Doel van de kerk (6)

'Toerusting moet altijd leiden tot dienstbetoon', schreef ik in mijn vorige blogje. We worden klaar gemaakt om God te dienen. Dat klinkt natuurlijk best wel deftig, diep in ons hart willen we allemaal wel graag iets nuttigs voor God doen. Maar goede werken doen.... waartoe dient dat? We hoeven (en kunnen) Gods liefde immers niet verdienen.

Laten we weer terug gaan naar onze basistekst (Efeziërs 4:11-13) voor deze serie over het doel van de kerk:

En hij [Jezus] is het die ​apostelen​ heeft aangesteld, en profeten, evangelieverkondigers, ​herders​ en leraren, om de ​heiligen​ toe te rusten voor het werk in zijn dienst. Zo wordt het lichaam van ​Christus​ opgebouwd...

In Het Boek staat het zo: 

Christus heeft sommigen aan de Gemeente gegeven die apostel zijn, anderen die namens Hem spreken; sommigen die het goede nieuws aan ongelovigen vertellen, anderen die de christenen geestelijk verzorgen en weer anderen die onderwijzen. Met elkaar moeten zij de christenen klaarmaken om God te dienen, zodat de Gemeente, het lichaam van Christus, zal groeien en sterk en volwassen zal worden.

Werken in Zijn dienst doen we niet voor voor onszelf en gek genoeg ook niet voor God. Hij heeft namelijk niets van ons nodig. In Handelingen 17:25 staat dat zo: Hij laat zich ook niet bedienen door mensenhanden alsof er nog iets is dat hij nodig heeft, hij die zelf aan iedereen leven en adem en al het andere schenkt. Nee, God dienen doen we niet om er op een of andere manier beter van te worden, we dienen zodat de Gemeente kan worden opgebouwd.

Er zijn heel wat kerken en denominaties die klagen over terugloop in groei. Er worden dan vaak allerlei dingen verzonnen om bijvoorbeeld de kerkdiensten aantrekkelijker te maken  Maar Bijbels gezien wordt de kerk niet opgebouwd door programma's en methodes, maar doordat christenen dienstbaar zijn. 

We moeten niet proberen het aantal zitplaatsen in een kerk of gemeente uit te breiden, maar juist de mensen die er al zitten in actie laten komen, of dat er nou twintig of tweehonderd zijn. We groeien niet door meer kennis te vergaren (laten we eerlijk zijn, hoeveel preken kan een mens horen?) maar door te doen wat we geleerd hebben.

Doel van de kerk (5)

En hij [Jezus] is het die ​apostelen​ heeft aangesteld, en profeten, evangelieverkondigers, ​herders​ en leraren, om de ​heiligen​ toe te rusten voor het werk in zijn dienst.... (Efeziërs 4:11).

Hoe vaak kun je zo'n tekst lezen? Niet vaak genoeg, denk ik dan maar. Er is zoveel uit te halen wat ons vandaag kan helpen om te bouwen aan een gezonde geestelijke gemeenschap, een kerk die werkelijk het Lichaam (de vertegenwoordiging) van Christus op aarde is.

Jezus heeft het zo gegeven voor een reden, laten we er niets aan afdoen en niets aan toevoegen. We zouden er goed aan doen de leiderschapsvormen in onze hedendaagse kerken eens onder de loep te nemen in het licht van Efeziërs 4:11-13. Ik geloof overigens dat het makkelijker is een nieuwe gemeente te stichten met dat voor ogen, dan voort te borduren op bestaande patronen en systemen, maar dat terzijde.

De mensen (of je nu kapper bent of bouwvakker of verpleegkundige) die zich geroepen en aangesteld weten tot een of meer van de vijf genoemde functies, taken of bedieningen moeten daarbij altijd voor ogen houden dat zij dat werk in teamverband doen en wel om de gelovigen toe te rusten, klaar te maken, om God te dienen. In de HSV vertaling wordt 'dienen' vertaald als het werk van dienstbetoon.

Als we nadenken over het doel van de kerk kan het niet anders of deze zinsnede springt er telkens weer uit! We komen niet bij elkaar om het bij elkaar komen (ook al kan dat heel gezellig en nuttig zijn vanuit sociaal en maatschappelijk oogpunt) maar om toegerust te worden voor werk in dienst van God. In die zin zou je de kerk ook wel een beetje als vakschool kunnen zien. Je weet niet zoveel als je nieuw binnenkomt, je leert en leert en stelt vragen en doet je huiswerk. Je zit niet tien jaar lang in groep 1 of 2, maar je groeit!

Toerusting moet altijd leiden tot dienstbetoon, om dat ouderwetse woord nog maar eens te gebruiken. Er komt een moment dat je de opgedane kennis in praktijk gaat brengen, dat je gaat doen wat je geleerd hebt. Er komt een tijd dat je Gods liefde uit gaat delen aan een wereld in nood, of dat nou bij je om de hoek is of in een ver land. Daarbij is het heel goed mogelijk dat jij weer geroepen wordt om anderen toe te rusten!

Doel van de kerk (4)

'Met elkaar hebben zij namelijk een taak...' schreef ik in mijn vorige blogje. Ik doelde daarmee op de apostelen​, profeten, evangelieverkondigers, ​herders​ en leraren zoals die genoemd worden in Efeziërs 4:11-13. Mensen die door Jezus aangesteld of gegeven zijn voor een bepaalde taak.

Laten we voor de duidelijkheid weer eens teruggaan naar die tekst:

En hij [Jezus] is het die ​apostelen​ heeft aangesteld, en profeten, evangelieverkondigers, ​herders​ en leraren, om de ​heiligen​ toe te rusten voor het werk in zijn dienst (NBV vertaling). Wat is hun taak? De heiligen toerusten voor werk in dienst van God.  In de vertaling van Het Boek staat: Met elkaar moeten zij de christenen klaarmaken om God te dienen...

Dat is een nogal een verantwoordelijkheid zeg. Met elkaar (samen) moeten zij de gelovigen toerusten (gereed maken, bewapenen, equiperen) om dienstbaar te zijn aan God. Er is niemand die dat in z'n uppie kan doen.  Ik zie tegenwoordig herders (die ook wel pastors, dominees of voorgangers worden genoemd) worstelen om al die taken zelf uit te voeren. Het is mijns inziens geen wonder dat velen op de bank komen te zitten met een burn-out. Alleen Jezus zelf was zowel herder, als leraar (rabbi) apostel, evangelist en profeet!

