtig opgeschreven.
    Als we vaker zouden zien wie ons gevormd heeft, zouden we denk ik meer respect voor onszelf krijgen.

    GRoeten Herma

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Amen Herma. Niet door ogen van onze ervaringen kijken, maar door de ogen van de SCHEPPER.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi Stukje weer, ik kan ook enorm van de psalmen genieten. Eerst een hoop geklaag om dan altijd te eindigen met lofzang. We kunnen bij Hem onszelf zijn, en dan stijgen we altijd boven onze eigen gedachten uit, als het goed is.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Flink stukje, maar wel een stukje om over na te denken. Onzeker? Moeilijk om dat van jezelf te vinden, dacht ik, of bevestigt dat enkel het onzekere dat je dat niet weet. Ben een kind van gescheiden ouders die me, voor zover ik me herinner nimmer bevestigde in wie ik ben/was. Is dat de reden waarom ik me aan God de Vader zo vastklamp? Misschien wel. Wat mij bezighoudt is naast de vraag wie ben ik, meer nog wat kan ik betekenen in het leven? Maakt het enig verschil of ik er ben of niet? Of laat ik niets noemenswaardig na? Is dat misschien de wortel van mijn gepruts met letters? We hebben geen kinderen. Jij wel? Enkel twee hondjes maar die luisteren ook al niet naar me. Haha.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Haha Mirjam, je slaat de spijker op zijn kop, eerst janken en dan danken :) zo gaat het vaak!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Natuurlijk maakt het verschil of jij er wel of niet bent Peter. Ik ben zo'n Christen die gelooft in "Gods plan voor je leven"... agghhh, wat heb ik daar in mijn onwetendheid vroeger veel de spot mee gedreven. een plan, met mij? laat me niet lachen... en die 6 miljard andere mensen dan en die sloebers in Afrika?
    En toch... Hij heeft het me laten zien, ook voor mij is er een taak weggelegd. En ook daar heb ik wat over afgejankt... schrijven over de tien geboden, bleghh, is er niet iets leukers God?
    Je snapt het al Peter, ik heb nog veel te leren. Als we weer eens een work shop Gods wil en Gods plan voor je leven organiseren, nodig ik je van harte uit. Eye opener!

    PS: Wij hebben geen kinderen :) zeker geen honden, niet eens een goudvis. maar dat is een verhaal apart.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Gods plan tja. Dat is denk ik iets waar nogal eens overheen gezien word. Aan de andere kant denk ik dat we soms te menselijk deken over Gods plan. Alsof het een enge weg is, maar in de praktijk van het leven blijkt het vaak een weg met vreemde kronkels die ons soms 40 jaar in een woestijn laten lopen. Het plan van God is namelijk nogal afwijkend in contrast met wat wij mensen als logisch beschouwen. Wij zien een onvruchtbare vrouw, maar God ziet een groot volk. Wat voor mij erg belangrijk is, dat is om de Meester nooit uit het oog te verliezen. Zoals Hij voor ons loopt begeven wij ons in Zijn plan maar de eerlijkheid moet mij laten zeggen, dat Zijn wegen niet te doorgronden zijn. We gaan om met een zwaar gehandicapte jongen (MS). Lastig om daar Gods plan in te zien. En toch is er zoiets aanwezig. Maar ik meen geheel anders dan dat wij dat op papier kunnen zetten. En ehh neen ik ga nooit naar workshops, grote meetings, EO dagen etc, ik kan er niets mee, een ander wel gelukkig.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. De spreuk 'God houdt niet van ons omdat we zo waardevol zijn, wij zijn zo waardevol omdat God van ons houdt', vind ik altijd mooi om voor ogen te houden.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hmmm, 'Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk'... daar heb ik ook nog eens een column over geschreven... die hou je nog tegoed Peter!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Druk bezig een nieuw boek te schrijven over de jeugd van mijn moeder. Nu kan het nog want ze is zwaar invalide na de beroerte die ze kreeg 10 jaar geleden. Ik hoop dat ik het op tijd af kan krijgen maar zoiets laat zich niet haasten. Ben jij nog met iets bezig?

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Prachtig blog! Zeggen wie je bent ìn Christus is dus niet arrogant, maar het uitspreken van je Identiteit. Waarschijnlijk zullen heel wat mensen om Paulus heen hem een arrogant mannetje gevonden hebben.. (toen ik vroeger, als late puber, zijn brieven las vond ik dat wel namelijk..)
    En ook nu zullen mensen dat zo ervaren, maar wie van Jezus zijn weten wel Beter. Meer Proclameren dus..

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ja Peter, met een werkboek n.a.v. m'n columns.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Dank voor je commentaar Hans, proclameren wie je bent in Jezus Christus is niet arrogant, dat is 'confident' zeggen we in het engels... hhhmm, ik kan even niet op het nedrlandse woord komen, sorry.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Dank je wel voor deze inspirende blog, waar ik nog even over na wil denken.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Dankjewel Marja! voor je Gave reactie. En leuk dat je mijn blog in je blogroll hebt gezet.
    Fijn weekend en be Blessed! ~Hans
    ps.: heb net een nieuw Blog geplaatst, over de Man waar ik ZIELsveel van hou...

    BeantwoordenVerwijderen
  18. prachtig Marja,ik zeg dikwijls tegen mezelf:ik ben een kind van de allerhoogste dus heb niets te vrezen want HIJ is bij mij;
    sjanie

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Fijn Jedidja, dat hoor ik graag... nadenken over woorden die we lezen, zeggen en ook over het Woord met een hoofdletter.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Sjanie, dat zouden we allemaal moeten zeggen als we opstaan :) Mooie, krachtige proclamatie!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Colums kunnen leuk zijn. Ik houd er wel van die korte verhaaltjes. Als het ook maar wat humor bevat... Maar christelijke humor (wat is dat ook al weer?) is er niet zo veel van.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Ik was jaren heel negatief bezig, vooral met de streef naar perfectie- als ondernemer moet ik toch alles zelf kunnen doen, alles perfect op tijd-vermoeiend is een manier om het te beschrijven. Wat mij nu door de dag helpt is kleine stapjes.Ik heb' Footprint in the Sand voor mezelf en de familie laten drukken, ken je die..van Mary Stevenson? Heel mooi en een duidelijke herinnering van God's plan en zijn aanwezigheid in ons leven.
    Ook heel mooi is "start by doing what's necessary; then do what's possible; and suddenly you are doing the impossible"- St. Francis of Assis

    BeantwoordenVerwijderen