zaterdag 17 maart 2012

Vernieuwing binnen de kerken?

Op de blog Geestelijke Momenten las ik iets over vernieuwing in de kerken en dat herinnerde mij aan een column die ik eens voor Opwekking Magazine over dit onderwerp schreef. Eentje uit de gouwe ouwe doos. Hier komt ie:

Laatst las ik in een Christelijk vakblad iets over vernieuwing binnen de kerken. Oh, het kriebelt blijkbaar weer, dacht ik. Het zal de lente wel zijn, de drang om met de bezem door de kast te gaan en alle rommel eruit te vegen. Het voorjaar is een tijd van vernieuwing, van nieuw leven. Het is een seizoen waarin dorre dingen weer kleur krijgen, een seizoen van hoop en uitbundige bloei. Ook als Christenen zien we steeds weer uit naar vernieuwing.

Via Google heb ik voor de aardigheid dat woord eens opgezocht en ik moet eerlijk toegeven dat ik verbaasd was over de webresultaten. Er is geestelijke vernieuwing, charismatische vernieuwing, kerkelijke vernieuwing, katholieke en gereformeerde vernieuwing, liturgische vernieuwing en zelfs diakonale vernieuwing. Een aardige mond vol en een buitenstaander zou hier uit kunnen concluderen dat we als gelovigen flink in beweging zijn, het onbekende niet schuwen en echt niet zo vastgeroest in tradities en rituelen zitten als menigeen vermoedt. U vraagt, wij vernieuwen! Toch denk ik dat het goed is eens even stil te staan bij de vernieuwing die wij, op welk niveau dan ook, najagen. We kunnen namelijk het interieur van de kerk vernieuwen, de zangbundels aanpassen, de doop symboliseren en de liturgie een eigentijdse make-over geven, maar maakt dat ons tot andere mensen? Doet dat ons geloof groeien? Zijn dat de dingen waardoor we werkelijk tot een diepere en levendigere relatie met de Here Jezus komen?

Stel je eens voor dat je al een tijdje verdrietig en eenzaam bent. Je verlangt echt naar een doorbraak, naar verlossing. Je besluit om de inrichting van je huis totaal te veranderen, allemaal leuke, frisse kleuren en een waanzinnige HDTV. Je zoekt een nieuwe baan, kiest voor een extreem nieuw kapsel en boekt een vakantie naar Kreta. En daar zit je dan, alles om je heen is nieuw, maar van binnen is er niets veranderd. Zo gaan we soms ook te werk in ons geestelijk leven, we vernieuwen van alles en iedereen aan de buitenkant, maar van binnen zitten we nog steeds met dezelfde teleurstellingen, dezelfde vragen en dezelfde boosheid. Het is niet voor niets dat de bijbel oproept tot een vernieuwing van ons denken, niet van de dingen om ons heen. De bijbel legt de nadruk op innerlijke vernieuwing, niet op uiterlijke verandering, U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen (Romeinen 12:2).

We kunnen vernieuwen en verbeteren zoveel we willen, maar zolang ons denken bij het oude blijft slaan we de plank mis. Het vernieuwen van onze gezindheid, of ons denken, vindt niet van de één op de andere dag plaats, het is een proces dat begint met de roep die David al heel lang geleden naar de hemel liet opgaan; vernieuw mijn geest, maak mij standvastig (Psalm 51:12). Vernieuwing vindt plaats als we de Heilige Geest zijn werk in ons laten doen. Wat dan van binnen plaats vindt zal uiteindelijk aan de buitenkant zichtbaar worden, als een levend getuigenis van de Kracht die aan het werk is in ons. Onze geest en ons denken moeten voortdurend vernieuwd worden staat er in Efeziers 4:23. Als we dat écht geloven leggen we vanzelf minder nadruk op de buitenkant.

REACTIES?

13 opmerkingen:

  1. Marja, had ook het stukje van Peter gelezen.Met die laatste zinnen die je schrijft :'Vernieuwing vindt plaats als we de Heilige Geest zijn werk in ons laten doen. Wat dan van binnen plaats vindt zal uiteindelijk aan de buitenkant zichtbaar worden, als een levend getuigenis van de Kracht die aan het werk is in ons. Onze geest en ons denken moeten voortdurend vernieuwd worden staat er in Efeziers 4:23. Als we dat écht geloven leggen we vanzelf minder nadruk op de buitenkant' sla je de spijker op zijn kop denk ik!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Spijkerslaan ja, dat heb ik niet zo lang geleden nog op een feestje gedaan. leren omd e spijker zo hard en snel mogelijk op de kop te slaan, letterlijk :) Daar leer ik dan weer van...
    Dank je wel Wendy, je was super snel met je commentaar trouwens, de inkt was nog niet droog :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, ik zat er net achter toen ik je berichtje zag verschijnen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dank je wel voor deze inspirende posting. En val ook Wendy helemaal bij.