Het is nooit Zijn bedoeling geweest al die kwaliteiten in één persoon te leggen! Hij verlangt samenwerking in een team zodat we elkaar overeind kunnen houden en niemand de kans krijgt om zich boven een ander te verheffen. Er is geen hierarchie in deze vijf functies/taken. Al zou er zoiets bestaan, dan moeten we dat baseren op 1 Korintiërs 12:28 waar staat: God heeft in de ​gemeente​ aan allerlei mensen een plaats gegeven: ten eerste aan ​apostelen, ten tweede aan profeten en ten derde aan leraren. De herder en evangelist worden daar niet genoemd.

Ik geloof echt dat we iets missen in onze geestelijke groei en ontwikkeling als we ons laten toerusten door slechts één (misschien twee) van deze personen. Stel dat je alleen maar naar een leraar (prediker) luistert en nooit van een apostel leert hoe het is om uitgezonden te worden. Poeh, dan zou je zomaar dertig jaar in een kerkbank kunnen zitten (met een hoop kennis, dat wel) zonder ooit de wereld in te gaan....

Ondenkbaar toch...?

Doel van de kerk (3)

In mijn vorige blogje riep ik op om de tekst in Efeziërs 4:11-13 een paar keer aandachtig te lezen in verschillende vertalingen. Eigenlijk ontstaat er dan al een idee over het doel van de kerk in het algemeen. 

Uiteraard zijn die verzen onderdeel van een hoofdstuk en dat hoofdstuk onderdeel van een Bijbelboek, in dit geval een brief die de apostel Paulus in de 1e eeuw AD aan de gelovigen in Efeze schreef. Efeze was toen de hoofdstad van de Romeinse provincie Asia, in het westen van Turkije.

Laten we eens zin voor zin kijken wat de Bijbel zegt...

En hij [Jezus] is het die ​apostelen​ heeft aangesteld, en profeten, evangelieverkondigers, ​herders​ en leraren...

Die zin alleen al geeft stof tot nadenken en discussies, maar zeker ook tot dankbaarheid. Jezus heeft mensen met een specifieke opdracht (roeping) aangesteld ('gegeven' staat er in de HSV en Het Boek). Heerlijk, denk ik dan, dat hoeven we in elk geval niet zelf te verzinnen of op te zetten. Deze mensen zijn een gift, een geschenk. Zij hebben daarvoor niet geleerd of gestudeerd, maar zijn 'slechts' gehoorzaam geweest aan een roeping. 

Sommige theologen en geloofsstromingen beweren dat apostelen en profeten niet meer in deze tijd voorkomen, dat die er alleen waren om de kerk tweeduizend jaar geleden op te starten. Maar diezelfde mensen geloven nog wél dat er herders (pastors, dominees, voorgangers, hoe je ze ook noemen wilt) en leraren zijn... Tsja, dat lijkt me een beetje willekeur met als vervelend gevolg dat bepaalde mensen (functies) uit deze groep van vijf zijn getild en daarmee verheven tot (veelal) geisoleerde posities.

Niemand kijkt er raar van op als een man of vrouw zich voorstelt als 'de pastor van die en die gemeente' of 'de dominee van die en die kerk'. Maar als iemand bijvoorbeeld zou beweren 'de profeet van die en die gemeente' te zijn, krijgt hij/zij al snel het stempel 'vreemd' of 'sektarisch' of  'vals'. Zouden jullie eens met mij mee willen denken hoe dit komt? Bijbels gezien kan het gewoon niet!

Met elkaar hebben zij namelijk een taak...

Doel van de kerk (2)

Alleen al de aankondiging van deze blogserie over het doel van de kerk is meer dan zeshonderd keer gelezen. En enorme bemoediging voor mij en tegelijkertijd een teken dat ik niet de enige ben die met dit onderwerp in de weer is.

Om te beginnen wil ik de basistekst voor deze serie overdenkingen, Efeziërs 4:11-13, in een paar verschillende vertalingen aanhalen opdat we allemaal (ongeacht kerkelijke achtergrond) een idee krijgen wat de Bijbel zegt over het doel van de gemeente/de kerk, ook wel het lichaam van Christus genoemd (zie ook 1 Korintiërs 12:27).

NBV vertaling

En hij [Jezus] is het die ​apostelen​ heeft aangesteld, en profeten, evangelieverkondigers, ​herders​ en leraren, om de ​heiligen​ toe te rusten voor het werk in zijn dienst. Zo wordt het lichaam van ​Christus​ opgebouwd, totdat wij allen samen door ons geloof en door onze kennis van de ​Zoon van God​ een eenheid vormen, de eenheid van de volmaakte mens, van de tot volle wasdom gekomen volheid van ​Christus

HSV vertaling

En Hij heeft sommigen gegeven als ​apostelen, anderen als profeten, weer anderen als evangelisten en nog weer anderen als ​herders​ en leraars, om de ​heiligen​ toe te rusten tot het werk van dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van ​Christus, totdat wij allen komen tot de eenheid van het geloof en van de kennis van de ​Zoon van God, tot een volwassen man, tot de maat van de grootte van de volheid van ​Christus,

Het Boek vertaling

Christus heeft sommigen aan de Gemeente gegeven die apostel zijn, anderen die namens Hem spreken; sommigen die het goede nieuws aan ongelovigen vertellen, anderen die de christenen geestelijk verzorgen en weer anderen die onderwijzen. Met elkaar moeten zij de christenen klaarmaken om God te dienen, zodat de Gemeente, het lichaam van Christus, zal groeien en sterk en volwassen zal worden. Het doel daarvan is dat wij ten slotte volledig één zullen zijn, door ons gemeenschappelijk geloof en doordat wij de Zoon van God allemaal even goed kennen. Dan zullen wij volledig mens zijn, volwassen geworden door alles wat Christus in ons heeft gedaan.

Als we die teksten een paar keer lezen ontstaat er al een idee van Gods bedoeling met de kerk op aarde, vinden jullie niet?

Doel van de kerk (1)

Al enige tijd loop ik met het idee rond om een blogserie te schrijven over Efeziërs 4:11-13. Dat is het Bijbelgedeelte waarin (kort maar krachtig) het doel van de kerk wordt beschreven. 

Ik heb het, om diverse redenen, steeds uitgesteld. Ten eerste omdat ik niet de indruk wil wekken dat ik antwoorden heb op de vragen die er zijn rondom het reilen en zeilen in onze kerken en gemeentes. Ten tweede omdat ik met het schrijven van zo'n serie ongetwijfeld heilige huisjes omver moet werpen. En ten derde omdat ik er zelf nog niet helemaal uit ben hoe een kerk gezond zou moeten functioneren.

