De doop ontrafeld (3)

In de vorige post heb ik beschreven hoe we door één doop allemaal lid kunnen worden van het lichaam van Christus, de universele gemeente van gelovigen. Die ene doop is de wedergeboorte. De Bijbel spreekt echter ook over een leer van dopen (Hebr. 6:1-2). Ik geloof dat er uit die ene (allerbelangrijkste) doop, andere dopen voortkomen. Laten we eens kijken naar de doop in water.

In de tijd van het Oude Testament was het Joodse gebruik van ritueel wassen heel gewoon. Omdat men door te zondigen steeds opnieuw onrein werd, moest de rituele reiniging noodgedwongen ook steeds weer plaatsvinden. In het NT kondigt Johannes de Doper een nieuwe vorm van ritueel wassen aan: de doop in water als teken dat men de zonde echt de rug toe wilde keren. Hij riep de mensen op zich nu eens daadwerkelijk te bekeren en zich te laten dopen. Hij gebruikte daarvoor niet langer de stenen vaten volgens Joodse traditie, maar ging naar een plek waar veel water was. In Johannes 3:23 staat daarover, Maar ook Johannes doopte in Enon bij Salim, omdat daar veel water was; en de mensen kwamen daar en werden gedoopt.

Ook Jezus kwam naar Johannes om gedoopt te worden. Een belachelijk idee natuurlijk, want Jezus was zonder zonden, dus Hij hoefde zich niet te bekeren, laat staan gedoopt te worden voor de afwassing van zonden. Toch dringt Jezus er op aan en legt aan Johannes de Doper uit dat de Vader het zo wil, 'Laat me begaan,’ antwoordde Jezus, ‘want we moeten alles doen wat God van ons wil.’ Toen liet Johannes hem begaan (Matteus 3:15). Prachtig vind ik dat, Jezus geeft het goede voorbeeld en cijfert zichzelf gewoon weg! Hij had net zo goed kunnen zeggen: Je hebt gelijk beste Jo, ik heb die doop in water helemaal niet nodig. Wie had Hem dat kwalijk kunnen nemen? Maar Hij kiest voor gehoorzaamheid aan de Vader.

We kunnen zien hoe jaren later deze nieuwe vorm van dopen wordt voortgezet door de discipelen. Paulus daagde de mensen uit, En nu, wat aarzelt gij nog? Sta op, laat u dopen en uw zonden afwassen, onder aanroeping van zijn naam (Hand. 22:16). Hier zien we trouwens dat principe van het afwassen weer. Door Jezus worden onze zonden vergeven, door de waterdoop worden ze afgewassen. De apostel Petrus zegt ook dat de doop niet langer gezien moet worden als een rituele reiniging van vuil, maar als een vraag om een zuiver geweten (1 Petrus 3:21). Persoonlijk ken ik veel mensen die hun leven aan Jezus hebben gegeven, die echt bekeerd zijn van hun oude leven, maar toch altijd nog een vorm van schuld dragen waardoor zij zich niet helemaal vrij voelen. Heel vaak blijkt dan dat er geen afwassing van zonden heeft plaatsgevonden door middel van de doop. Men weet dat de zonden vergeven zijn, en toch worden ze nog meegedragen.

In het NT is heel veel te lezen over de waterdoop en, zoals ik in mijn eerste post schreef, zijn er kerkscheuringen en familieruzies ontstaan als gevolg van meningsverschillen over de doop, de leeftijd waarop dat moet gebeuren en de hoeveelheid water die daarbij gebruikt moet worden. Persoonlijk was de redenering van de Here Jezus voor mij voldoende om me niet in die discussie te mengen: 'we moeten alles doen wat God van ons wil'. In de Herziene Statenvertaling staat 'op deze wijze past het ons alle gerechtigheid te vervullen'. Als je in twijfel bent over de waterdoop, zou je dan eens na willen denken over Zijn woorden?

Naast de doop in water is er ook nog zoiets als de doop in of met de Heilige Geest, daarover gaat de volgende post. Ik hoop dat jullie weer meelezen en meedenken!

Ik heb u wel gedoopt met water, maar Hij zal u dopen met de Heilige Geest (Marcus 1:8)