Ik kom uit een schrijversnest zoals dat heet... Mijn vader was jarenlang scriba van de Nederlands Hervormde kerk en hanteerde pen en typemachine alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Als ik terugdenk aan die jaren zie ik hem zitten aan z'n bureau dat bezaaid was met indrukwekkende papieren, hij had trouwens overal wel een mapje of ordner voor. Ik weet zeker dat ik die gewoonte van hem heb meegekregen :) In 2005 kwam het boek Op kerkenpad in Papendrecht uit ter gelegenheid van het 900-jarig bestaan van ons dorp. Mijn vader is één van de auteurs van dat omvangrijke boek.
Enkele jaren later kwam bij diezelfde uitgeverij De Stroombaan nog een boek van zijn hand uit: De laatste vlucht van de Lancaster Popeye. Een Lancaster bommenwerper met aan boord zeven jonge mannen stort tijdens een oorlogsmissie neer in Papendrecht. Geen van de bemanningsleden overleeft de crash. Mijn vader schrijft met passie over deze laatste vlucht, echt een heel bijzonder boekje met historische waarde.
Ook mijn jongere broer Jan P. heeft diverse boeken op zijn naam staan. Leuk om te zien hoe de liefde voor het schrijven door de generaties heengaat. Hebben jullie zoiets in de familie of zie je bijvoorbeeld dingen van jezelf weer terugkomen in je kinderen?
Ja Marja, ook mijn vader klom regelmatig in de pen... meer met gedichten. Ik weet niet of ik zijn boek nog kan bemachtigen maar ga er mijn best voor doen het te traceren. Hij kon trouwens ook behoorlijke epistles schrijven maar de krant- waarin hij zijn mening bloot gaf.
BeantwoordenVerwijderenHaha, schrijven naar de krant, ik geloof neit dat mijn vader dat ooit heeft gedaan. Ga ik eens navragen.
BeantwoordenVerwijderenSucces met je zoektocht!
Ik geloof niet dat ik het geërfd heb, althans niet dat ik weet. Wel zie ik schrijverijen, gedichten, verhaaltjes, zelfs plannen voor een boek, bij twee van mijn kinderen terugkomen. Overigens dezelfde twee die ook iets met muziek hebben ... Leuk om te zien hoe je anderen kunt inspireren / stimuleren / aansteken!
BeantwoordenVerwijderenGeweldig lijkt me dat Anton, om te zien dat je kinderen dezelfde interesses hebben! Lezen ze jouw gedichten ook?
VerwijderenIn je kinderen dingen terug zien van jezelf... oh ja. Maar dan meer persoonlijkheidstrekjes. Niet echt speciale gaven. Van mijn moeder heb ik wel het talige. Zij is altijd goed in taal geweesst en kon goed gelegenheidsgedichten schrijven. Verder niet echt, maar zij had daar ook geen tijd voor.
BeantwoordenVerwijderenOh ja, gelegenheidsgedichten... daar is mijn moeder ook heel goed in! Ik denk inderdaad dat men vroeger minder tijd had om met creatieve hobbies bezig te zijn, alhoewel ze toen wel goed kleding konden maken en handwerken, daar ben ik wel eens jaloers op.
VerwijderenTekenen en schilderen zit in de familie. Alle drie mijn broers kunnen het erg goed. Er is er één die het niet geërfd heeft ... juist ja! Vorige week hoorde ik van mijn vader dat één van zijn broers een historische roman geschreven heeft. Nooit geweten. Hij is op 'oudere' leeftijd begonnen met schrijven. Grappig om te horen waar ik hierin zelf ook wat actiever ben geworden als 50+'er. Bij mijn kinderen is wel erg het creatieve aanwezig. En ja, onze oudste kleinkinderen plakken blaadjes aan elkaar en schrijven er tekentjes in. Zou het een eerste signaal van erfelijke aanleg kunnen zijn?
BeantwoordenVerwijderenHaha, vast wel, creatieve aanleg krijgen we natuurlijk allemaal van de hemelse Vader, die de grote "creator" is. Iedereen heeft talent, soms duurt het even eer we ontdekken wat dat is, maar vaak moeten we daarvoor in gedachten wel teruggaan naar de kinderjaren.... wat deden we graag? waar konden we uren mee bezig zijn?
VerwijderenMijn vader was trouwens allang in de 70 toen hij zijn eerste boek uitgaf :) Dat inspireert natuurlijk!