Toch wil ik een poging wagen om eens een frisse kijk op ons 'kerkje spelen' te werpen. De kerk is namelijk van groot belang in de samenleving, meer dan we misschien zelf durven geloven. Dat blijkt uit een onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) dat eind vorig jaar werd gepubliceerd. Ik citeer:

"Religie is een belangrijke factor in de samenleving. De religieuze binding wordt vaak in verband gebracht met het participeren in de samenleving, zoals hulp verlenen aan anderen, de inzet als vrijwilliger, het geven aan goede doelen en het stemmen bij verkiezingen (Bekkers en Schuyt, 2010; De Hart, 2014; Putnam en Campbell, 2012; Schmeets, 2015). Veelal komt naar voren dat religieuze personen meer meedoen met de samenleving dan niet-religieuzen....Religie is ook bevorderlijk voor het welzijn. Zo geven frequente, wekelijkse, bezoekers van religieuze diensten aan meer gelukkig en tevreden te zijn dan degenen die minder vaak naar een dienst gaan (Coumans, 2014)."

Er is regelmatig kritiek op de kerk en misschien hebben we als Christenen nog wel het meest kritiek op onszelf. Maar laten we niet vergeten dat hoe meer drama en onrust er op aarde is, hoe groter de behoefte wordt aan zekerheid, veiligheid en toekomstperspectief. Ik denk dat we als kerk (ook wel 'Het lichaam van Christus genoemd) meer dan ooit herkenbaar moeten zijn, bijvoorbeeld aan licht in de duisternis, aan veiligheid in gevaar, aan vrede temidden van oorlog en aan liefde temidden van geweld.

Ik hoop dat jullie weer meelezen en zoals altijd zijn jullie reacties van harte welkom.

Nieuw avontuur van de bosvrienden

Wendy Born

'Papieren boeken blijven bestaan en kinderboeken zitten in de lift', las ik onlangs in een artikel over het wel en wee in de uitgeverswereld. Een aansporing voor de schrijvers en bloggers onder ons om vooral door te gaan :)

Vorige week was het ook nog eens kinderboekenweek, een mooi moment dus om een recent kinderboek van collega blogger Wendy Born in de spotlight te zetten.

Wendy is geen onbekende in bloggersland en reeds eerder besprak ik boeken van haar op deze blog (kijk hier voor eerdere recensies). Eerder dit jaar bracht Wendy het 2e deel in een serie kinderboeken uit, namelijk 'Het Raadsel van de Bosvrienden'. Het boek is een vervolg op haar eerste kinderboek 'Het Geheim van de Bosvrienden' dat in 2013 uitkwam, maar het is ook prima los te lezen.

Het verhaal speelt zich af in een zomervakantie aan het einde van groep 8. De boezemvrienden Stijn en Daan doen niets liever dan hutten bouwen in het bos. Ze ontdekken allerlei vreemde zaken, daarbij geholpen door hun trouwe labrador Tess. Tijdens het zomerkamp waar de jongens aan deelnemen  gebeuren er ook rare dingen en maken de jongens angstige momenten mee.

Wendy schrijft opnieuw met enthousiasme over de prachtige bossen waar Stijn en Daan hun avonturen beleven, je voelt je er gewoon thuis! Het feit dat er twee avonturen door elkaar heen lopen maakt dit boek nog spannender om te lezen. De jongens ontpoppen zich niet alleen als boevenvangers, maar ook als jonge archeologen.

Het Raadsel van de Bosvrienden is uitgegeven bij Brave New Books, deze keer alleen als e-book. Je kunt het voor 4,95 EUR bestellen op Bol.com en je kinderen kunnen het dan direct digitaal lezen. Het boek is geschikt voor kinderen van 9-12 jaar.

En wie weet, komt er een vervolg....

Op zoek naar een boek voor je kring?

Het vallen van de bladeren is de aankondiging voor het herfstseizoen. Een seizoen waarin heel veel kerken en gemeenten weer hun kleine groepen en kringen opstarten.

Sommige kerken stellen een boekje beschikbaar om met elkaar te lezen en bespreken, maar dat is niet overal zo.

Ben jij misschien nog op zoek naar een goed boekje met gevarieerde onderwerpen? Dan is Frisse Kijk 1 of 2 misschien iets voor je (groep). Elk hoofdstuk is voorzien van 10 studie-/discussiepunten, een gebed en een praktische toepassing.

Je kan er voor kiezen één of twee weken bij een onderwerp stil te staan en dan weer verder te gaan of juist per ochtend/avond een bepaald thema te kiezen. Er is ruimte om in het boek te schrijven of te journallen, leuk dus! Enkele onderwerpen die aan de orde komen zijn:

Heer, geef mij meer geloof! Onze waarom vragen, Help, ik zit in de woestijn! Vergeven en vergeten, Gods wil voor je leven...

De onderwerpen gaan over de dingen van alle dag, dingen waar we als gelovigen vroeg of laat allemaal weleens over nadenken. De boeken zijn te bestellen bij de christelijke boekhandel of rechtstreeks bij mij door een mailtje te sturen naar meijers.marja@gmail.com 

Mocht je niet deelnemen aan een kring of groep dan is het misschien een goed idee er eentje te starten. Nodig een paar vrienden of vriendinnen uit, zorg voor een pot lekkere koffie of thee en ga in gesprek met elkaar. Je bouwt jezelf en elkaar enorm op!

Gewoon of anders?

Een paar maanden geleden verscheen deze column van mij in Opwekking Magazine:

Goede vrienden van ons runnen een buurtwinkeltje met leuke tweedehands spullen. De opbrengst daarvan gaat steevast naar de projecten van Stichting Traveling Light. Buurtbewoners en belangstellenden zijn daarnaast ook van harte welkom om een kopje koffie of thee te komen drinken en hun verhaal te vertellen.

De wijk waarin het winkeltje zich bevindt, heeft een hoog multi-cultureel gehalte en dat zorgt ervoor dat die koffiemiddagen bijzonder kleurrijk zijn. We krijgen onder andere bezoek van nieuwe migranten waaronder regelmatig Syrische vluchtelingen. Daarnaast krijgen we ook steeds meer mensen aan tafel met een lichamelijke of verstandelijke beperking, mensen met verslavingsproblemen en mensen die het gevoel hebben een beetje buiten de boot te vallen. Ja, je zou kunnen zeggen dat er veel mensen komen die ‘anders’ zijn.