    Tijd om opnieuw naar onszelf te kijken denk ik. Tijd om ons voor God open te stellen en te vragen of hij ons ( opnieuw/ of verder ) wil vernieuwen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Haha sluit mooi aan zeker weten. Maar af en toe een beetje schuiven met de meubels kan ondanks het geen echte vernieuwing tot stand brengt, ook heel verfrissend werken. Ik denk dat we ze alle twee mogen verwelkomen maar niet met elkander moeten verwarren.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Aritha, daar is de lente inderdaad een mooie tijd voor, opnieuw naar onszelf kijken... een frisse kijk :)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Peter, ons huis is te klein om met meubels te schuiven, want dan zitten we eer we er erg in hebben buiten :) Maar ja, het lijkt me heerlijk om in de kerk met stoelen te schuiven. Ik heb het aan diverse voorgangers voorgesteld: laten we de stoelen weghalen zondagmorgen, gewoon... voor de gein, kijken hoe mensen reageren, kijken of ze met elkaar gaan praten, kijken of er iemand een dansje wil doen op de lege vloer, kijken of er verwachting wordt gekweekt. Maar helaas heb ik nog niemand zover kunnen krijgen. Kerkbanken zijn te zwaar en zitten wellicht verankerd... dat zegt genoeg :)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Misschien vroeg je te veel en moeten we beginnen de preekstoel af te breken. Ehh of dat orgel?

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Haha, Peter!! Mooie Column trouwens Marja. Goed om in 1e instantie op onszelf toe te passen denk ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. vernieuwing op vernieuwing, ik ben wel in voor iets nieuws, maar ik vraag mij de gedachte erachter wel es af. Paulus spreekt erover dat ze hem jaloers willen maken door de manier waarop ze Christus prediken. Hij zegt: Hun intentie is verkeerd maar ondanks dat prediken ze toch Christus. Dat probeer ik me voor ogen te houden, want veel kerken proberen mijns inziens elkaar de loef af te steken met de beste programma's, nog betere tijdschriften etc. en af en toe heb ik het he-le-maal gehad. Vernieuwing in ons denken maakt in de eerste plaats dat we omzien naar elkaar, er zijn voor elkaar. Met voorgekauwde programma's krijg je volgens mij niet de vernieuwing zoals God het bedoelt. Goed stukje weer en ik ben mn frustate weer even kwijt;)

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Gisteren nog een gesprekje gehad met mijn dochter van 19. Een vriend van haar gaat naar een soort kerk waar het ontzettend bruist. Handoplegging, genezingen, in de geest vallen, en heel korte preken.
    het bracht haar niet echt in de war maar we hadden wel even zoiets van 'heimwee'. heimwee naar God, naar de werking van zijn Geest. het hoeft niet zo te zien als in die gemeente maar nog meer Christus centraal en nog meer nodiging voor zondaren. Ik weet dat er tijden van opwekking zijn - maar ik weet ook dat wij zo veel kerkelijke zonden doen. Met scheuringen.Van mij hoeft het orgel niet weg, van mij hoeven de kerkbanken niet weg. Als Jezus er maar is! Als Hij onze gemeente maar vol maakt met zijn amazing grace.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hans, daar is zo'n column in de eerste instantie voor bedoeld ja, toepassen op onszelf!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Mirjam, haha... leuk dat die column wat losmaakt in je, ik kan je daarin volgen hoor. Ik hou ook erg van nieuw of anders, maar niet omwille van de verandering zelf, want die moet vanbinnen plaatsvinden en naar buiten toe openbaar worden. Dank voor je nuttige commentaar weer!

    Jedidja, heimwee ja... dat heb ik ook vaak, een hevig verlangen naar de echtheid van God, niet naar wat wij denken dat dat is. Dank je wel weer voor het meedenken!

    BeantwoordenVerwijderen