Vernieuwing binnen de kerken?

Op de blog Geestelijke Momenten las ik iets over vernieuwing in de kerken en dat herinnerde mij aan een column die ik eens voor Opwekking Magazine over dit onderwerp schreef. Eentje uit de gouwe ouwe doos. Hier komt ie:

Laatst las ik in een Christelijk vakblad iets over vernieuwing binnen de kerken. Oh, het kriebelt blijkbaar weer, dacht ik. Het zal de lente wel zijn, de drang om met de bezem door de kast te gaan en alle rommel eruit te vegen. Het voorjaar is een tijd van vernieuwing, van nieuw leven. Het is een seizoen waarin dorre dingen weer kleur krijgen, een seizoen van hoop en uitbundige bloei. Ook als Christenen zien we steeds weer uit naar vernieuwing.

Via Google heb ik voor de aardigheid dat woord eens opgezocht en ik moet eerlijk toegeven dat ik verbaasd was over de webresultaten. Er is geestelijke vernieuwing, charismatische vernieuwing, kerkelijke vernieuwing, katholieke en gereformeerde vernieuwing, liturgische vernieuwing en zelfs diakonale vernieuwing. Een aardige mond vol en een buitenstaander zou hier uit kunnen concluderen dat we als gelovigen flink in beweging zijn, het onbekende niet schuwen en echt niet zo vastgeroest in tradities en rituelen zitten als menigeen vermoedt. U vraagt, wij vernieuwen! Toch denk ik dat het goed is eens even stil te staan bij de vernieuwing die wij, op welk niveau dan ook, najagen. We kunnen namelijk het interieur van de kerk vernieuwen, de zangbundels aanpassen, de doop symboliseren en de liturgie een eigentijdse make-over geven, maar maakt dat ons tot andere mensen? Doet dat ons geloof groeien? Zijn dat de dingen waardoor we werkelijk tot een diepere en levendigere relatie met de Here Jezus komen?

Stel je eens voor dat je al een tijdje verdrietig en eenzaam bent. Je verlangt echt naar een doorbraak, naar verlossing. Je besluit om de inrichting van je huis totaal te veranderen, allemaal leuke, frisse kleuren en een waanzinnige HDTV. Je zoekt een nieuwe baan, kiest voor een extreem nieuw kapsel en boekt een vakantie naar Kreta. En daar zit je dan, alles om je heen is nieuw, maar van binnen is er niets veranderd. Zo gaan we soms ook te werk in ons geestelijk leven, we vernieuwen van alles en iedereen aan de buitenkant, maar van binnen zitten we nog steeds met dezelfde teleurstellingen, dezelfde vragen en dezelfde boosheid. Het is niet voor niets dat de bijbel oproept tot een vernieuwing van ons denken, niet van de dingen om ons heen. De bijbel legt de nadruk op innerlijke vernieuwing, niet op uiterlijke verandering, U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen (Romeinen 12:2).

We kunnen vernieuwen en verbeteren zoveel we willen, maar zolang ons denken bij het oude blijft slaan we de plank mis. Het vernieuwen van onze gezindheid, of ons denken, vindt niet van de één op de andere dag plaats, het is een proces dat begint met de roep die David al heel lang geleden naar de hemel liet opgaan; vernieuw mijn geest, maak mij standvastig (Psalm 51:12). Vernieuwing vindt plaats als we de Heilige Geest zijn werk in ons laten doen. Wat dan van binnen plaats vindt zal uiteindelijk aan de buitenkant zichtbaar worden, als een levend getuigenis van de Kracht die aan het werk is in ons. Onze geest en ons denken moeten voortdurend vernieuwd worden staat er in Efeziers 4:23. Als we dat écht geloven leggen we vanzelf minder nadruk op de buitenkant.

REACTIES?