Dat ‘anders’ zijn, houd me nogal bezig, eerlijk gezegd kan ik me er best druk om maken. Er worden de laatste jaren zo ontzettend veel diagnoses gesteld,  stempels gedrukt en labels geplakt die mensen anders maken dat je je afvraagt of er nog wel een normaal mens in dit land rondloopt. Je durft toch haast niet meer hardop te zeggen dat je geen klachten hebt? Anders zijn is zo hip dat het binnenkort wel uit de mode zal raken. Maar wat betekent het nu eigenlijk precies om ‘anders’ te zijn?  Anders dan wat of wie vraag ik me steeds weer af als ik er iemand over hoor. Waar wordt zoiets aan af gemeten? Wat is de norm en hoe hoog of laag ligt de lat? Wanneer is iemand eigenlijk ‘normaal’?

Ja echt, ik vraag me weleens af of de standaard niet eenvoudigweg wordt bepaald door de gemiddelde mens als norm te stellen. Maar het gemiddelde is de som van alle uitersten, dus eigenlijk kan de normale mens niet bestaan zonder alle mensen die ‘anders’ zijn. Afijn, u voelt misschien al aankomen waar die gedachten van mij heen gaan. Ze gaan naar God die ons allemaal bewust anders heeft gemaakt. Ze gaan naar de Schepper die Zelf anders is dan alle andere goden. In Jeremia 10:16 staat het zo mooi beschreven, Hoe anders is de God van Jakob, hij die alles vorm gegeven heeft en aan wie het volk van Israël behoort. Zijn naam is HEER van de hemelse machten.

Hoe anders is Hij! Wij zijn geschapen naar Zijn evenbeeld en gelijkenis, dus dat maakt ons sowieso allemaal buitengewone schepselen. Ja, hoe anders zijn wij. De schepping getuigt daarvan op grote schaal: Elk aards lichaam is anders; het lichaam van een mens is enig in zijn soort, dat van een dier eveneens, dat van een vogel ook, en ook dat van een vis (1 Korintiërs 15:39). Wat een heerlijke gedachte, anders zijn is de bedoeling. God wil het zo!

Romeinen 12:2 is misschien wel de meest bekende en onderkende Bijbeltekst als het gaat om anders zijn, anders denken en anders handelen. U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is. Een gewaarschuwd mensen telt voor twee, denk ik dan maar. Laten we ons niet conformeren aan de norm, aan de standaard die de wereld gezet heeft. Laten we ons conformeren aan Gods wil en Woord. 

Toen greep de HEER mij bij de hand en hield me voor dat ik me anders moest gedragen dan dit volk. (Jesaja 8:11)

Geestelijke identiteit (4)

In mijn vorige blogje schreef ik 'door geloof in Jezus Christus worden we een kind van God. En daarmee gaat er als het ware een identiteitsdeur open... we zijn niet langer zondaars, maar heiligen.' Alsof dat niet bijzonder genoeg is, laat de Bijbel nog iets heel moois zien met betrekking tot onze geestelijke identiteit: wij zijn een vriend van God.

Dat is voor heel veel mensen moeilijk te bevatten en er zijn geloofsrichtingen die dat te familiair, te populair vinden. Maar het concept van vriendschap met God is al zo oud als de geschiedenis van de mensheid. Adam, Henoch, Abraham en Mozes leefden in nauwe verbondenheid met God, hadden een hechte vriendschap met Hem terwijl zij toch echt wel de heiligheid van God erkenden.

Met de komst van Jezus naar de aarde kreeg die heilig God een gezicht, een gedaante. In Kolossenzen 1:15 staat het zo: Beeld van God, de onzichtbare, is hij. Jezus vertegenwoordigde de hemelse Vader toen Hij vriendschappen aanging. Hij liet Gods hart zien, een hart dat verlangt naar relatie met mensen. Ja, Jezus werd zelfs een vriend van tollenaars en zondaars genoemd.

Het moet voor de mensen in die tijd ook lastig geweest zijn om hun slaafse (bange) houding tegenover God los te laten. Jezus legt duidelijk uit dat dat wel de bedoeling is: Jullie zijn mijn vrienden wanneer je doet wat ik zeg. Ik noem jullie geen ​slaven​ meer, want een ​slaaf​ weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem ik jullie, omdat ik alles wat ik van de Vader heb gehoord, aan jullie bekendgemaakt heb (Johannes 15:14-15).

'Vrienden noem ik jullie...'Tsja, dat is dus weleens anders geweest. Wij leefden immers allemaal als vijanden van God door de zonde. Maar Jezus heeft verzoening (vrede) gebracht tussen God en mens. Vijandschap verandert in vriendschap! Dat staat heel mooi beschreven in Kolossenzen 1:20-23, het goede nieuws in een 'nutshell' zeg maar :)

Door zijn Zoon heeft God een altijddurende vrede gesticht tussen Zichzelf en alles wat in de hemelen en op aarde is. Doordat Christus Zich aan het kruis heeft opgeofferd en zijn bloed heeft gegeven, is er verzoening met God. Dat geldt ook voor u, die vroeger zo ver van God verwijderd was. U leefde als vijand van Hem, zoals bleek uit de slechte dingen die u dacht en deed. Maar nu heeft God Zich met u verzoend, door de dood aan het kruis van zijn aardse lichaam. Zo heeft Christus u heilig en zuiver gemaakt en in de dichte nabijheid van God gebracht. De enige voorwaarde is dat u deze waarheid met heel uw hart gelooft en er standvastig in blijft. Dat u sterk bent in de Here en vast overtuigd van het goede nieuws dat Jezus voor u gestorven is.

Geestelijke identiteit (3)

In mijn vorige blogje schreef ik al dat we bij identiteit veelal te eenzijdig denken, alsof er maar één antwoord op de vraag 'wie ben ik?' is.

We kunnen de geestelijke identiteitsvraag niet loskoppelen van de identiteitsgever, namelijk God zelf. In Hem vinden we onze ware identiteit en die bestaat uit vele facetten. De belangrijkste daarvan is wel dat iedereen een kind van de Allerhoogste God kan zijn! De Bijbel noemt dat een voorrecht.

Wie hem [Jezus] wel ontvingen en in zijn naam geloven, heeft hij het voorrecht gegeven om ​kinderen​ van God te worden (Johannes 1:12).

Door geloof in Jezus Christus worden we een kind van God. En daarmee gaat er als het ware een identiteitsdeur open. De beslissing om Jezus in je leven te ontvangen ('aan te nemen' staat er in sommige vertalingen) en in Zijn naam te geloven heeft grote consequenties. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat geen dag in mijn leven meer hetzelfde is als voor die grote beslissing. Het meest bizarre is misschien wel dat we niet langer de identiteit van 'zondaar' hebben, maar nu 'heilige' zijn.

Ja ja, ik weet het, de Bijbel zegt dat we allemaal als zondaar geboren worden. Dat betwist ik zeker niet. Een blik op het nieuws en de kranten zegt genoeg. Maar als zondaar geboren worden betekent niet automatisch dat we ook als zondaar zullen moeten sterven. Wees eerlijk, dat zou het leven vrij nutteloos maken en het offer van de Here Jezus een mislukte campagne. Het goede nieuws is nou juist dat wij van zondaars kunnen veranderen in heiligen door geloof en genade. 

Omdat God u heeft ​uitgekozen, omdat u zijn ​heiligen​ bent en hij u liefheeft, moet u zich kleden in innig medeleven, in goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld (Kolossenzen 3:12).

Beweren dat we altijd zondaars blijven is Bijbels gezien niet te onderbouwen. Dan zou Paulus zijn brieven wel hebben geschreven aan de zondaars van Efeze en Kolosse... toch? Nee, gelovigen worden heiligen genoemd. Dat zijn we misschien niet in de ogen van de wereld, maar wel in de ogen van God. En dan niet heilig in de zin van 'heilig boontje',  maar heilig als in 'apart gezet'.

Ja, natuurlijk maken we nog wel fouten, maar we hoeven niet meer met de last van zonde op onze schouders te lopen. Heerlijk!

Hij [Jezus] heeft zichzelf voor ons gegeven om ons van alle zonde vrij te kopen, ons te reinigen en ons tot zijn volk te maken, dat vol ijver is om het goede te doen (Titus 2:14).

Geestelijke identiteit (2)

Fijn dat jullie allemaal weer meelezen en hartelijk dank voor de reacties op deze blog via Twitter, Facebook en Google+.

Bij identiteit denken we veelal heel eenzijdig, alsof er maar één antwoord op de vraag 'wie ben ik?' is. Mensen raken verward over hun identiteit omdat er niet één heldere definitie te vinden is en al snel worden er dan etiketten opgeplakt als schizofreen of borderline of weet ik veel wat. Maar laten we eerlijk zijn.... je kan toch best zowel moeder, dochter, zus als tante zijn? Ja, allemaal tegelijk.

We kunnen toch zowel echtegenoot als vriend als vader zijn? En zo is het eigenlijk ook met de geestelijke identiteit die we in God hebben. In mijn vorige blogje schreef ik al dat we de identiteitsvraag niet kunnen loskoppelen van de identiteitsgever, namelijk God zelf. In Hem vinden we onze ware identiteit en die bestaat uit vele facetten. In de komende blogjes zullen we er eens een paar onder de loep nemen.

De meest cruciale en levensveranderende openbaring die een mens over zijn of haar identiteit kan krijgen is dat we een kind van God kunnen zijn! Ik zeg bewust 'kunnen', want zoiets gebeurt niet vanzelf. Ja, we zijn allemaal schepsels van God, maar een kind (zoon of dochter) van God worden we door Jezus te ontvangen in ons hart, in ons leven. De Bijbel is daar heel duidelijk over: Wie hem [Jezus] wel ontvingen en in zijn naam geloven, heeft hij het voorrecht gegeven om ​kinderen​ van God te worden (Johannes 1:12).

Een kind van God worden is een voorrecht, geen automatisme. Het gebeurt als we bewust besluiten Jezus in ons leven te ontvangen en in Zijn naam te geloven. Dat klinkt simpel, maar het gevolg is een radicale ommedraai in ons leven... we leven niet langer voor onszelf, maar voor Hem! Die beslissing (ongeacht onze leeftijd en of we nu wel of niet christelijk opgevoed zijn) betekent een nieuw begin. We worden 'opnieuw geboren'. Johannes 1:13 zegt het zo: Zij [die Jezus wel ontvingen] zijn niet op natuurlijke wijze geboren, niet uit lichamelijk verlangen of uit de wil van een man, maar uit God.

Een zoon of dochter zijn van de Allerhoogste God is de hoogste identiteit die er is!

Geestelijke identiteit (1)

Terwijl sommigen van jullie een zomerse blogpauze inlasten en anderen juist lekker blogjes gaan lezen, heb ik me voorgenomen nog maar eens een onderwerp onder de loep te nemen. En dan niet zomaar een onderwerp om de komkommertijd mee te vullen, nee.... een veelbesproken onderwerp dat van levensbelang kan zijn, namelijk: onze geestelijke identiteit.

Wellicht heb je een paspoort of ID-kaart waarmee je je kunt identificeren. Met andere woorden, je kunt aantonen wie je bent, dat wil zeggen: wat je naam is, wanneer je geboren bent en waar je woont. We noemen dat ook wel persoonsidentificatie.

Het kan ook zijn dat een stichting, vereniging of school een bepaalde identiteit heeft, bijvoorbeeld een humanistische of christelijke identiteit. Dat zegt iets over de ideologie die ten grondslag ligt aan een organisatie, ook wel de 'kleur' genoemd.

Daarnaast is er ook nog een identiteitsvraag die veel dieper gaat, die te maken heeft met wie wij werkelijk zijn. Niet op papier, maar in ons hart. Die vraag staat als het ware op het T-shirt van ons leven geschreven: wie ben ik? In onze post-moderne samenleving worstelen meer mensen dan ooit met hun identiteit; met het vinden, erkennen en accepteren daarvan. Die worsteling is al zo oud als de mensheid zelf. Ik denk dat aan die worsteling vaak ten diepste het gebrek aan duidelijke zingeving ten grondslag ligt.

Als we per toeval op deze aarde gekomen zijn, kunnen we ook per toeval weer verdwijnen. Er is geen nut, geen hogere roeping of bestemming, geen liefde of verbondenheid. Het gevolg is dat mensen zich eenzaam voelen te midden van 7 miljard andere mensen. Hoe is het mogelijk?

Ik denk (weet uit eigen ervaring) dat we de identiteitsvraag niet kunnen loskoppelen van de identiteitsgever: God zelf. Het antwoord op de 'wie ben ik' vraag komt namelijk voort uit het antwoord op de veel belangrijkere vraag wie is God? In Hem vinden we onze ware identiteit en daar komt heel wat bij kijken. Ik hoop van harte dat je mee wilt lezen en gaat ontdekken wat er allemaal op je geestelijke ID-kaart hoort te staan.

Boeken zonder grenzen

Onlangs verscheen de Russische editie van mijn (engelstalige) boek Grace of Giving.

Het is iedere keer weer spannend om mijn pennevrucht in een andere taal te zien verschijnen, ook al kan ik er niets van lezen natuurlijk :) Het idee dat de boodschap in dat boek grenzen over gaat, vervult mij met dankbaarheid en ook wel met een gezonde spanning... hoe zullen lezers het ontvangen?

Er gaat heel wat aan vooraf eer je zo'n editie in handen hebt. Het begint met iemand die het Engelse boekje heeft gelezen en aangeraakt is door de boodschap die daarin uiteengezet wordt. Hij of zij neemt contact met mij op en biedt aan om het boekje te vertalen.

Ik geef daar uiteraard een vergoeding voor en dan ontstaat er een email-uitwisseling over allerlei praktische en geestelijke zaken: Welke vertaling moet gebruikt worden? Wat moet de titel worden? Wat wordt de kaft? Ondertussen ga ik aan de slag om te proberen, via mijn internationale netwerk, een uitgever/drukker te vinden in het betreffende land. Als dat na een aantal maanden niet lukt, laat ik het hier in Nederland drukken bij Vanderperk Groep en zorg dan zelf voor verspreiding (via onze reizen door Europa bijvoorbeeld).

Exemplaren van de Russische editie heb ik al mogen uitreiken aan contacten in Georgië, Israel, Litouwen, Moldavië, Oekraine, Rusland, Slowakije en Wit Rusland. Van de week kreeg ik een berichtje van een pastor uit Wit Rusland: 

'We wilden je laten weten dat we gezegend zijn door je boek Благодать даяния. We horen veel positieve berichten van degenen die het al gelezen hebben. Sommigen willen er eentje kopen om aan familie te geven...'

En kijk, dat maakt al het harde werken, al de moeite, tijd en kosten die er in gaan zitten weer helemaal goed. Dat mensen in een land waar weinig Christelijke lektuur is blij zijn met dit boek. Ik had dat nooit kunnen bedenken toen ik aan het manuscript werkte. Maar God heeft altijd een groter plan :) Ken je iemand in je omgeving die Russisch spreekt/leest? Misschien kun je hem/haar eens blij maken met een bijzonder boek! [KLIK HIER OM TE BESTELLEN]

Ik hoop dat ik jullie als bloggers, schrijvers en dichters mag bemoedigen.... ga vooral door en denk nooit te klein over het werk van je handen.

PS: Eind van het jaar zal een Slovaakse editie uitkomen.

Pinksteren het einde?

Het moet op een vrijdagmiddag vlak voor het Paasweekend geweest zijn. Samen met een paar collega’s tuurde ik naar de kalender in de koffiekamer. Er werd druk gewezen, gepraat en hier en daar een persoonlijke agenda of telefoon geraadpleegd. Geblader, gestreep, gemopper. ‘Ja zeg, Koningsdag is ook al geen extra vrije dag’. De uitgestoken vinger bleef als een snavel bij de 26e hangen .

‘En hoe valt de kerst dit jaar?’ onderbrak een andere collega. Gezamenlijk kwamen we tot de conclusie, zoals ieder jaar overigens, dat tweede Pinksterdag de laatste vrije dag zou zijn tot aan de kerst, de zomervakantie niet meegerekend uiteraard. Terwijl we de Christelijke feestdagen de revue lieten passeren, besefte ik ineens hoe het kerkelijk jaar in Nederland zelfs diep is doorgedrongen tot de CAO’s in het bedrijfsleven. Het kerkelijk jaar, waar haalde ik die woorden ineens vandaan?

Als kind leerde ik al dat dat jaar niet gelijk loopt met een kalenderjaar of bijvoorbeeld een belastingjaar. Op latere leeftijd leerde ik ook nog dat die woorden niet uit de Bijbel kwamen, maar uit het  menselijk brein. In de kringen van mijn ouders werd een kerkelijk, of liturgisch, jaar geopend met een feestelijk weekend in september en afgesloten met een kerkdienst in mei waarin mensen openbare belijdenis van hun geloof aflegden. Belijdenis was een soort seizoensafsluiter en samen met Hemelvaart en Pinksteren een van de laatse hoogtijdagen voor de zomer. 

En ja, zo gaat het in een groot deel van Christelijk Nederland nog steeds, daar is op zich niets mis mee natuurlijk. Ieder jaar beginnen we weer braaf opnieuw. Vanaf september wordt er toegewerkt en uitgekeken naar Advent en Kerst Het is een goede Joodse gewoonte om gedenk- en feestmomenten te hebben, maar ik vraag me weleens af of we met ons kerkelijk jaar niet in een belemmerend cirkeltje terecht zijn gekomen. 

De logica achter de kerkelijke feesten is helder: Jezus werd geboren, gekruisigd, begraven, stond op uit de dood, steeg op ten hemel en stortte de heilige Geest uit. Dat was Zijn leven op aarde en die bijzondere momenten zijn de grondlegger voor het Christendom zoals we dat nu kennen. Maar met de uitstorting van de Heilige Geest is het verhaal natuurlijk niet afgelopen, met die uitstorting gaat het juist verder! Pinksteren is niet zozeer het einde van een kerkelijk of liturgisch jaar, maar in diepste zin het begin van het gemeenteleven in de praktijk.

Toch bekruipt me soms het gevoel dat we bij de woorden van Jezus in Handelingen 1:4-5 gestopt zijn, alsof dat einde verhaal was: Ga niet weg uit Jeruzalem, maar blijf daar wachten tot de belofte van de Vader, waarover jullie van mij hebben gehoord, in vervulling zal gaan. Johannes doopte met water, maar binnenkort worden jullie gedoopt met de heilige Geest. De vraag is, waar wachten wij nog op?

Die doop met de beloofde Heilige Geest is ook voor ons. Het helpt ons om de wereld in te gaan en het evangelie te verkondigen. Het geeft ons kracht om verleidingen en angsten te weerstaan. Het geeft ons wijsheid om de ondoorgrondelijke dingen van God te begrijpen. Laten we er toch voor waken dat we niet stoppen na de Pinksterviering, alsof dat het plafond van onze groei is, om vervolgens weer van voor af aan beginnen. Er wordt van ons verwacht dat we verder gaan met de hulp van Zijn Geest. 

We zouden het regelmatig aan elkaar kunnen vragen: zeg uh, wat heb jij de laatste tijd geleerd van de Heilige Geest, heeft Hij nog dingen aan je geopenbaard, heeft Hij nog tot je gesproken? Heb je Zijn kracht ervaren en Zijn gaven gebruikt om de kerk op te bouwen en anderen te helpen? Het verhaal gaat namelijk nog steeds verder...

Maar wanneer de heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen en van mij getuigen in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde. (Handelingen 1:8)

[Column, eerder gepubliceerd in Opwekking Magazine]

Een heel fijn weekend toegewenst allemaal!

Blogging buzz

Na het schrijven van een blogserie (zoals Kern van  de Waarheid) moet ik altijd weer even opnieuw nadenken over blogonderwerpen. Als jullie ideetjes hebben hoor ik het graag.

Ik ben momenteel ook bezig (na veel uitstel en vertraging) met het redigeren van mijn nieuwe boek Een Dag Apart. Ik zal er binnenkort wat meer over vertellen.

Sommige bloggers lasten zomers een blog-stop in, anderen gaan juist lekker blogjes lezen of een nieuwe blog starten. Als je inspiratie zoekt, kijk dan eens op Christelijke Webloggers. Je kunt daar een schat aan leuke en interessante blogjes vinden en uiteraard kun je je eigen pennevrucht ook aanmelden.

De Christelijke webloggers organiseren ook de zogenaamde bloghop. Wat is een bloghop? Bij een bloghop is één weblogger de host (gastheer of gastvrouw). De host kiest voor een bepaald thema of onderwerp. In de betreffende periode die de host aangeeft, kan je over dat thema op je eigen weblog schrijven. Je moet dan een reactie achterlaten op de blog van de host met daarin een linkje naar jouw eigen weblog.

Aan het einde van de periode maakt de host een samenvatting van alle inzendingen. Vervolgens kiest de host het blogbericht dat hem of haar het meest aanspreekt. Degene die als winnaar wordt gekozen, is de nieuwe host voor de volgende periode. Op deze manier krijgt iedereen de kansom een keer als host aan de beurt te komen. Het thema voor mei/juni 2017 is je reis.

Vergeet ook niet om de blog Een passie voor schrijven van Wendy Born in de gaten te houden. Ze deelt niet alleen stukjes uit haar eigen schrijversleven, maar geeft ook voldoende tips en inspiratie om je op weg te helpen en aan te sporen jouw verhaal vorm te geven.

Het evangelie van Johannes eindigt met deze woorden:

Jezus​ heeft nog veel meer gedaan: als al zijn daden, een voor een, opgeschreven zouden worden, zou de wereld, denk ik, te klein zijn voor de boeken die dan geschreven moesten worden.

Er is altijd ruimte voor een nieuw boek!

Kern van de Waarheid (6)

Wat fijn dat zoveel mensen deze blogserie over de Waarheid meelezen. Dat maakt het schrijven van zo'n serie alle moeite waard! Het zegt ook wel wat over het verlangen dat er is naar een ijkpunt, naar vastigheid in een wereld die maar door draait.

Jezus kondigt tot driemaal toe de Geest van de Waarheid aan; dat is opgeschreven in het evangelie van Johannes in de hoofdstukken 14, 15 en 16. Over die eerste twee aankondigingen schreef ik in het vorige blogje onder andere...

'De Geest komt van de Vader, nergens anders vandaan. Hoe is het mogelijk dat we een gift van de Vader niet durven, kunnen of willen ontvangen? Wat van God komt is goed en liefdevol.'

De derde aankondiging is te vinden in Johannes 16:13, De ​Geest​ van de waarheid zal jullie, wanneer hij komt, de weg wijzen naar de volle waarheid. Hij zal niet namens zichzelf spreken, maar hij zal zeggen wat hij hoort en jullie bekendmaken wat komen gaat.

In deze speech van Jezus, die hoofdstukken lang duurt, vind ik dit een van de hoogtepunten. Zoveel diepte en openbaring in één vers. De Heilige Geest zal:

• ons de weg wijzen naar de volle waarheid
• niet namens zichzelf spreken
• zeggen wat Hij hoort en
• ons bekendmaken wat komen gaat.

Zonder de hulp van de Heilige Geest  kunnen we niet tot de volle waarheid komen, we blijven dan met teveel vragen, vaagheden en twijfels zitten. Dat zie je helaas veel gebeuren met mensen die bijvoorbeeld wel Christelijk opgevoed zijn en misschien zelfs regelmatig naar de kerk gaan, maar nooit wedergeboren zijn. De Heilige Geest komt in je wonen bij de geestelijke geboorte, als je JA zegt tegen Jezus, als je besluit in Hem te geloven (lees meer!).

Als de Geest van God in je woont kun en mag je Hem alles vragen, Hij zal alleen zeggen wat Hij van God zelf hoort en nooit namens zichzelf spreken. Er is een volledige harmonie tussen de Vader, de Zoon en de Geest. In vers 14 voegt Jezus er aan toe: Door jullie bekend te maken wat hij van mij heeft, zal hij mij eren. Als de Geest van de Waarheid tot ons spreekt, eert hij daarmee Jezus. Is het dan niet vreselijk te bedenken dat in vele bijeenkomsten de Geest niet eens ruimte krijgt om te spreken, om door te geven wat Jezus tot de gemeente wil zeggen?

En dan ook nog... Hij zal ons dingen bekend maken die we menselijkerwijs gesproken niet kunnen weten. Zo zullen we beter voorbereid zijn op de toekomst. We zullen kennis en wijsheid ontvangen om staande te blijven in een wereld die wankelt.

Daag jezelf ook eens uit om mijn Engelstalige book Spirit of Truth te lezen als je dieper in wilt gaan op dit onderwerp.

Kern van de Waarheid (5)

Jezus kondigt tot driemaal toe de Geest van de Waarheid aan; dat is opgeschreven in het evangelie van Johannes, in de hoofdstukken 14, 15 en 16. Over die eerste aankondiging heb ik in het vorige blogje geschreven:

Als je mij liefhebt, houd je dan aan mijn geboden. Dan zal ik de Vader vragen jullie een andere pleitbezorger te geven, die altijd bij je zal zijn: de ​Geest​ van de waarheid. De wereld kan hem niet ontvangen, want ze ziet hem niet en kent hem niet. Jullie kennen hem wel, want hij woont in jullie en zal in jullie blijven (Johannes 14:15-17).

'De Heilige Geest is ALTIJD in ons, of we dat nu voelen of niet. Met andere woorden... de Waarheid woont in ons. Dat is een geweldige vertroosting in een wereld waar leugen, bedrog, fraude en namaak de overhand lijken te voeren.

De tweede aankondiging is te vinden in Johannes 15:26, Wanneer de pleitbezorger komt die ik van de Vader naar jullie zal zenden, de Geest van de waarheid die van de Vader komt, zal die over mij getuigen. Ook hier vallen mij weer twee dingen op: 1) De Geest komt van de Vader en 2) Hij zal over Jezus getuigen.

Er zijn veel christenen die een bepaalde angst hebben voor de Geest van God. Zodra het over de Heilige Geest gaat trekken ze zich terug: veel te eng, veel te vaag, veel te ongrijpbaar. Maar lieve mensen, de Geest komt van de Vader, nergens anders vandaan. Hoe is het mogelijk dat we een gift van de Vader niet durven, kunnen of willen ontvangen? Wat van God komt is goed en liefdevol.

En... de Geest zal over Jezus getuigen. Wie zijn wij om zonder dat getuigenis te willen leven als christen? Hoe kunnen we Jezus (die de Waarheid is) beter leren kennen als we de Geest op afstand houden? Je kan de boeken bestuderen tot je sterretjes ziet, maar zonder het getuigenis van de Geest doen we onszelf en Hem zeer tekort.

Kern van de Waarheid (4)

'Als de waarheid weg is, krijgt leugen de overhand' schreef ik in mijn vorige blogje. Helaas zien we dat overal om ons heen gebeuren... in de zakenwereld, de politiek, het entertainment en ja, zelfs in de kerk.

Daarmee komen we als vanzelfsprekend op het enorme belang van Jezus' zaakwaarnemer op aarde, de Heilige Geest ofwel de Geest van de waarheid.

De eerste keer dat Jezus de Geest van de Waarheid aankondigt is net nadat Hij Zijn leerling Petrus erop wees dat die Hem tot drie maal toe zou verloochenen. Zie hier ook weer het belang van de Geest... zonder Hem zouden we zelfs geneigd zijn te liegen over Jezus...

Als je mij liefhebt, houd je dan aan mijn geboden. Dan zal ik de Vader vragen jullie een andere pleitbezorger te geven, die altijd bij je zal zijn: de ​Geest​ van de waarheid. De wereld kan hem niet ontvangen, want ze ziet hem niet en kent hem niet. Jullie kennen hem wel, want hij woont in jullie en zal in jullie blijven (Johannes 14:15-17).

Jezus vraagt de Vader de Geest te geven. Aan wie? Niet aan de wereld in elk geval. Maar wel aan degenen die Hem liefhebben en gehoorzamen. Wat een geweldige belofte is dat. De Geest van de Waarheid wordt gegeven aan hen die Jezus liefhebben en gehoorzamen. Ben jij dat? [belangrijke vraag!]

Twee dingen vallen mij in het bijzonder op. De Geest van de Waarheid woont in ons en Hij blijft in ons. Hij komt niet zo nu en dan even om het hoekje kijken, Hij gaat niet op vakantie, Hij laat ons niet in de steek... de Heilige Geest is ALTIJD in ons, of we dat nu voelen of niet. Met andere woorden... de Waarheid woont in ons! 

Kern van de Waarheid (3)

In de vorige blogjes schreef ik over een onveranderlijke waarheid, een waarheid die gisteren, vandaag en morgen hetzelfde is.... namelijk Jezus Christus zelf. Ik heb de Dikke van Dale er ook eens op nageslagen:

waar·heid (de; v; meervoud: waarheden)

1het ware; overeenstemming van woorden met feiten: antwoorden naar waarheid; iem. de waarheid zeggen waar het op staat2iets dat waar is

Definitie 2, daar moet ik wel om lachen. Waarheid = iets dat waar is. Tsja, daar kun je geen speld tussen krijgen, maar wijzer worden we er echt niet van, want: wat is waar en wie bepaalt dat? 

Definitie 1 komt, wat mij betreft, wel wat dichter bij de Bijbelse verklaring. Waarheid = overeenstemming van woorden met feiten. Dan komen we toch weer bij Jezus terecht, die zegt dé waarheid te zijn. Zijn woorden zijn waarheid én werkelijkheid. Als Hij zegt 'wees genezen' dan is het zo. Als Hij zegt 'je zonden zijn vergeven' dan is het zo. Als Hij tegen een lamme zegt 'sta op en wandel' dan gebeurt het.

Eigenlijk zou je kunnen zeggen: Zijn woord is waarheid. Heel vaak begint Jezus Zijn uitspraken ook met 'voorwaar' of 'waarlijk' om daarmee aan te geven dat Hij de waarheid spreekt. Hij kan niet anders, want Hij is waarheid. Hij ademt het, Hij spreekt het, Hij denkt het.

Jezus loopt niet meer op aarde rond, Hij is bij Zijn hemelse Vader. Het gebrek aan waarheid in onze wereld komt misschien wel omdat Hij hier niet meer is. Als de waarheid weg is, krijgt leugen de overhand. We zien dat helaas overal om ons heen gebeuren. En daarmee komen we op het enorme belang van Zijn zaakwaarnemer, de Geest van de waarheid, die Jezus beloofde aan de gelovigen: De wereld kan hem niet ontvangen, want ze ziet hem niet en kent hem niet. Jullie kennen hem wel, want hij woont in jullie en zal in jullie blijven (Johannes 14:17).

Kern van de Waarheid (2)

In het vorige blogje legde ik de basis voor deze serie... De waarheid is geen mening, geen filosofie, theorie of redenering... de waarheid is een persoon, Jezus Christus zelf! Ik ben de weg, de waarheid en het leven (Johannes 14:6).

Daarmee komen we eigenlijk als vanzelf op een volgend belangrijk punt: de waarheid verandert niet. Wat gisteren waarheid was, is het vandaag nog en zal het morgen ook zijn. In Hebreeën 13:8 staat immers: Jezus Christus blijft dezelfde, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid! Persoonlijk vind ik dat een hele geruststelling, want in de wereld is 'waarheid' aan grote veranderingen onderhevig.

Wat gisteren gezond was, is morgen ongezond. Wat de ene politicus zegt, wordt door een andere onderuit gehaald. Waar mijn ouders niet aan twijfelden, is nu niet eens bespreekbaar meer. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Iedereen roept maar door elkaar heen en de verwarring is groter dan ooit. Bij Jezus ligt dat anders. Hij verandert niet en Zijn woorden veranderen ook niet, die blijven eeuwig bestaan. Hemel en aarde zullen verdwijnen, maar mijn woorden zullen nooit verdwijnen (Matteüs 24:35).

Je zou de waarheid als een anker kunnen zien waaraan je alle andere dingen aan vast kunt maken, zodat ze niet afdrijven.